هشت مقصد خوب در مریخ برای بازدید گردشگران آینده
سیاره مریخ دارای جاذبه های زیبایی است. از جمله آتشفشان های مرتفع و دره های عمیق و عجیبی هستند که گردشگران فضایی می توانند در آینده از آنها دیدن کنند.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی فضا، مریخ سیاره ای با تضادهای گسترده است. آتشفشان های عظیم، دره ها و دهانه هایی که ممکن است حاوی آب باشند یا نباشند. زمانی که اولین جوامع سیاره سرخ را ایجاد کنیم، مکان شگفت انگیزی برای گردشگران آینده خواهد بود. در این گزارش به مکان هایی در مریخ اشاره می کنیم که مریخی های آینده می توانند از آنها دیدن کنند.
کوه المپوس مونس
المپوس مونس شدیدترین آتشفشان منظومه شمسی است که در منطقه آتشفشانی تارسیس، که به اندازه ایالت آریزونا است، واقع شده است. ارتفاع ۲۵ کیلومتری این آتشفشان به این معنی است که تقریباً سه برابر بلندتر از قله اورست در این سیاره است.
آتشفشان های تارسیس
هنگامی که در حال صعود به اطراف Olympus Mons هستید، بهتر است نگاهی به اطراف و برخی دیگر از آتشفشان های منطقه تارسیس بیندازید.
منطقه تارسیس میزبان ۱۲ آتشفشان عظیم در منطقه ای به عرض حدود ۴ هزار کیلومتر است. این آتشفشان ها مانند المپوس مونس بسیار بزرگتر از آتشفشان های روی زمین هستند که تصور می شود به دلیل کشش گرانشی ضعیف تر مریخ است که باعث می شود آتشفشان ها بالاتر بروند. این آتشفشان ها ممکن است حدود ۲ میلیارد سال یا نیمی از تاریخ مریخ فوران کرده باشند.
دره مارینریس
سیاره مریخ نه تنها میزبان بزرگترین آتشفشان منظومه شمسی است، بلکه بزرگترین دره را نیز دارد. دره عمیق “Valles Marineris” حدود ۳۰۰۰ کیلومتر طول دارد و طولانی تر از گراند کانیون در آریزونا آمریکا است که حدود ۸۰۰ کیلومتر طول دارد.
قطب شمال و جنوب مریخ
مریخ دو منطقه یخی در قطب خود دارد که ترکیب آنها کمی متفاوت است. قطب شمال مریخ، که در تصویر اینجا نشان داده شده است، توسط فرودگر فونیکس در سال ۲۰۰۸ مشاهده و بررسی شد. دانش دانشمندان از قطب جنوب مریخ نیز از طریق مدارگردها ارائه شده است.
به گفته ناسا، در طول زمستان دمای هوا در نزدیکی هر دو قطب شمال و جنوب مریخ به حدی سرد می شود که دی اکسید کربن از جو تبخیر شده و به یخ در سطح تبدیل می شود. این روند در تابستان معکوس می شود دی دی اکسید کربن به جو باز می گردد.
دهانه گیل و قله شارپ
دهانه گیل که با فرود مریخ نورد کنجکاوی در سال ۲۰۱۲ به شهرت رسید، میزبان شواهد فراوانی از آب گذشته در مریخ است. در عرض چند هفته پس از فرود روی مریخ، مریخ نورد کنجکاوی به بستر رودخانه برخورد کرد و شواهد بیشتری از وجود آب در امتداد بستر دهانه یافت.
مریخ نورد کنجاوی اکنون در دامنه های آتشفشانی نزدیک به نام قله شارپ در حال حرکت است و ویژگی های زمین شناسی آن را بررسی می کند.
حفره مدوسا
Medusae Fossae یکی از عجیب‌ترین مکان‌های مریخ است و حتی برخی افراد حدس می‌زنند که شواهدی از برخورد UFO (شیء پرنده ناشناس) دارد. اما یک توضیح محتمل تر این است که این یک ذخیره آتشفشانی بزرگ در حدود یک پنجم اندازه ایالات متحده است.
با گذشت زمان، سنگ ها توسط باد به شکل های زیبایی در آمده اند. اما محققان به مطالعات بیشتری نیاز دارند تا بدانند چگونه این آتشفشان ها سوراخ مدوسا را ایجاد کردند.
گرادیان های تکراری در دهانه تپه
سیاره مریخ دارای ویژگی های عجیبی به نام خطوط شیب مکرر است که با گرم شدن هوا در اطراف دهانه ها ایجاد می شود. اما درک این RSL واقعاً دشوار است. تصاویر نشان داده شده در اینجا از دهانه هال، و همچنین مکان های دیگر، نقاطی را نشان می دهند که به صورت طیف سنجی نشانه هایی از ترکیب آب یا هیدراتاسیون را نشان می دهند.
در سال ۲۰۱۵، ناسا در ابتدا اعلام کرد که این نمک های هیدراته باید نشانه هایی از جریان آب در سطح باشند، اما تحقیقات بعدی نشان داد که RSL می تواند از آب جوی یا جریان های شن و ماسه خشک تشکیل شود. اما در واقعیت، ممکن است مجبور شویم به این RSL ها نزدیک شویم تا ببینیم ماهیت واقعی آنها چیست.
تپه های شنی روح
مریخ سیاره ای است که این روزها بیشتر توسط باد شکل می گیرد زیرا آب به دلیل نازک شدن جو این سیاره تبخیر شده است. اما ما می توانیم شواهد زیادی از آب گذشته در مریخ ببینیم، از جمله “تپه های روح” در برخی مناطق مریخ.
محققان می‌گویند در گذشته این مناطق دارای تپه‌های ماسه‌ای به ارتفاع ده‌ها متر بود، اما بعداً این تپه‌ها مورد هجوم آب یا گدازه قرار گرفتند که پایه خود را حفظ کردند. اما نوک آنها در اثر فرسایش از بین رفت.
تپه‌های باستانی مانند این نشان می‌دهند که چگونه باد در مریخ باستانی می‌وزید و به کارشناسان آب و هوا سرنخ‌هایی درباره محیط باستانی سیاره سرخ می‌دهد.
منبع: ایرنا
