چرا با افزایش سن احساس می‌کنیم که زمان نیز سریعتر می‌گذرد؟
این احساس عجیبی است که هر چه سنمان بالاتر می رود، فکر می کنیم زمان سریعتر می گذرد. به عنوان مثال، وقتی به رویدادی مربوط به سه سال پیش فکر می کنیم، احساس می کنیم همین دیروز بوده است.
یکی از دلایل این احساس این است که ما هنوز همان لباس سه سال پیش را می پوشیم، موهایمان تغییر نکرده است، در یک مکان زندگی می کنیم و همان عادات غذایی سه سال پیش را داریم.
در واقع، هیچ چیز امروز ما را از آنچه سه سال پیش رخ داد متمایز نمی کند. در حالی که در زندگی کودک یا نوجوان در طول سه سال تغییرات و دگرگونی های زیادی به وجود می آید.
برخی از دلایل دیگر برای داشتن چنین احساسی عبارتند از:
۱- زندگی ما روتین تر است
کودکان و نوجوانان به طور قابل توجهی تغییرات بیشتری را نسبت به بزرگسالان تجربه می کنند. آنها قد بلندتر می شوند، لباس های نو می پوشند، مدرسه را تغییر می دهند، دوستان متفاوتی پیدا می کنند و در کلاس چیزهای جدیدی یاد می گیرند. دنیای انتقال و تغییر است، اما در بزرگسالی، بسیاری از این عوامل اصلاً تغییر نمی‌کنند.
۲- مغزهای مختلف زمان را متفاوت تجربه می کنند
در دوران نوجوانی که به گفته محققان بین ۱۰ تا ۲۵ سالگی است، مغز دچار تغییرات قابل توجهی می شود.
لارنس اشتاینبرگ، یکی از بهترین‌ها در دنیای تحقیقات نوجوانان، نوجوانی را «فرصتی» برای مغز می‌داند، زیرا مغز آماده یادگیری در سطح وسیع است. تصور کنید که هزاران نورون با یکدیگر برخورد می کنند که به همان اندازه احتمال دارد یکدیگر را شلیک کنند.
علاوه بر این، نوجوانان نسبت به محیط اطراف خود حساس تر و در عین حال بسیار سازگارتر هستند، زیرا مغز آنها آماده پذیرش هر چیزی و هر چیزی است. آنها از این «فرصت» استفاده می کنند تا یاد بگیرند که جهان چگونه کار می کند و چگونه باید در چنین جهانی رفتار کرد.
نکته دیگر این است که وقتی هورمون‌های جنسی فعال می‌شوند، این فرآیند یادگیری را از طریق میلین‌سازی یا افزودن یک غلاف چربی بر روی نورون‌های بسیار فعال تقویت می‌کنند. این به نورون ها کمک می کند ۱۰۰ برابر سریعتر از نورون های غیر میلین دار کار کنند.
مغز هر آنچه را که یاد می گیرد در حافظه خود ثبت می کند. به همین دلیل اگر در دوران نوجوانی وقایع استرس زا در زندگی اتفاق بیفتد، در مقایسه با دوران کودکی تاثیر بیشتری بر فرد می گذارد.
به همین دلیل است که ما یک تجربه متناقض از زمان داریم. وقتی نوجوان هستیم، آنقدر باز و پذیرای دنیا هستیم که مدام احساس تازگی می کنیم. تعامل ما با معلمان، دوستان، محتوای دوره، والدین، جامعه و موارد دیگر، نحوه درک ما از جهان و عملکرد ما در آن را شکل می دهد.
در این مدت، ما احساسات بزرگی را تجربه می کنیم و چیزهای جدیدی در مورد روابط، مسئولیت پذیری و هر چیز دیگری یاد می گیریم. به همین دلیل به نظر می رسد که هر روز چیزهای زیادی در جریان است زیرا مغز ما چیزهای زیادی را جذب می کند.
اما در دوران پس از نوجوانی، مغز ما دیگر به همان شکلی تنظیم نشده است که چیزهای زیادی از دنیای بیرون دریافت کند یا بیاموزد، به همین دلیل است که سه سال پیش ممکن است شبیه دیروز باشد. زیرا در مغز، درک ما یا تجربیات زندگی ما تغییر چندانی نکرده است.
چگونه احساس “زمان به سرعت گذر” را تغییر دهیم؟
سه پیشنهاد برای این کار وجود دارد:
ابتدا روال خود را تغییر دهید. به عنوان مثال، سعی کنید مسیر جدیدی را برای رسیدن به محل کار خود افق میهن کنید یا یک غذای جدید را در رستوران مورد علاقه خود سفارش دهید. کتابی را در ژانری که معمولاً افق میهن نمی کنید بخوانید و در کافی شاپ با غریبه صحبت کنید.
به این ترتیب، در حالی که مغز شما این تجربیات جدید را نمی‌خواهد، می‌توانید فعالانه آنها را جستجو کنید و از سبک زندگی نوجوانان الگوبرداری کنید.
دوم، به چیزهای کوچک توجه کنید. خود را در بدن خود و لحظه “اکنون” غرق کنید. روی افراد اطرافتان، طبیعت اطرافتان و موارد دیگر تمرکز کنید و به آن به عنوان «فقط همین یک لحظه» در زمان فکر کنید و آن را فرصتی برای «خاطره سازی» بدانید.
به اعضای خانواده خود نگاه کنید و سعی کنید تمام جزئیات مربوط به آنها را ثبت کنید، از نحوه نگاه آنها در این سن خاص گرفته تا احساسی که در اطراف آنها وجود داشت و بیشتر، با دانستن اینکه این لحظه در حال گذر است. این تکنیک می‌تواند با افزایش توجه و احساساتی که به وجود می‌آیند به طولانی‌تر کردن «لحظه حال» کمک کند.
سوم، “ثبات” را که اکنون در زندگی شما وجود دارد قدردانی کنید. زیرا حالت «ثبات» منجر به استرس کمتر در زندگی می شود. در زمان «ثبات زندگی» ما بهتر می‌توانیم قدر چیزهای کوچک را بدانیم، و در چنین حالتی بر نحوه عملکرد بدن، احساسات و ذهنمان آگاهی و کنترل بیشتری داریم.
یک تحقیق روانشناختی که با حضور ۴۶۱۰۰۰ شرکت کننده انجام شد نیز نشان داد که “رضایت از زندگی” به تدریج از نوجوانی تا ۷۰ سالگی افزایش می یابد. به عبارت دیگر، نوجوانان زندگی را «به یاد ماندنی‌تر» و بزرگسالان «راضی‌کننده‌تر» می‌دانند.
به این ترتیب بهتر است به جای «عزاداری» درباره «زمان به سرعت می گذرد»، قدر لحظات کوچک خود را بدانیم و به جای اینکه گذشت زمان را به چیزی منفی تعبیر کنیم، از «پایداری» بزرگسالی لذت ببریم.
منبع: یورونیوز
