چرا داریوش فرهنگ کم کار است؟/ به دنبال نقش‌های متفاوت هستم :: ایران تحلیل

داریوش فرهنگ با بیان اینکه هشت سال است که فیلمی نساخته است، گفت: همیشه پیشنهادهای زیادی بوده که بودجه بالایی داشته است اما مشکل اینجاست که آن سوژه ها فیلم مورد علاقه من نبود تا سلیقه و نظرم در آنها جاری شود. . من فیلمنامه ها و طرح های مختلفی دارم اما حاضر نیستم فیلمی بسازم که مطابق با ایده هایم نباشد. این حساسیت در بازیگری وجود دارد و من به صورت گزینشی کار می کنم و به دنبال نقش های مختلف هستم.

به گزارش ایران تحلیل، چهارمین نشست «کارگاه بازیگری و کارگردانی در سینما» با حضور داریوش فرهنگ عصر گذشته ۱۰ دی ماه در سالن فردوس «موزه سینمای ایران» برگزار شد.

داریوش فرهنگ در ابتدای سخنان خود بر نقش تکنیک در سینما تاکید کرد و گفت: باید در سینما به مسائل فنی و آموزه ها توجه کرد و از این نظر سینما شبیه بازی فوتبال است. در این ورزش مسائل فنی نیز وجود دارد که تیم ها از نحوه گلزنی و عدم دریافت گل استفاده می کنند. این دو تکنیک را در سینما هم باید در نظر گرفت و مهم این است که این دو لازمه یکدیگر هستند.

وی با بیان اینکه در ساخت فیلم باید به فضاسازی توجه ویژه ای شود، ادامه داد: زمانی که دانشجو بودم آرزو داشتم محیطی مانند این کارگاه برای ما فراهم شود تا بتوانیم با ابزار و وسایل کار کنیم و بتوانیم در یک گروه پرشور . آن زمان پنجاه نفر بودیم که فقط چهار نفر در این حرفه ماندیم. اگر به این حرفه علاقه ای ندارید بهتر است آن را رها کنید و سراغ شغل دیگری بروید.

نورپردازی وظیفه فیلمبردار است

کارگردان فیلم سینمایی «تلسم» افزود: باید مدام به دنبال ایجاد هیجان و جذابیت در داستان بود تا مخاطب همچنان مشتاق ادامه داستان باشد. کارگردان باید به موارد مختلفی از جمله شرایط جوی و نور توجه کند. باید به محل قرارگیری دوربین و حرکت دوربین و خط خیالی دقت کند.

فرهنگ با بیان اینکه نورپردازی وظیفه سینماگر است، گفت: باید فردی را به عنوان فیلمبردار انتخاب کنیم که به سلیقه او کاملاً آگاه باشیم. نور می تواند هر صحنه ای را دراماتیک تر کند و کاربردهای مختلفی مانند نمایش اضطراب دارد. در قدیم فیلمبردار کیفیت نهایی یک صحنه را بر عهده داشت و در مورد آن تصمیم می گرفت، اما امروزه با پیشرفت تکنولوژی نحوه فیلمبرداری و صدابرداری تغییر کرده است.

وی با بیان اینکه هماهنگی بین فیلمبردار و صدابردار نکته مهمی است، تصریح کرد: برای یک صحنه همیشه راه حل وجود دارد. برای مثال زمانی که لنز واید است و تجهیزات ضبط صدا در کادر دیده می شود، قطعا می توانید برای آن برنامه ای اندیشید.

معمولی بودن به دست نمی آید

فرهنگ با بیان اینکه معمولی بودن در زندگی و فعالیت هنری دستاوردی به همراه ندارد، گفت: مردم عادی به زودی از دایره رقابت در سینما خارج می شوند و در نتیجه یک فیلمساز باید نگاه ویژه و خاصی داشته باشد.

در ادامه این کارگاه نکاتی در مورد بازیگری، کارگردانی و دکوپاژ یک پلان مطرح شد و هنرجویان به تمرینات عملی پرداختند.

دنبال نقش های متفاوت هستم

فرهنگ با بیان اینکه هشت سال است که فیلمی نساخته است، گفت: همیشه پیشنهادهای زیادی بوده که بودجه بالایی داشته است، اما مشکل اینجاست که آن سوژه ها فیلم مورد علاقه من نبود تا سلیقه و نظر من را منعکس کند. من فیلمنامه ها و طرح های مختلفی دارم، اما حاضر نیستم فیلمی بسازم که مطابق با ایده هایم نباشد. این حساسیت در بازیگری وجود دارد و من به صورت گزینشی کار می کنم و به دنبال نقش های مختلف هستم.

فرهنگ یادآور شد: من به شدت به چارلی چاپلین علاقه دارم و دیروز دوباره فیلم «دیکتاتور بزرگ» را تماشا کردم. در صحنه سخنرانی این فیلم تنها چند کلمه به وضوح شنیده می شود که یکی از آنها این است: بیایید بجنگیم تا دیگران آزاد شوند! غزه با خاک یکسان شده است و هیچ راه نجاتی وجود ندارد.

طرح های هیجان انگیز در سینما

فرهنگ با بیان اینکه همه از هم درس می گیریم، ادامه داد: در این جلسات از صحبت هایی که در کتاب ها و فضای مجازی می توان یافت استفاده نکردم و به سراغ اتفاقاتی رفتم که «لحظه» بود. زیرا از این گونه حوادث چیزهای بیشتری می توان آموخت و بیشتر بحث های موجود در منابع دیگر به مسائل بسیار پیش پا افتاده اشاره دارد. در سینما همیشه باید به دنبال این بود که چگونه یک پلان را لذت بخش تر و هیجان انگیزتر نشان داد. ۱۲ فیلم و ۱۲ سریال ساخته ام اما از بین آنها فقط می توانم سه اثر مورد علاقه خود را انتخاب کنم. «طلسم»، «دو فیلم با یک بلیت» و «یک گزارش واقعی».

اولین اصل، شناخت درام است

وی با اشاره به اینکه به تعداد کارگردانان، دیدگاه ها و روش های متفاوتی وجود دارد، گفت: به عنوان مثال استاد کیارستمی از ابتدا تا انتهای سکانس دوربین را روی دو نفر متمرکز می کند و به هر حال جواب می گیرد. ، اما من این کار را نمی کنم. . بعضی ها فیلمنامه هایی می نویسند که از زندگی خودشان استفاده می کنند در حالی که مهم نیست. اصل اول شناخت درام است که از تئاتر هم وارد سینما شده است. سینمای آزاد در ایران و در سال های گذشته افرادی مانند کیانوش عیاری را به سینمای ایران عرضه کرد و برخی از آنها به شیوه های مختلف غوطه ور شدند و به نتیجه ای نرسیدند.

وی ادامه داد: گدار گفت سینما سلاحی است که در هر ۲۴ ثانیه ۲۴ بار شلیک می کند تیر shoots در آن زمان ما فکر می کردیم که او تعبیر جالبی به کار برده است. اما مشکل اینجاست که این صحبت ها دوام نمی آورد و گدار هم قولش را پس گرفت. هیچکاک فیلمی به نام طناب ساخت که کل فیلم در آن فیلمبرداری شد. اگر مونتاژ در سینما هست و باید حذف شود. این روزها سینما وارد مرحله جدیدی شده است زیرا هوش مصنوعی نیز به آن اضافه شده است.

هیچکاک مخاطب خود را غافلگیر نمی کند

فرهنگ درباره آلفرد هیچکاک و نقش او در تاریخ سینما گفت: او تسلط زیادی بر عناصر کلاسیک داشت و کار خود را با ساخت فیلم کوتاه آغاز کرد. مسعود فراستی کتابی به نام «همیشه استاد» درباره او دارد که اثر خوبی است و خواندن آن را به دیگران توصیه می کنم. بسیاری از بزرگان سینما این هنر را از او آموختند که آخرین نمونه آن مارتین اسکورسیزی است که خود استاد بزرگی به شمار می رود. هیچکاک به ما می آموزد که چگونه یک داستان هیجان انگیز تعریف کنیم. او صحنه قتل را بدون نشان دادن چاقو و در ۷۶ پلان نشان داده است که از نبوغ او نشات می گیرد.

وی ادامه داد: سینمای هیچکاک برای سینماگران و مخاطبان آموزنده و آموزنده بود. برایم جالب است که چرا مردم از وحشت در سینما استقبال می کنند. در فیلم «رز زرد» هم لحظاتی بود که از هیچکاک الهام گرفتم. همچنین باید دانست که دلهره با غافلگیری متفاوت است و هیچکاک هرگز مخاطب خود را غافلگیر نمی کند.

کارگاه بازیگری و کارگردانی در سینما با حضور اعضای باشگاه مخاطبان موزه سینما به مدت چهار ساعت در این مجموعه فرهنگی تاریخی به طول انجامید.