وویجر ۱ ناسا از طریق فرستنده‌ای که نیم قرن خاموش مانده بود با زمین تماس برقرار کرد
یورو نیوز: دانشمندان آژانس فضایی آمریکا می گویند پس از چند روز ارتباط با فضاپیمای ۴۷ ساله ناسا، توانسته اند دوباره با این فضاپیما در فاصله ۲۴ میلیارد کیلومتری زمین ارتباط برقرار کنند.
پیش از این مشکلی در فرستنده رادیویی وویجر ۱ باعث شد که مرکز کنترل زمینی ارتباط خود را با این فضاپیمای قدیمی قطع کند.
وویجر ۱ که در سال ۱۹۷۷ به فضا پرتاب شد، اولین فضاپیمای انسانی بود که در سال ۲۰۱۲ وارد فضای بین ستاره ای شد.
با پایان یافتن سوخت پلوتونیوم فضاپیما، مهندسان مجبور شدند ابزارهای مختلفی را برای حفظ انرژی خاموش کنند تا وویجر بتواند به مدت طولانی تری به کار خود ادامه دهد و داده ها را به زمین ارسال کند.
بروس واگنر، مدیر مأموریت وویجر، درباره این حادثه گفت: «گاهی اوقات مهندسان دستوراتی را به وویجر ۱ می فرستند تا برخی از بخاری های آن را روشن کند. زیرا آسیب تشعشع باعث کاهش عملکرد اجزای فضاپیما می شود و گرما می تواند به معکوس کردن این آسیب کمک کند.
با این حال، هنگامی که فرمانی به بخاری در ۱۶ اکتبر فرستاده شد، چیزی سیستم حفاظت از خطای خودکار فضاپیما را فعال کرد.
اگر فضاپیما بیش از آنچه باید انرژی بگیرد، این سیستم حفاظتی به طور خودکار سیستم های غیر ضروری را برای صرفه جویی در انرژی خاموش می کند.
این باعث شد فرستنده رادیویی وویجر که بیش از نیم قرن غیر فعال بود روشن شود و دوباره شروع به ارسال سیگنال کرد.
وویجر ۱ چندین دهه است که از یکی از دو فرستنده رادیویی باند X خود استفاده می کند. این فضاپیما یک فرستنده رادیویی باند S دیگر نیز دارد، اما از سال ۱۹۸۱ استفاده نشده است زیرا سیگنال آن بسیار ضعیف تر از باند X است.
در حالی که تیم کنترل وویجر ۱ مطمئن نبود که سیگنال ضعیف باند S به دلیل فاصله فضاپیما از زمین قابل تشخیص باشد، مهندسان موفق شدند با غربال کردن شبکه فضایی عمیق ناسا، آن را پیدا کنند.
کنترل زمینی می گوید که از طریق همان مسیر ارتباطی با وویجر ۱ ارتباط برقرار کرده است، اما همچنان در تلاش است تا فرستنده X را احیا کند زیرا “سیگنال باند S برای استفاده طولانی مدت بسیار ضعیف است.”
به گفته ناسا، مهندسان به چندین هفته کار نیاز دارند تا مطمئن شوند که دوباره روشن کردن فرستنده رادیویی باند X ایمن است.
سیستم آنتن رادیویی این سیستم به ناسا کمک می کند تا با وویجر ۱ و دوقلوی آن وویجر ۲ ارتباط برقرار کند. با این حال، پیام های ارسال شده از زمین حدود ۲۲ ساعت و ۳۰ دقیقه طول می کشد تا به فضاپیما برسد.
وویجر ۱ و ۲ در ابتدا به عنوان ماموریت های پنج ساله برنامه ریزی شده بودند. در حالی که دانشمندان انتظار داشتند این فضاپیما بین ۳۰ تا ۴۰ سال دوام بیاورد، ادامه فعالیت آنها پس از نزدیک به نیم قرن به دلیل کار یک تیم مهندسی خبره است.
ناسا می گوید وویجر ۱ به فاصله ۱.۷ سال نوری از ستاره ای در صورت فلکی زرافه به نام “Glyze 445” در سال ۴۰۲۷۲ پس از میلاد خواهد رسید.
