هوش مصنوعی بیگانه ممکن است تمدن‌های پیشرفته را در چشم‌به‌هم‌زدنی کیهانی «نامرئی» کند
کسی اون بیرون هست؟ احتمالا بله. تقریباً بیشتر ستارگان سیاره دارند. تاکنون بیش از شش هزار سیاره فراخورشیدی کشف کرده‌ایم و آمارهای ساده نشان می‌دهند که تعداد بی‌شماری جهان بالقوه قابل سکونت در سراسر کیهان وجود دارد.
به گزارش افق میهن و به نقل از sciencealert.ch; اما با وجود همه این احتمالات، هر زمان که به دنبال نشانه هایی از تمدن های بیگانه گشتیم، هیچ مدرکی پیدا نکردیم. سوال این است: چرا؟
نظریه های رایج زیادی برای این سکوت کیهانی وجود دارد:
• شاید زندگی برخلاف انتظار همیشه راهی پیدا نمی کند.
• شاید زمین در نوعی “باغ وحش کیهانی” است و عمداً از تماس با دیگران محافظت شده است.
• شاید تمدن ها درست زمانی که قدرت نابودی آنها را به دست می آورند از بین می روند.
• یا شاید ما اولین تمدن پیشرفته ای هستیم که به این مرحله رسیده ایم.
اما هیچ یک از این پاسخ ها هنوز ثابت نشده اند – و هیچ کدام قانع کننده به نظر نمی رسند. پس چرا ایده جدیدی ارائه نمی کنید؟ اگر دلیلی که تا به امروز هیچ بیگانه ای ندیده ایم، «هوش مصنوعی» باشد چه؟
“افق ارتباطی”؛ نظر کارل سیگان
این ایده از مقاله جدیدی می آید که برخی از بازتاب های کارل سیگان در دهه ۱۹۷۰ را بازبینی می کند. ساگان یکی از چالش‌های موجود در جستجوی هوش فرازمینی را چیزی می‌دانست که او آن را «افق ارتباطات» می‌نامید.
به گفته او، هر چه یک تمدن پیشرفته تر می شود، فناوری ارتباطی آن پیچیده تر می شود – تا جایی که برای ما غیرقابل تشخیص می شود.
برای مثال، ممکن است بتوانیم امواج رادیویی قوی را از یک تمدن در فاصله صد سال نوری تشخیص دهیم، اما اگر آن تمدن از ذراتی مانند نوترینو برای برقراری ارتباط استفاده کند، عملاً برای ما نامرئی خواهد بود.
و آیا آنها به فیزیک دست یافته اند که امکان برقراری ارتباط سریعتر از نور را فراهم می کند؟ در این صورت، جستجوی ما از ابتدا محکوم به فناست.
ساگان تخمین زد که حدود هزار سال طول می کشد تا یک تمدن از محدوده رصدی ما عبور کند – بر اساس سرعت پیشرفت تکنولوژی بشر تا آن زمان.
اما اکنون همه چیز تغییر کرده است
از زمان ساگان، جهان ما متحول شده است – به ویژه با فناوری رایانه و هوش مصنوعی.
امروزه هوش مصنوعی به بخشی جدایی ناپذیر از زندگی روزمره ما تبدیل شده است. این امکان وجود دارد که این فناوری در نقطه‌ای به سطح بالایی برسد، اما احتمال دیگر این است که روزی به هوش مافوق بشری (ASI) دست یابیم – هوش مصنوعی که از هوش انسانی پیشی می‌گیرد.
اگر چنین هوشی در دهه آینده پدیدار شود، به سرعت به شکل غالب هوش بر روی زمین تبدیل خواهد شد و با سرعتی بسیار سریعتر از آنچه که انسان می تواند درک کند، پیشرفت خواهد کرد.
وقتی هوش مصنوعی قدرت را در دست بگیرد
در پژوهش جدیدی که این مقاله به آن اشاره می‌کند، نویسندگان استدلال می‌کنند که اگر نرخ تصاعدی رشد فناوری و امکان گسترش هوش‌های غیرزیستی را در نظر بگیریم، «افق رصدپذیری» تمدن‌ها به شدت کوتاه می‌شود.
به جای هزار سال، بازه زمانی می تواند فقط ده تا بیست سال باشد – یک چشم به هم زدن در مقیاس کیهانی.
در این مورد، شانس ما برای شناسایی تمدن های بیگانه تقریبا صفر است.
شاید این پاسخ پارادوکس فرمی باشد
شاید معمای بزرگ پارادوکس فرمی – این سوال که چرا هیچ کس در جهان پر از ستاره ها و سیارات با ما تماس نگرفته است – در واقع همان چیزی است که می توان آن را “نظریه اینترنت مرده” در مقیاس کیهانی نامید:
دنیا پر از هوش است، اما بیشتر آن به روش هایی ارتباط برقرار می کند که برای ما نامفهوم و نامرئی است.
این مقاله برای اولین بار در وب سایت Universe Today منتشر شد.
