هشدار برای خطر سقوط طبقه متوسط به ورطه فقر؛ بخش حمایت اجتماعی نمره قبولی نگرفت

بررسی شاخص های رفاهی اقتصادی و اجتماعی برنامه ششم توسعه حاکی از فقیرتر شدن اقشار ضعیف و سقوط طبقه متوسط ​​به ورطه فقر است.

ایران تحلیل، آنطور که بررسی گزارش مرکز پژوهش های مجلس نشان می دهد متوسط ​​نرخ فقر کشور در سال ۱۳۹۵ حدود ۲۰ درصد بوده است اما در پایان سال ۱۴۰۰ این میزان به بالای ۳۰ درصد رسیده است. این بدان معناست که فقرا امکان عبور از خط فقر و بازگشت به شرایط مساعد را بیش از گذشته از دست داده اند.

اکوایران نوشت: در سال ۱۴۰۲ از بین سه دهک با کمترین درآمد که نیاز به پوشش حمایتی دارند، حدود ۷۵ درصد هیچ نوع پوشش حمایتی نداشتند.

کارشناسان بازوی پژوهشی مجلس پیش بینی کردند با توجه به روند رو به رشد نرخ تورم، تعداد بیشتری از جمعیت کشور به زیر خط فقر خواهند رفت، این اتفاق طبقه متوسط ​​کشور را تهدید می کند.

مرکز پژوهش‌های مجلس در گزارش خود بر لزوم اتخاذ سیاست‌های اجتماعی متناسب با وضعیت مذکور به منظور فقرزدایی اقشار محروم جامعه و اتخاذ سیاست‌های لازم برای جلوگیری از سقوط دهک‌های متوسط ​​به زیر فقر تاکید کرده است. خط

معلولان، زنان سرپرست خانوار، سالمندان و کودکان مهم‌ترین گروه‌های هدفی هستند که در برنامه ششم در بخش سیاست‌های حمایت اجتماعی در راستای بهبود وضعیت رفاهی مورد توجه قرار گرفتند.

اولویت با گروه های حمایتی است که درآمد آنها کفاف حداقل هزینه های زندگی آنها را نمی دهد یا اساساً به دلایل مختلف توانایی بازیابی را از دست داده اند.

محرومیت زدایی و مبارزه با فقر از اهداف اولیه بنیادهای انقلابی همچون کمیته امداد، بنیاد مصطفان و ستاد اجرایی فرمان امام (ره) است. بنیاد علوی به عنوان دستگاه اجرایی بنیاد مصطفان، بنیاد برکت، بازوی محرومیت زدایی، ستاد اجرایی فرمان امام و کمیته امداد نیز به صورت مستقیم از فعالیت ها حمایت می کنند.

سیاستگذار در راستای افزایش رفاه اجتماعی از سال ۱۳۸۸ با اجرای طرح هدفمندسازی یارانه ها پرداخت یارانه نقدی به مردم را آغاز کرد. حمایت اجتماعی خاص نیز شامل گروه های هدف ذکر شده می شود.

به نظر می رسد تحریم ها و افزایش نرخ تورم باعث شده تا اهداف اعلام شده در بعد حمایت اجتماعی در برنامه ششم توسعه کشور محقق نشود.

بنیادهایی که در این زمینه فعال بودند به دلیل چالش های ذکر شده نتوانستند آنطور که باید و شاید به وظایف خود عمل کنند.

بنابراین می توان گفت بخش حمایت اجتماعی برنامه پنج ساله ششم توسعه کشور به عنوان آینه تمام نمای سیاست اجتماعی ایران در نیمه دوم دهه ۹۰ نتوانست نمره قبولی بگیرد.

با توجه به تمدید دو ساله برنامه ششم توسعه تا پایان سال ۱۴۰۲ باید منتظر نتیجه سیاست های حمایتی اجتماعی مد نظر سیاست گذاران باشیم. آیا اهداف برنامه ششم توسعه در بازه زمانی طولانی محقق خواهد شد یا سیاستگذار با همان دستور چهار ساله از سال ۹۶ به سال ۱۴۰۰ رفته است؟