ورزشگاه مشهد برای جام جهانی هم دریغ می‌شود؟

قرعه کشی جام جهانی برگزار شد و تیم ایران حریفان خود را شناخت. بلژیک، مصر و نیوزلند حریفان ایران در سال ۲۰۲۶ هستند که بعد از قرعه کشی مهم ترین نکته برگزاری بازی های دوستانه برای تیم ملی است تا با آمادگی کامل در جام جهانی شرکت کند. شاید مشکل داستان همین باشد. مسائلی مانند تحریم و محدودیت های مالی از نکات مهمی هستند که مانند سدی مرتفع مقابل تیم ملی خودنمایی می کنند. سدی که باعث می شود تیم ملی برای برگزاری بازی های دوستانه با مشکلات بزرگی مواجه شود. اگر این مشکلات را پشت سر بگذاریم و از آنها غافل شویم، سد بزرگ و پنهان دیگری در مقابل تیم ملی وجود دارد. کمبود زیرساخت ها! واقعا خنده دار است که در سرزمین پهناوری مثل ایران و با این همه امکانات مالی، حتی یک چمن استاندارد و درست وجود ندارد تا تیم ملی بتواند روی آن بازی کند و به مصاف حریفان برود. معضلی کلیشه ای و فوق العاده مشکل ساز که سال ها گریبان این سرزمین را گرفته و به سدی برای همه اعتراض ها تبدیل شده است. اینکه ما علف نداریم و این مشکل هیچ وقت عجیب حل نمی شود.

آش آنقدر هیجان زده است که تیم ملی برای برگزاری بازی های رسمی در مقدماتی جام جهانی با مشکلات عدیده ای مواجه شد و حتی همین مشکل مایه شرمساری شد. از قطعی برق ورزشگاه نیمه تخریب شده آزادی تا بازی روی چمن تکه تکه ورزشگاه فولادشهر. اتفاقی که نشان می دهد فوتبال در کشور ما همچنان مشکل ساز است و به نظر می رسد این مشکلات هرگز حل نمی شود. بدون شک تیم های معروف و بزرگ هرگز راضی نمی شوند که در زمین های بدون چمن و با وصله و پینه بازی کنند و بازیکنان ده ها میلیون دلاری خود را به مسلخ خانه ای بفرستند که شبیه به چمن است!

در چنین شرایطی یک ورزشگاه مدرن و استاندارد در شهر مشهد وجود دارد که می تواند انواع کمبودها را جبران کند، اما این ورزشگاه نه به دست تیم های ایرانی و نه حتی تیم ملی می رسد!

ورزشگاه امام رضا مشهد تنها ورزشگاه استاندارد ایران است اما شرایط خاصی دارد که هیچ تیم ملی و باشگاهی نمی تواند به آن برسد. تیم ملی فوتبال ایران قصد داشت آخرین بازی خود در رقابت های مقدماتی جام جهانی را در این ورزشگاه برگزار کند که با مخالفت مسئولان استانی مواجه شد. از طرفی پرسپولیس و استقلال هم درخواستی مشابه داشتند که به دلایل نامعلومی این اتفاق نیفتاد. در شرایطی که ورزش و فوتبال ایران با مشکل جدی زمینی مواجه است، غیبت ورزشگاه امام رضا (ع) مشهد بیش از هر زمان دیگری به چشم می خورد. این استادیوم مدرن با ظرفیت ۲۵ هزار نفر و تاییدیه A+ از کنفدراسیون فوتبال آسیا یکی از معدود ورزشگاه‌های استاندارد کشور است که می‌تواند بار میزبانی بین‌المللی و بازی‌های بزرگ را بر دوش بکشد، اما در ۸ سال گذشته به جز چند مسابقه که ۳ فصل پیش به دسته پایین‌تر سقوط کرده بود، هیچ مسابقه دیگری در این ورزشگاه برگزار نشد. بعد از سقوط تیم پدیده، تعداد مسابقات فوتبال برگزار شده در این ورزشگاه به اندازه انگشتان یک دست هم نمی رسد! در واقع این ورزشگاه با بودجه ۲۰۰ میلیارد تومانی در سال ۱۳۹۴ به بهره برداری رسید، در حالی که هیچ باشگاه و تیم ملی ایران اجازه برگزاری حتی یک مسابقه ۹۰ دقیقه ای را ندارد!

مثلا اگر دربی پرسپولیس و استقلال در این زمین برگزار می شد چه اتفاقی می افتاد؟

جای تاسف است که چنین سرمایه بی مصرف و بلااستفاده ای در ایران وجود دارد و حتی تیم ملی هم از آن محروم است و مجبور می شود بازی های دوستانه خود را در کشورهای همسایه مانند قطر و امارات برگزار کند. این حادثه یک ننگ ملی است و به نظر می رسد هرگز حل نخواهد شد.