هخامنشی‌ها سنگهای غول‌آسا را چگونه جابه‌جا می‌کردند؟
ISNA: کشف سه معدن ، که به گفته باستان شناسان ، محل داریوش کاخ بزرگ در سوز بود ، زیرا ۲ کیلومتری این معادن به آن شهر باستانی ، این سؤال را ایجاد می کند که چگونه سنگهای عظیم مورد استفاده در کاخ ها و سازه های هلومنید جابجا می شوند؟
باستان شناسان جمعه گذشته (۱ فروردین ماه ۲) از شناسایی سه معدن در دامنه های کبیر کوه در زاگرس در منطقه آبادان استان ایلام خبر داد. تشخیص اولیه آنها این است که این مین ها ممکن است محل سنگهای کاخ آپادانا در شهر باستانی سوز باشد.
فاصله از این معادن تا سوز در حدود ۲ کیلومتر ناهموار است و این سؤال را ایجاد می کند که چگونه این سنگ ها حدود دو هزار سال پیش به سوسا منتقل شده اند. رئیس موسسه میراث فرهنگی گفت: شواهدی وجود دارد که نشان می دهد این سنگ ها متعلق به دوره هخامنشی هستند. برای ما به عنوان مقامات میراث فرهنگی ، موضوع تا حدی اثبات شده است ، اما در باستان شناسی ۱۰۰ درصد تا زمان انجام اکتشافات علمی هیچ کاری وجود ندارد ، بنابراین آزمایش ها و تحقیقات در حال انجام است.
اما محققان در Pasargadae و Persepolis (پارسه) ، که قبلاً در نزدیکی معادن هخامنشی و همچنین در شهر باستانی سوسا مشخص شده بودند ، شواهدی پیدا کرده اند که نشان می دهد چگونه سنگ های چندتایی از کوه جدا شده اند.
محمد حسینی گورجی – یک متخصص در میراث جهانی پاسارگاد – مستند ، گفت: “هر بلوک سنگی که کوچک است و دارای وزن است ، از معدن تا پاسارگاد (ساختاری ساختاری) ، با همان ارابه در حدود ۲ کیلومتری.
کوروش از ماهرترین معماران و سرزمین های سنگسار تحت حاکمیت حاکمیت امپراتوری ، هنرمندان سرزمین های لودی و یونی استفاده کرد.
کارشناس ترمیم به تغییر صخره ها به سنگهای فله ای از “Tlee Flat” ، ارگ سلطنتی در Pasargadae اشاره دارد که از سنگهای مکعب بزرگی در ارتفاع ۲ متر تشکیل شده است و ادامه می دهد: برای حرکت بلوک های سنگین ، مثال “بستر” کمتر از یک متر طول و بیشتر از یک متر است.
آنها برخی از میله های فولادی را روی زمین قرار دادند و صخره ها توسط تعدادی از کارگران و حیوانات روی آن لوله ها منتقل شدند. نقش برجسته آشور ، نزدیک به دوره هخامنشی ، همچنین نشان می دهد که چگونه یک “لمسو” (نگهبانان بسیاری از مهمترین کاخ های آشوری) منتقل شدند. Lemsu ، که در دروازه ملل دیده می شود ، نقش های ترکیبی انسانی و حیوانات هستند که توسط تیمی حدود ۲ تا ۴ نفر و چندین گاو منتقل شده اند.
چند لایه طناب در چند مکان برای کنترل زوایای مختلف قرار دارد و هر طناب یک دست است و برخی از آنها سنگ را با عقب فشار می دهند و یک گروه فقط وظیفه آنها برای جابجایی آن میله ها است.
حسینی در ادامه می گوید: اما می دانیم که قرقره در کاوش های پارس و سوز (آپادانا) کشف شده است ، بنابراین تصور اینکه هخامن ها جرثقیل را می دانستند دشوار نیست. آنها می توانند چند قرقره را با هم ترکیب کنند و نیروی هر شخص چند برابر شد.
نقش برجسته در تاریخ باستان با هخامنید ، که در آن زمان می بینیم مشخص شده است. چندین قرقره ترکیب شده و طناب در اطراف هر قرقره می چرخد و لزوماً برای جابجایی طناب استفاده نمی شود. یک محور افقی با دو چرخ بزرگ مانند چرخ آسیاب وجود دارد و انسان در داخل و ایستاده است. به نظر می رسد اگر پنج نفر به هم وصل شوند و با دست هل داده شوند و پنج یادگار با هم ترکیب شوند ، آنها توانسته اند نزدیک به ۲ تن حرکت کنند.
