«پیکان شکسته»؛ سرنوشت اولین بمب اتمی گمشده چه شد؟
اولین آزمایش بمب اتمی در سال ۲ انجام شد. پنج سال بعد ، نیروی هوایی ایالات متحده یکی از آنها را از دست داد.
اصطلاح “فلش شکسته” برای افراد مختلف معانی متفاوتی دارد. اما اگر در ارتش ایالات متحده هستید ، این آخرین عبارتی است که دوست دارید بشنوید.
فلش شکسته در واقع به یک رویداد غیر منتظره مربوط به سلاح های هسته ای اشاره دارد.
در سال ۴ ، ایالات متحده در جنگ سرد با اتحاد جماهیر شوروی درگیر شد و امکان شروع جنگ هسته ای در هر لحظه امکان پذیر بود. شهروندان در حال ساخت یک پناهگاه هسته ای در حیاط خانه های خود بودند و کودکان برای جلوگیری از انفجار هسته ای در مدرسه برای مخفی کردن زیر میز کار می کردند.
ارتش آمریكا همچنین نیروهای خود را برای پاسخ به جنگ هسته ای آموزش داد و هر شاخه ای از نیروهای مسلح در حال توسعه سلاح های هسته ای خود بود. برای این منظور ، نیروی هوایی مجبور شد خلبانان و خدمه زمینی خود را برای حمل و استفاده از بمب های هسته ای آموزش دهد.
در تاریخ ۴ فوریه ، یک بمب افکن دارای بمب افکن در ایالات متحده قصد داشت یک مأموریت آموزشی برای شبیه سازی حمله هسته ای به یک شهر بزرگ شوروی انجام دهد.
این هواپیما در ۲ ساعت مجبور به پرواز در حدود ۴۰۰۰ کیلومتر بود. وی از پایگاه آلاسایی ایلسون به کالیفرنیا وارد شد تا در یک حمله تمرینی سانفرانسیسکو را هدف قرار دهد و سرانجام به پایگاه کارازول بازگردد.
در آن زمان ، بمب های هسته ای تحت کنترل کمیسیون انرژی اتمی ایالات متحده بودند. فرماندهان نیروی هوایی مدتهاست که از یک بمب هسته ای واقعی برای آموزش درخواست کرده بودند.
سرانجام این کمیسیون موافقت کرد و یک بمب اتمی Mark 2 را برای آنها فراهم کرد. این یک نسخه به روز شده از بمب مارک ۲ بود که بر فراز شهر ناگازاکی پرتاب شد.
این بمب ۴۰۰۰ پوند (معادل ۵ کیلوگرم) مواد منفجره معمولی داشت و حاوی مقدار زیادی اورانیوم بود ، اما هسته پلوتونیوم آن عمداً از بین رفت و یک کپسول سرب غیر انفجاری برای جلوگیری از انفجار اتمی نصب شد.
هواپیمای عظیم B-1 با خدمه چهار نفر در نزدیکی قطب شمال به وجود آمد ، اما پس از پرواز ، این مأموریت متحمل شد: انجماد شدید بر روی بدن و کاربراتورها باعث کاهش قد شد.
حدود هفت ساعت پس از پرواز ، سه موتور آتش سوزی شد و سه موتور باقی مانده نتوانستند در برابر وزن سنگین هواپیما و بمب مقاومت کنند. بنابراین عزیمت اضطراری داده شد.
براساس این پروتکل ، بمب مارک ۲ در اقیانوس آرام آزاد شد و مواد منفجره آن منفجر شد تا اجزای فوق العاده آن از دسترس دشمن خارج شوند.
کاپیتان هارولد باری آن را روی خلبان اتوماتیک قرار داد و خدمه در تاریکی و سرد در نزدیکی جزیره رویال پرنس پریدند. این هواپیما حدود ۵ کیلومتر پرواز کرد و سرانجام به کوه های کلمبوس ، بریتیش کلمبیا ، کانادا سقوط کرد.
این مأموریت شامل چهار خدمه ، یک فرمانده مأموریت و یک متخصص سلاح هسته ای بود. از مجموع ۲ نفر ، ۳ نفر نجات یافتند.
عملیات جستجو و نجات با مشارکت بیش از ۵ هواپیما انجام شد. یکی از امدادگران با یک پا شکسته پیدا شد و در چتر درخت پیدا شد. از بین پنج مفقود ، جسد سالها بعد در صحنه پیدا شد و گفته شد که چهار نفر دیگر احتمالاً در دریا افتاده اند و از سرما درگذشت.
نیروی هوایی سلطنتی کانادا یک عملیات نجات را آغاز کرد ، اما به آنها اطلاع داده نشده است که یک بمب اتمی در هواپیما وجود دارد.
کاپیتان باری و سایر بازماندگان توسط ارتش مورد بازجویی قرار گرفتند و همه تأیید کردند که این بمب به موقع آزاد شده است. بررسی های نهایی ارتش همچنین نتیجه گرفت که شرایط شدید آب و هوا علت این حادثه است.
سالها پس از حادثه ، شایعات مربوط به احتمال آدم ربایی ربوده شد ، به خصوص که یکی از مفقودین متخصص سلاح های هسته ای بود که با طراحی این برند کاملاً آشنا بود.
با این حال ، محل سقوط تا سال ۳ پیدا نشده است ، زیرا فکر می کرد این هواپیما به اقیانوس سقوط کرده است. تیم جستجو اعزام شد اما نتوانست به این مکان برسد.
سرانجام ، در سال ۹ ، تیمی از نیروی هوایی ایالات متحده به لاشه رسیدند و تجهیزات عالی را بازیابی کردند و بقایای مواد منفجره را از بین بردند.
این سایت به مدت ۵ سال دست نخورده باقی مانده است تا اینکه تیم های ایالات متحده و کانادا در سال ۲ به آنجا رفتند و آزمایشاتی را برای بررسی وجود تابش انجام دادند که همه اینها منفی بودند.
این تنها “فلش شکسته” آمریکا نبود. تاکنون پنج مورد از سلاح های هسته ای در ارتش ایالات متحده ثبت شده است که در آن بمب به طور تصادفی راه اندازی ، آسیب دیده یا آلودگی هسته ای ایجاد شده است.
در شش مورد آنها هرگز نتوانستند بمب را بازیابی کنند.
منبع: Euronews
