هزارتوی صندوق تضمین نفت / راهکاری با مشارکت موسسات خصولتی برای جبران غیاب سرمایه‌گذار خارجی!

مطابق اخبار تجاری صندوق ضمانت غیر دولتی در صنعت نفت ، اردیبهات در صورت تحول در رویداد سرمایه گذاری و توسعه بالادست صنعت نفت و گاز ایران با هدف حمایت از تأمین مالی پروژه های نفتی ، بنزین و پتروشیمی ، بخشی از چارچوبی است که توسط کابینه به رسمیت شناخته شده است که توسط کابینه برای تولید و زیرساخت آفریده شده است.

ضمانت غیر دولتی صنعت نفت با مشارکت هایی مانند بانکهای پارسیان ، تجارت ، کارگران وهلفهرت ، سینا ، سیتی ، شهر ، گردشگری ، ملت و ملی ، اکتشافات و تولید مپنا -tunger ، دانا ، پاسارگاد ، سینا ، سیلندر و مارون ، نفت و نفتی ، شرکت نفتی ، روغن و روغن پتروپار ، پتروپار و پتروپار و پتروپار

هدف از این صندوق اعطای ضمانت در زمینه برنامه های بالادست و پایین دست صنعت نفت و حمایت از شرکت های فعال به منظور دسترسی مؤثر به پول و بازارهای سرمایه با ظرفیت های کمتر بهره برداری مانند ضمانت نامه است.

به گفته وزیر نفت ، محسن پاکخاد ، در صورت وقوع “تحول در سرمایه گذاری و توسعه صنعت نفت و گاز ایران”: سرمایه اولیه صندوق ضمانت نفت ۵ میلیون یورو بود و ضمانت هزینه ضمانت حداکثر ۶ میلیارد دلار وجود دارد.

به عبارت دیگر ، این صندوق در نظر گرفته شده است تا با اعطای ضمانت های مختلف و کمک به جذب سرمایه برای صنعت نفت ، خطرات مالی پروژه های نفت ، گاز و پتروشیمی را پوشش دهد. اما آیا این یک هدف است؟

صندوق ضمانت غیر دولتی چیست؟

راهنمای بانک مرکزی برای تعریف صندوق ضمانت و تعیین هدف فعالیت های آن در روز دوشنبه هفدهم هفدهم دی ماه ۱۴۰۳ اعلام شد.

براساس اعلامیه بانک مرکزی ، صندوق ضمانت به شرکتی اشاره دارد که طبق هدف صدور ضمانت نامه به نفع اشخاص طبیعی و حقوقی و فعالیت به عنوان بخشی از قانون تولید و تأمین مالی زیرساخت ها و زیرساخت ها تنظیم شده است. این وجوه تحت نظارت وزارت امور اقتصادی و دارایی است.

بر این اساس ، مسئله صندوق های ضمانت ، صادر کردن انواع ضمانت نامه مطابق با قانون تولید و زیرساخت ها است. طبق یادداشت ۲ ماده ۲۱ این قانون ، بانک ها و موسسات اعتباری را که با استفاده از وسایل تضمینی با توجه به وضعیت اعتبار و رتبه بندی وجوه صادر می شوند ، قبول نکنید.

موضوع ضمانت نامه در تأمین اعتبار صنعت نفت

با توجه به کاهش ریسک ، این ضمانت در انواع فعالیت های اقتصادی در جهان مانند صندوق های سرمایه گذاری تشکیل می شود.

این ضمانت انواع مختلفی دارد. در یکی از آنها ، بانکها یا برخی از موسسات مالی موظفند در صورت عدم پرداخت بدهی توسط صاحب پروژه یا پروژه ، مبلغ مورد نظر را به سرمایه گذاران بپردازند.

با توجه به موارد فوق ، باید گفته شد كه صندوق ضمانت نفت به عنوان ضمانت سرمایه گذاران داخلی تضمین می شود. به عبارت دیگر ، هدف این صندوق جذب سرمایه محلی در صنعت نفت است.

وزارت نفت تصمیم گرفته است تا سرمایه داخلی را در پروژه های بالادست و پایین دست جذب کند و از بانک ها و سایر موسسات مالی فراخوانده شود تا بودجه اساسی خود را بازپرداخت کنند تا بخش خصوصی را برای سرمایه گذاری در صنعت نفت تشویق کنند.

در همین راستا ، حمید بورد ، مدیرعامل شرکت ملی نفت ایران ، در مصاحبه تلویزیونی گفت: “کار صندوق تضمین اجرای پروژه های بالادست و در صورت لزوم تضمین ضمانت ارز بالا با پروفایل های بالا است. در این صندوق ، بانک ها تضمین می شوند و شرکت ملی نفت در اجرای پروژه ها شرکت می کند.”

وی گفت: “شرکت های اکتشافی و تولیدی ، بانک ها و شرکت ملی نفت سهامداران صندوق هستند.” سرمایه اولیه صندوق ۵ میلیون یورو است و تا چندین میلیارد یورو برای پروژه های بالادست می تواند تضمین شود. “

خطر برای پروژه های نفتی را تضمین می کند

در کشوری مانند ایران که تحت امور مالی بین المللی و بانکی قرار دارد ، برنامه های نفتی چالش ها و خطرات جدی را تضمین می کند.

در فضای داخلی ، سرمایه گذاران نیز در معرض خطرات نقدینگی ضمانت ها قرار دارند. در شرایط اقتصادی ناپایدار ، از ظرفیت مالی بانکها برای انجام تعهدات تضمینی سؤال می شود ، به ویژه اگر این طرح از کار بیفتد یا دولت منابع لازم را برای حمایت از بانک ها فراهم نمی کند.

علاوه بر این ، مداخلات سیاسی و خطرات قانونی در اجرای قراردادهای نفتی می تواند روند دریافت ضمانت ها را پیچیده کند ، زیرا برخی از بانک ها می توانند تعهدات خود را به عنوان بخشی از چاپ مقامات نظارتی یا سازمان های دولتی نتیجه بگیرند.

به طور کلی ، صندوق ضمانت ، که عمدتاً توسط بانک ها سنگین است ، می تواند عمدتاً در کشوری با مجازات و ساختار تجاری مانند ایران به عنوان پشتیبانی قابل اعتماد به منظور جذب سرمایه در پروژه های نفتی قابل اعتماد باشد.

لازم به ذکر است که روش تأمین مالی در صنعت نفت با سایر صنایع متفاوت است. صنعت نفت ایران به دولت و نهادها متصل است و با توجه به شرایط فعلی در کشور ، نوسانات بی شماری از جمله تحریم ها ، افزایش یا کاهش قیمت نفت و سایر تحولات سیاسی را تجربه می کند. بنابراین ، خطر سرمایه گذاری در صنعت نفت به دلیل شرایط اقتصادی و سیاسی ایران بسیار زیاد است.

کپی برای بقا بدون توسعه

به عنوان یکی از بزرگترین صاحبان ذخایر نفت و گاز در جهان ، ایران همیشه پتانسیل زیادی برای به دست آوردن سرمایه گذاری در صنعت انرژی داشت. با توجه به تقویت تحریم ها و خروج شرکت های بزرگ بین المللی از پروژه های نفتی ، با این وجود ، شکاف عمیقی بین نیازهای توسعه صنعت و منابع مالی موجود در داخل کشور وجود دارد.

در چنین محیطی ، ایده هایی مانند تأمین مالی جمعی ، صندوق های سرمایه گذاری و ضمانت داخلی در سطح جایگزینی رسمی سرمایه گذاری های خارجی معرفی شد. اما آیا این نسخه ها می توانند نیازهای پیچیده و سرمایه داری صنعت نفت ایران را برآورده کنند؟

نیاز به سرمایه گذاری های خارجی یک واقعیت غیرقابل انکار است

پروژه های بالادستی نفت و گاز مانند کشف ، حفاری ، پردازش و خطوط لوله نیاز به میلیارد ها دلار سرمایه گذاری دارند ، اما ایران به دلیل تحریم های مالی ، محدودیت های انتقال ارز و عدم روابط شفاف بانکی با جهان از این زنجیره تأمین مالی جهانی بهره نمی برد.

در صورت عدم وجود این سرمایه گذاران ، کارمندان دولت به “محبوبیت” اقتصاد و “جذب منابع داخلی” و پروژه هایی مانند ایجاد صندوق های سرمایه گذاری پروژه ، وجوه تضمین شده برای مشارکت های داخلی و بسته هایی مانند بتا با مدل CradeFununding منتقل شده اند.

به نظر می رسد همه این اقدامات تلاشی برای جبران کمبود سرمایه گذاری های خارجی و تحریک نقدینگی داخلی برای ورود به پروژه های نفتی است. اما سؤال این است که آیا این مدل ها در صنعت نفت واقع بینانه هستند؟

با گذشت سالها ، سرمایه گذاران داخلی در صنعت نفت ایران در معرض خطرات بی شماری قرار گرفته اند. تحریم های بین المللی منجر به محدودیت در دسترسی به فناوری های جدید ، مؤلفه ها و دستگاه هایی شده است که هزینه ها را افزایش داده و ورود به صنعت نفت را دشوار کرده است.

از طرف دیگر ، تغییر مداوم ارز خارجی ، مالیات ، سیاست بانکی و عدم امنیت سرمایه گذاری در برخی دوره ها از بسیاری از فعالان داخلی برای ورود به پروژه های بزرگ نفتی جلوگیری کرده است. مشکلات تأمین مالی و دسترسی محدود به منابع ارزی نیز موانع مهمی است.

با توجه به این شرایط ، اقتصاد ایران به سرمایه گذاری های بیشتری و معرفی فن آوری های جدید نیاز دارد. سرمایه گذاران خارجی نه تنها می توانند منابع مالی لازم را برای توسعه زمینه های نفتی و زیرساخت های انرژی ، بلکه هنگام ورود به کشور ، انتقال دانش فنی ، فناوری های مدرن و رقابت در بازار داخلی ارائه دهند.

اگرچه استفاده از سرمایه داخلی در صنعت نفت می تواند صنعت نفت را رد کند و می تواند نقش مهمی در تولید شفاف داشته باشد ، اما باید به خاطر داشت که صنعت نفت این کشور برای اجرای پروژه های بزرگ در مزارع نفت به فناوری های جدیدی نیاز دارد.

برای خواندن بیشتر خواندن ، گزارش صندوق توسعه ملی را به عنوان نمادی برای حواس پرتی منابع در اخبار تجاری بخوانید.