چرا سیارکهای کربن‌دار به زمین نمی‌رسند؟
مطالعه هزاران سنگ فضایی ممکن است توضیح دهد که چرا یک شکل مشترک سیارک ها در فضا روی زمین بسیار کمیاب است.
با توجه به افق میهن و به نقل از Gizmodo ؛ سیارکهای مبتنی بر کربن در سراسر منظومه شمسی پراکنده هستند ، هم در کمربند سیارک اصلی و هم در نزدیکی زمین. با این حال ، تنها درصد کمی از سنگهای غنی از کربن واقعاً به زمین می رسند. این سیارکها فقط حدود ۲ ٪ از شهاب سنگ بازیابی شده روی زمین را تشکیل می دهند.
تیم نجوم در تلاش بود تا بفهمد چه چیزی این تفاوت را ایجاد کرده است. یافته های آنها ، که امروز در طبیعت نجوم منتشر شده است ، نشان می دهد که سیارکهای مبتنی بر کربن قبل از رسیدن به سطح زمین ، یا با گرمای خورشید فرو ریخته و یا هنگام ورود به جو زمین نابود شده اند.
هادرین Devillepoix ، محقق موسسه رادیولوژی پرده و یکی از نویسندگان این مقاله گفت: “ما مدتهاست که حدس می زنیم که مواد تضعیف شده و کربن نمی توانند جو زمین را تحمل کنند.” اما این مطالعه نشان می دهد که بسیاری از این شهاب سنگ ها حتی به جو زمین نمی رسند. “آنها از تکرار گرمایش شدید در طول معابر نزدیک به خورشید فرو می روند.”
شهاب سنگهای کربن موجود در زمین به دانشمندان فرصتی منحصر به فرد برای مطالعه برخی از قدیمی ترین مواد موجود در منظومه شمسی می بخشد. با این حال ، محققان همچنین توانسته اند نمونه هایی از مواد سیارک مبتنی بر کربن را مستقیماً از فضا با مأموریت های مکانی مانند Hyabusa ، ژاپن و Osiris-Rex ناسا بیاورند-جایی که می توان این نمونه ها را با جزئیات بسیار بیشتری نسبت به مشاهدات از راه دور بررسی کرد.
پاتریک شوبر ، محقق رصدخانه پاریس و نویسندگان این مقاله گفت: “شهاب سنگهای غنی از کربن از ابتدایی ترین مواد شیمیایی هستند – آنها حاوی آب ، مولکول های آلی و حتی اسیدهای آمینه هستند.”
“اما ما در مجموعه های شهاب سنگ خود بسیار کمی از این نوع داریم و این خطر وجود دارد که ما تصویری ناقص از آنچه در فضا وجود دارد و چگونه می توانیم به ساختمانهای زندگی برسیم.”
تیم تحقیقاتی دریافتند که شهاب سنگهایی که توسط حوادث اختلال جزر و مد ایجاد شده اند (یعنی وقتی سیارک ها به سیارات نزدیک می شوند و توسط نیروهای گرانشی آنها فرو می ریزند) بسیار شکننده بودند و هنگام ورود به جو بسیار کمتر می توانند آنها را نجات دهند.
فقط سیارکهای کربن مقاوم می توانند هنگام ورود به جو زمین ، گرمای خورشید و سوزش شدید را پیچانده و به سطح زمین برسند. بنابراین ، اگر اخترشناسان می خواهند ارزیابی دقیقی از تنوع سنگ های کربن داشته باشند ، باید کسانی را که نتوانستند به زمین سفر کنند ، در نظر بگیرند.
