چرا احتمال دارد موجودات فضایی از وجود انسان‌ها باخبر باشند؟

پایگاه خبری تحلیلی افق میهن (ofoghmihan.ir):

این احتمال وجود دارد که ستاره شناسان بیگانه از سیارات دور در حال تماشای ما باشند. آن وقت چه خواهند دید؟

مدت زیادی است که در حال جستجوی آسمان هستیم. اما علیرغم دهه‌ها گوش دادن به امواج رادیویی و جست‌وجوی نشانه‌هایی از جهان‌های دیگر که حتی از راه دور قابل سکونت هستند، آنچه تاکنون یافته‌ایم بسیار کم بوده است.

اگرچه ستاره شناسان، در تعداد محدودی از موارد، گزینه هایی برای وجود حیات در جای دیگری در کیهان علاوه بر سیگنال های رادیویی عجیب شناسایی کرده اند، اما هنوز هیچ مدرک مشخصی از حیات بیگانه کشف نشده است.

اما اگر چنین چیزی وجود داشته باشد چه؟ و اگر در جستجوی یافتن ما باشند، آیا وجود حیات در این سیاره را خواهند یافت؟

این سوالی است که دانشمندان در سال های اخیر در شرایطی با آن مواجه بوده اند که ناخواسته حضور خود را در کهکشان پخش می کنیم. ژاکلین فرتی، اخترفیزیکدان در موزه تاریخ طبیعی آمریکا، می گوید: “آینه ای را در فضا به سمت خود بگیرید و ببینید آنها از ما چه خواهند دید؟ ما در حال جستجو هستیم. و این به این معنی است که ممکن است ساکنان دنیاهای دیگر نیز در حال جستجو هستند.

تا به امروز، ما بیش از ۵۵۰۰ سیاره فراخورشیدی را شناسایی کرده‌ایم: سیاره‌هایی که به دور ستارگان دیگر در کهکشان ما می‌چرخند. اما چنین مشاهداتی هنوز در مراحل ابتدایی خود هستند. احتمالا تریلیون ها جهان دیگر در سراسر کهکشان راه شیری پراکنده شده اند. ما جستجو برای نشانه های شیمیایی فعالیت بیولوژیکی در جو برخی از این سیارات را آغاز کرده ایم. ما همچنین به دنبال نشانه هایی از فناوری های احتمالی مورد استفاده گونه های هوشمند هستیم: مانند امواج رادیویی که به صورت هدفمند یا تصادفی به سمت ما ارسال می شوند.

زمین حدود یک قرن است که آشکارا حضور خود را در کهکشان اعلام کرده است. به گفته هاوارد ایزاکسون، ستاره شناس دانشگاه کالیفرنیا، بین دهه ۱۹۰۰ و شروع جنگ جهانی دوم، زمانی که انتقال رادیویی قدرتمندتر بود، قابل تشخیص تر بود. او می‌گوید: «این فرستنده‌ها باید قدرتمندتر می‌بودند، زیرا گیرنده‌های رادیویی که مردم استفاده می‌کردند به اندازه امروز حساس نبودند.

از برنامه‌های تلویزیونی گرفته تا ارتباطات ماهواره‌ای، امروزه ما همچنان از طریق امواج پخش می‌کنیم، اما به شکلی کمتر قابل تشخیص. توماس بیتی، ستاره شناس دانشگاه ویسکانسین در ایالات متحده می گوید: ایستگاه های رادیویی امواج خود را به فضا منتقل نمی کنند. آنها این کار را روی زمین انجام می دهند.» امکان تشخیص امواج در روش های ارتباطی جدیدتر مانند تلفن های همراه نیز بسیار کمتر است.

اما همه امواجی که تولید می کنیم اینقدر ضعیف نیستند. ما چندین فضاپیما در سراسر منظومه شمسی داریم که از آنها برای کاوش مکان هایی مانند مریخ، مشتری و حتی در دسترس خورشید استفاده می کنیم. دورترین آنها وویجر ۱، کاوشگر فضایی ناسا است که ۲۴ میلیون کیلومتر از زمین فاصله دارد و برای ارتباط با آن به شبکه قدرتمندی از آنتن های ماهواره ای در سطح زمین نیاز داریم که به «شبکه فضای عمیق ناسا» معروف است.

در آوریل سال جاری، آیزاکسون محاسباتی انجام داد تا دریابد که آیا ممکن است برخی از این امواج مخابراتی که قدرت آنها به ۲۰ کیلووات می رسد، پس از رسیدن به فضاپیماهای دوردست و ادامه سفر خود در فضا، به ستاره های دیگر برسد یا خیر. او دریافت که تا کنون چهار ستاره و تمام سیاراتی که به دور آنها می چرخند این امواج را دریافت کرده اند و به احتمال زیاد تا سال ۲۳۰۰ میلادی هزار ستاره دیگر این امواج را دریافت خواهند کرد. ایزاکسون می گوید: «این امواج قطعاً به عنوان امواج مصنوعی شناسایی خواهند شد. تا سال ۲۰۳۱، نزدیکترین ستاره این فرصت را دارد که علاوه بر دریافت این امواج، پیام خود را برای ما ارسال کند که می تواند موضوع جالبی برای مطالعات آینده ما باشد.

اما اگر ستاره شناسان بیگانه به طور فعال به دنبال کشف حیات در سایر نقاط جهان باشند، چه؟ آنها ممکن است سعی کنند حتی قبل از اینکه امواج رادیویی را از ما دریافت کنند، سیاره ما را رصد کنند. اگر آنها بتوانند عبور نور خورشید از جو زمین را هنگام عبور سیاره ما از مقابل خورشید – که گذر نامیده می شود – مشاهده کنند، می توانند انواع گازهای موجود در آن را درک کنند.

در سال ۲۰۲۱، فهرتی دریافت که نزدیک به ۲۰۰۰ ستاره در فاصله ۳۰۰ سال نوری از زمین در واقع می توانند این گذر را ببینند، که به گفته او شامل بسیاری از جهان ها می شود.

پل رایمر، اختر شیمی‌دان دانشگاه کمبریج بریتانیا، می‌گوید که اکسیژن، نیتروژن و بخار آب بهترین نشانه‌های حیات در سیاره ما هستند که هنگام عبور زمین از مقابل خورشید شناسایی می‌شوند. به گفته رایمر، تشخیص بخار آب نشان دهنده وجود یک اقیانوس پایدار در زمین است.

دی اکسید نیتروژن همچنین می تواند سرنخی از وجود نوعی حیات هوشمند در سیاره قابل سکونت ما ارائه دهد. هکتور سوکاس ناوارو، اخترفیزیکدان موسسه اخترفیزیک جزایر قناری در اسپانیا می گوید: «این گاز در واقع یکی از محصولات جانبی احتراق است. بنابراین ممکن است به این نتیجه برسند که ما در اینجا موادی را می سوزانیم.»

کلروفلوئوروکربن های حاصل از ذرات معلق در هوا (هواپیما)، مبردها و سایر منابع نیز می توانند نشانه هایی از فعالیت صنعتی در سیاره ما باشند. میسی هیوستون، ستاره شناس دانشگاه کالیفرنیا، برکلی، می گوید: «ما مطمئن هستیم که این ترکیبات تنها با استفاده از فناوری قابل تولید هستند.

با این حال، یکی از بارزترین نشانه های حضور فناوری بر روی زمین، نه از طریق شناسایی آلاینده ها در جو و امواج رادیویی، بلکه از طریق مشاهده آلودگی نوری در شهرها است. بر اساس محاسبات بیتی، تا سال ۲۰۲۱، سدیم ساطع شده از چنین نورهایی در جو سیاره قابل تشخیص خواهد بود. او می گوید: این نور دارای ویژگی های طیفی بسیار تیز است که هرگز در طی فرآیندهای طبیعی به دست نمی آید.

زمین در شرایط فعلی خود احتمالاً آنقدر محبوب نیست که بتوان نور آن را بر اساس اجزای تلسکوپ هایی که در اختیار داریم تشخیص داد. شهرها کمتر از یک درصد از مساحت کل کره زمین را تشکیل می دهند. این بسیار متفاوت از مفهوم شهر جهان وطنی است – به معنای شهری که کل سیاره را در بر می گیرد – همانطور که در شهر خیالی کوروسکانت در جنگ ستارگان مثال زده شد. با این حال، بیتی می گوید که اگر توسعه شهری با سرعت فعلی ادامه یابد، تا سال ۲۱۵۰ شهرنشینی به ۱۰ برابر سطح فعلی افزایش می یابد و ما احتمالاً مانند یک نور چشمک زن به تلسکوپ های پیشرفته می تابیم.

اما این امکان وجود دارد که تمدن های بیگانه تلسکوپ های پیشرفته ای داشته باشند که می توانند ما را در حال حاضر ببینند. بیتی می گوید: «این احتمال وجود دارد که ستاره شناسان بیگانه در حال حاضر با یک تلسکوپ فضایی ۱۰۰ متری ما را رصد کنند، بسیار محتمل است.

حتی اگر اخترشناسان بیگانه تلسکوپ کوچکتری داشته باشند که بتواند سیاره ما را فقط تا نقطه ناپدید شدن ببیند، باز هم می توانند قابلیت سکونت زمین را تشخیص دهند. جاناتان جیانگ، اخترفیزیکدان آزمایشگاه پیشرانه جت ناسا، معتقد است که با در نظر گرفتن شیب و چرخش زمین، می توان از نور ساطع شده از سیاره ما برای ترسیم نقشه نسبتاً ساده از سطح آن، از جمله خشکی، اقیانوس ها و حتی خطوط ساحلی استفاده کرد. نشان داده شده است. جیانگ که در سال ۲۰۱۸ از یک فضاپیما در منظومه شمسی برای نشان دادن این تکنیک بر روی زمین استفاده کرد، می‌گوید: «تا زمانی که می‌توانید یک نقطه نورانی را ببینید، می‌توانید آن را تجزیه و تحلیل کنید.

همه اینها این سوال را ایجاد می کند که آیا ما واقعاً می خواهیم قابل شناسایی باشیم؟ بیتی می گوید: «ما همیشه در فیلم ها مورد حمله قرار می گیریم.

اما در واقعیت، دانشمندان تمایل بیشتری دارند تا حضور ما را برای جهان‌های دیگر قابل تشخیص کنند. آنها حتی گهگاه پیام هایی را از روی عمد به کیهان مخابره می کنند. از جمله یک سیگنال رادیویی قدرتمند حاوی تصویری ساده از بشریت که در سال ۱۹۷۴ توسط رصدخانه رادیویی آرسیبو در پورتوریکو ارسال شد. بث بیلر، ستاره شناس دانشگاه ادینبورگ در بریتانیا می گوید: «من واقعاً نگران سناریوهای روز استقلال نیستم.

در حالی که بشر به تغییر سیاره ادامه می دهد، اگر فرض کنیم که از راه هایی مانند جنگ به زندگی خود در این سیاره پایان ندهیم، احتمالاً زمین بیش از گذشته قابل تشخیص خواهد بود. تسوکاس ناوارو می گوید: «حتی ممکن است روزی اخترشناسان بیگانه بتوانند ابری از ماهواره ها را که به دور سیاره ما می چرخند، شناسایی کنند. برای چنین چیزی باید یک میلیارد برابر تعداد کنونی ماهواره داشته باشیم. اما ما طی چند دهه از یک خودرو به بیش از یک میلیارد خودرو رسیدیم.”

شاید اگر خودمان مشتاق به برقراری اولین تماس هستیم، لازم است پیام هایی مانند پیامی که از رصدخانه آرسیبو فرستاده شده است را برای شناسایی مخابره کنیم. تاکنون تنها چند تلاش مشابه در این زمینه انجام شده است. ریمر می گوید: «اگر من تصمیم گیرنده بودم، همیشه حضور خود را اعلام می کردم و امیدوارم کسی پاسخ دهد. اما این فقط نظر من است. این موضوعی است که به اعتقاد من نیاز به یک تصمیم جهانی دارد.

بیتی می گوید اگر توافق کلی وجود داشته باشد، یک ایده می تواند ساخت سازه های غول پیکر در فضا باشد، مانند مثلث یا مربعی به اندازه یک سیاره، با استفاده از موادی که به راحتی برای ستاره شناسان بیگانه به عنوان مصنوعی قابل تشخیص باشد. او می‌گوید: «اگر واقعاً آن را می‌خواهیم، ​​این راه اصلی برای جلب توجه است.

در حال حاضر نشانه های وجود ما ساده تر از این تصور است، اما هنوز قابل تشخیص است. “آنها[aliens]برای شناخت ما نیازی به معجزه ندارید.”

سوال اصلی که باید بپرسیم این است: آیا کسی برای دیدن ما به این سمت نگاه می کند؟

منبع: بی بی سی