چرا برخی خاطرات در ذهن ماندگار می‌شود و برخی دیگر را فراموش می‌کنیم؟
اخبار یورو: شاید تا به حال فکر کرده باشید که وقایع مهم ، مانند تولد فرزند ما یا از دست دادن عزیزان ما ، سالهاست که مشخص بوده است. برعکس ، خاطرات آنچه که برای شام خوردیم یا مکالمه هایی که اغلب در طی چند روز از بین می رفتیم ناپدید می شویم.
در حقیقت ، تمام خاطرات موجود در ذهن ما یکسان نیستند ؛ برخی از آنها یک عمر به طول می انجامند ، در حالی که برخی دیگر به سرعت ناپدید می شوند. دانشمندان از خود پرسیده اند که چرا این اتفاق می افتد و چگونه مغز به طور افق میهنی خاطرات را ذخیره می کند.
تحقیقات نشان می دهد که وقایع عاطفی ارتباط عصبی مغز را که خاطرات ما را ذخیره می کند ، تقویت می کند.
این وقایع مهم به عنوان نوعی “چسب” عمل می کند و تجربیات به ظاهر بی اهمیت در حافظه ما را تحکیم می کند.
به عنوان مثال ، یک شام یا مکالمه ای که در غیر این صورت می تواند فراموش شود ، اگر در کنار یک واقعه در حال تغییر زندگی مانند تولد کودک یا از دست دادن عشق رخ داده بود ، می تواند روشن باقی بماند.
تیمی از محققان دانشگاه آروس دانمارک برای بررسی بیشتر این پدیده از مدل های آزمایشگاهی با موش استفاده کردند. از آنجا که عملکرد مغز آنها شباهت قابل توجهی با مغز انسان دارد.
سلولهای مغزی “نورون” نامیده می شوند که از طریق ساختارهایی به نام “سیناپس” به یکدیگر متصل می شوند. این سیناپس ها به عنوان کانال های ارتباطی عمل می کنند و اطلاعات بین نورون ها را منتقل می کنند. هر نورون می تواند تا صدها هزار سیناپس داشته باشد.
دانشمندان بر این باورند که با تغییر قدرت سیناپس ها ، خاطرات شکل گرفته و از بین می روند. برای آزمایش این فرضیه ، آنها دو نوع مختلف از تجربیات موش را طراحی کردند.
در اولین تجربه ، آنها شرط بندی پائولفی را در دستور کار قرار دادند. این روش ، که توسط ایوان پاولف اختراع شده است ، نشان می دهد که مغز ما چگونه رابطه بین وقایع نامربوط را می آموزد.
در این آزمایش ، موش ها در معرض یک محرک خنثی قرار گرفتند که شوک الکتریکی ضعیفی دریافت کرد. شوک آنقدر ملایم بود که تأثیر زیادی نداشت و موش ها نمی توانند روز بعد را به خاطر بسپارند.
آنها سپس به طور مصنوعی نورونهای ذخیره شده این حافظه ضعیف را فعال کردند و با کمال تعجب دریافتند که موش ها می توانند روز بعد شوک را به خاطر بسپارند.
در همان زمان ، آنها دیدند که سیناپسهای درگیر در حافظه نیز تقویت می شوند.
در آزمایش دوم ، محققان می خواستند بدانند که آیا یک تجربه منظم می تواند با تقویت مصنوعی مصنوعی سیناپس ها به یک خاطره پایدار تبدیل شود.
تصور کنید آنچه برای شام خورده اید و برنده قرعه کشی شده است ، دو تجربه بی ربط است. اما اگر این دو اتفاق در همان زمان اتفاق بیفتد ، ممکن است آن شب آن شب را به خاطر بسپارید.
دکتر سادگ نبوی ، محقق حافظه و استادیار دانشگاه آراس دانمارک می گوید: “موش ها توانستند روز بعد حافظه ضعیف را به خاطر بسپارند.” جالب تر ، سیناپسهای تجربه عادی قوی تر شدند. “
وی افزود: “اما اگر یک روز پس از تجربه از این تقویت کننده مصنوعی استفاده کردیم ، موش ها آن را به یاد نمی آوردند.” به نظر می رسد که ممکن است همان شب را به خاطر بسپارید ، اما روز بعد شام بعدی نیست. “
اما ممکن است بپرسید که چرا این مهم است؟ در گذشته ، حافظه ابزاری بقا بود که به اجداد ما کمک می کرد تا منابع غذایی و خطرات زیست محیطی را به یاد بیاورند.
تصور کنید که چند روز گرسنه بودید و ناگهان به مکانی پر از آب و غذا رسیدید. آیا می توانید چنین مکانی را فراموش کنید؟ حتی جزئیات بی اهمیت آن مکان ممکن است در ذهن باقی بماند ، زیرا احساس خوشبختی ناشی از غذا تأثیر زیادی بر مغز دارد.
در مورد خطرات نیز همین مسئله است. اگر با یک ببر ، گرگ یا مار در یک مکان عادی روبرو شوید ، ترس که تجربه می کنید هرگز آن مکان را فراموش نخواهید کرد.
در دنیای مدرن ، حافظه هنوز هم برای تعاملات اجتماعی و موقعیت های حرفه ای بسیار مهم است. در حقیقت ، حافظه نقش خود را حفظ کرده است ، اما آنچه ما به یاد می آوریم و چرا تغییر کرده است.
