هوش مصنوعی، حوزه جدید سرمایه‌گذاری صندوق توسعه ملی
به گزارش ایران تحلیل به نقل از صندوق توسعه ملی، هر ساختاری در گذر زمان تغییر می کند و مردم و خلقت آنها نیز از این قاعده کلی مستثنی نیستند. مهندسی تغییر با هدف بهینه سازی نتایج بی شک مسیری است که صندوق توسعه ملی در سه سال اخیر طی کرده است. در دوره مذکور دو گام راهبردی و اساسی برداشته و اکنون در آستانه سال ۱۴۰۳ خود را برای سومین گام اساسی آماده می کند. صندوق در طول سه سال گذشته چنین فراز و نشیب هایی را تجربه کرده است که ممکن است در تاریخ ۱۳ ساله صندوق از زمان تأسیس آن بی سابقه باشد. اما با حمایت اشراف، فرودها را تا جایی خرید که باید از زمستان جان سالم به در برد تا به بهار رسید.
همه ما می دانیم که موفقیت و تأثیر واقعی صندوق توسعه ملی این است که به عنوان یک صندوق ثروت ملی ایفای نقش می کند، ارزش ها و ثروت ایجاد می کند، منابع ملی را در عملکرد خود حفظ می کند و حفظ می کند و در نهایت سهم نسل های آینده را تضمین می کند. منابع ملی آنچه امروز در دسترس ماست، آن را حفظ کنیم. رویداد مطلوبی که هویت و ماهیت صندوق را تشکیل می دهد. اما از آنجایی که صندوق توسعه ملی به ورطه روزمرگی سقوط کرد و به عنوان تامین کننده نیازهای دولت ایفای نقش کرد، بیش از یک دهه از این اتفاق خوشایند و مفید دور بود و از سال ۱۴۰۰ این صندوق جایگاه معناداری را از دست داد. راه تحول را به نفع مردم امروز گام بردارید و نام نیک و میراثی ارزشمند برای فرزندان آینده ایران عزیز به جای بگذارید.
اولین گام در این مسیر، تحول در کارکردها بود که با تغییر اساسی در نحوه مدیریت منابع ملی محقق شد. صندوق توسعه ملی برای اولین بار در تاریخ خود از اعطای وام به سمت سرمایه گذاری حرکت کرد. زیرا بیش از یک دهه وام دادن، منابع صندوق را به مرز بحران رسانده بود.
از این رو نقشه راه سرمایه گذاری در بستر تجربیات موفق جهانی و البته نیازمندی های داخلی طراحی شده است تا صندوق بتواند با سرمایه گذاری در پروژه های موفق و سودآور با حفظ منابع ملی، ارزش و ثروت ایجاد کند و منابع خود را بهبود بخشد. این نقشه راه به تکامل خود ادامه داد و از سال ۱۴۰۱ صندوق توسعه ملی در پروژه های ارزشمند سرمایه گذاری کرد. نباید فراموش کرد که در همان گام اول علاوه بر نحوه ورود به طرح ها و روش های سرمایه گذاری و ارزش آفرینی، دستورالعمل برداشت وجه از طرح ها و پروژه ها نیز مشخص شد.
سال ۱۴۰۱ شاهد چندین سرمایه گذاری موفق توسط صندوق بود که دستاوردی منحصر به فرد در تاریخ صندوق محسوب می شد. اما مشکل بزرگتر همچنان پابرجا بود: منابعی که به صورت وام و تسهیلات از صندوق برداشت می شد و عموماً به دولت ها تخصیص می یافت. هیچ راهی برای جمع آوری این منابع ملی که یک دهه از صندوق خارج شده بود وجود نداشت.
در مواجهه با این چالش دوم، صندوق توسعه ملی بر اساس تجربه سال ۱۴۰۱، سرمایه گذاری در تولید نفت و گاز بالادستی را به عنوان راهبرد سال ۱۴۰۲ برنامه ریزی و ترویج کرد. تمرکز این برنامه بر میادین مشترک با کشورهای همسایه است، به طوری که سود حاصل از سرمایه گذاری های صندوق توسعه ملی اضافه برداشت به نفع صندوق است و سهم نسل های آینده حفظ می شود و بدهی های انباشته دولت به سپرده پرداخت می شود. امید است این موضوع به نفع تمام مردم ایران حل شود.
اما در آغاز سال ۱۴۰۳، صندوق توسعه ملی به وضوح تشخیص داد که بازارهای آینده جهان و مبادلات اقتصادی بین المللی حول محور فناوری های جدید خواهد چرخید. اکنون می بینیم که صندوق های ثروت ملی جهان منابع خود را به سمت فناوری های جدید هدایت کرده اند که دلیل پتانسیل رشد بالا، بازگشت سریع سرمایه گذاری و علاقه به یک سبد متنوع است.
صندوق توسعه ملی ایران نیز مانند سایر صندوق های ثروت جهانی در این مسیر جدید گام برداشته است. بدیهی است چشم انداز و افق صندوق برای سرمایه گذاری در فناوری های نوین دقیقاً مشابه سایر حوزه ها نیست و قصد ورود به فضای خرد را ندارد.
بر اساس اهداف قانونی، صندوق توسعه ملی یک نهاد مالی خواهد بود و در سال آینده سرمایه گذاری قابل توجهی در فناوری های نوین از جمله هوش مصنوعی انجام خواهد داد. صندوق امروز در آستانه تحول و تعالی قرار دارد و سختی های مسیر را تجربه کرده و نگران عدم امکان دستیابی به نتایج مثبت ۱۰۰ درصدی نیست. زیرا نفس تغییر، روشنی مسیری است که باید طی شود و بدیهی است که میزان هدفی که به آن می رسیم مشخص نیست.
