چرا بعضی‌ها رنگ‌هایی «نامرئی» را می‌بینند که هیچ کس دیگری نمی‌تواند ببیند؟

پایگاه خبری تحلیلی افق میهن (ofoghmihan.ir):

یورو نیوز: کوررنگی یک پدیده نسبتاً شایع است که تقریباً از هر ۱۲ مرد یک نفر و از هر ۲۰۰ زن یک نفر در سراسر جهان به آن مبتلا می شود.

در نقطه مقابل این بیماری، وضعیت بسیار نادرتری به نام “تتراکروماسی” وجود دارد. در این شرایط، مردم می توانند رنگ هایی را ببینند که اکثر مردم عادی قادر به دیدن آن نیستند.

یک فرد معمولی سه رنگ می تواند تقریباً یک میلیون ترکیب رنگ را ببیند. این عدد حدود ۱۰۰ میلیون ترکیب رنگ برای یک چهار ضلعی است. اما منشأ این قدرت خارق العاده در تشخیص رنگ چیست؟

درست مانند کوررنگی، این بیماری نیز نتیجه یک جهش ژنتیکی است. جد مشترک همه مهره داران یک تترافور بود، اما پستانداران، از جمله انسان، این ویژگی را در طول تکامل خود از دست دادند.

دید چهار رنگ در میان گونه های مختلف پرندگان، ماهی ها، دوزیستان و خزندگان نیز مشاهده شده است و ماهی قرمز یکی از موجودات چهار رنگ به حساب می آید.

اکثر مردم با سه سلول مخروطی در هر چشم متولد می شوند که به ما کمک می کند ترکیب های مختلف را در طیف رنگ تشخیص دهیم. کسانی که کوررنگ به دنیا می آیند دارای ۲ سلول و کسانی که دارای دید چهار رنگ هستند دارای ۴ سلول مخروطی در هر چشم هستند.

در واقع، با این تعداد سلول مخروطی، چهار بیننده رنگ دارای ۴ کانال مستقل برای انتقال اطلاعات رنگ در چشمان خود هستند.

کنستا آنتیکو، معلم هنر چهار رنگ، می گوید: «در یک جلسه تدریس در پارک، به بچه ها گفتم که به نور روی آب نگاه کنند. آیا می توانید درخشش صورتی روی آن سنگ را ببینید؟ آیا می توانید قرمزی لبه آن برگ را در آنجا ببینید؟ دانش‌آموزان همگی سرشان را به علامت تایید تکان دادند.

او افزود: «تنها سال‌ها بعد متوجه شدم که آنها برای گفتن حقیقت بیش از حد مؤدب هستند. رنگ هایی که من به وضوح می دیدم برای آنها نامرئی بود.”

تصور می شود که تا ۱۲ درصد از افراد دارای کروموزوم X می توانند تتراکروماتیک باشند، با این حال همه افراد دارای این ویژگی ژنتیکی نمی توانند دنیایی از رنگ های روشن مانند آنتیکو را تجربه کنند.

این بستگی به این دارد که آیا مخروط اضافی دارای تنظیم فرکانس متفاوتی نسبت به مخروط های دیگر است یا خیر و آیا یک کانال رنگی چهارم وجود دارد که مغز را قادر می سازد اطلاعات رنگ اضافی را پردازش کند.

در حالی که کوررنگی به طور گسترده مورد مطالعه قرار گرفته است، اطلاعات نسبتا کمی در مورد تتراکرومی وجود دارد، و ما اطلاعات کمی در مورد شیوع آن یا تأثیر آن بر بینایی نداریم.

تصور می‌شود که افراد مبتلا به تتراکروماسی ضعیف ممکن است کمی بهتر از افراد معمولی در تشخیص ترکیب رنگ‌ها باشند و افرادی که تتراکروماسی قوی دارند ممکن است دنیا را در رنگ‌هایی ببینند که بقیه ما نمی‌توانیم.

در حال حاضر هیچ روش تست قابل اعتمادی برای تعیین وجود چنین حالتی در افراد وجود ندارد، اگرچه ادعاهای زیادی در مورد آن در اینترنت وجود دارد.

محققان از این آزمایش دیآنها برای شناسایی جهش هایی که ممکن است باعث این وضعیت شوند استفاده شده است. با این حال، این به تنهایی برای تأیید تتراکروماسی کافی نیست و برای اثبات آن نیاز به آزمایش با استفاده از فناوری بسیار تخصصی در یک محیط تحقیقاتی دارد.

در همین حال، نحوه درک رنگ‌ها می‌تواند از فردی به فرد دیگر، حتی در میان افرادی که دارای تری سیت استاندارد هستند، متفاوت باشد. زیرا درک رنگ تنها با آنچه می بینیم تعیین نمی شود، بلکه بر اساس نحوه تفسیر مغز آن رنگ ها تعیین می شود.

این می تواند کاملا ذهنی باشد و به توضیح اینکه چرا برخی از مردم سبز را آبی می بینند کمک می کند. حتی شواهدی وجود دارد که نشان می دهد نحوه دیدن رنگ ممکن است به زبانی که صحبت می کنید بستگی داشته باشد.

محققان می گویند که در حال ساخت عینک های ویژه ای هستند که می تواند به همه افراد غیرآبی این توانایی را بدهد که دنیا را از زاویه خود ببینند.