چرا شی جین پینگ در حال ساخت انبارهای مخفی کالا است؟

سه رویداد اخیر ذخیره سازی چین را افزایش داده است. در سال ۲۰۱۸، دونالد ترامپ، رئیس جمهور ایالات متحده، تعرفه هایی را بر ۶۰ میلیارد دلار از کالاهای صادراتی چین به ایالات متحده اعمال کرد و چین را مجبور کرد تا با اعمال تعرفه بر سویای آمریکا، اقدام تلافی جویانه کند. سپس Covid-19 آمد که زنجیره تامین را مختل کرد و هزینه مواد را افزایش داد. سپس جنگ در اوکراین به قیمت ها دامن زد.

افق میهن به نقل از اکونومیست، چین طی دو دهه اخیر مقادیر زیادی مواد را بلعیده است. جمعیت آن کشور بیشتر و ثروتمندتر شده و به لبنیات، غلات و گوشت بیشتری نیاز دارد. صنایع غول پیکر آن کشور برای انرژی و فلزات هجوم آورده اند. با این حال، در سال های اخیر، اقتصاد از سوء مدیریت سیاسی و بحران مالکیت رنج برده است. مقامات چینی مصمم به دور شدن از صنایعی هستند که بر منابع متمرکز هستند. در نتیجه، منطق حکم می کند که اشتهای چین برای کالاها باید به سرعت کاهش یابد. در واقع برعکس این اتفاق می افتد.

سال گذشته واردات بسیاری از منابع اساسی چین رکورد زد و واردات کالاهای مختلف از نظر حجمی ۱۶ درصد افزایش یافت. واردات در ۵ ماهه نخست امسال افزایش و ۶ درصد افزایش یافته است. با توجه به مبارزه اقتصادی چین، این وضعیت نشان دهنده رشد مصرف نیست. در عوض، به نظر می رسد چین در حال انباشت مواد با سرعتی سریع در زمانی که کالاها گران هستند. به نظر می رسد که سیاست گذاران در پکن نگران تهدیدات جدید ژئوپلیتیکی هستند، به ویژه اینکه روی کار آمدن رئیس جمهور جدید با مواضع سختگیرانه در ایالات متحده می تواند باعث شود ایالات متحده به دنبال خفه کردن مسیرهای مهم تامین کالا به چین باشد.
تجارت ترامپ

این ترس موجه است زیرا چین به منابع خارجی وابسته است، اگرچه مرکز پالایش بسیاری از فلزات در جهان است، اما بسیاری از مواد اولیه مورد نیاز را از ۷۰ درصد بوکسیت تا ۹۷ درصد کبالت وارد می کند. چین به لطف انرژی وارداتی چراغ ها را روشن نگه می دارد. چین زغال‌سنگ زیادی دارد، اما ذخایر دیگر سوخت‌هایش با نیازهایش مطابقت ندارد و باید ۴۰ درصد گاز طبیعی و ۷۰ درصد نفت خام خود را وارد کند. وابستگی چین به غذا شدیدتر است.

در سال ۲۰۰۰ تقریباً هر چیزی که شهروندان چینی می خوردند در داخل چین تولید می شد. امروزه این مقدار کمتر از دو سوم است. این کشور ۸۵ درصد از ۱۲۵ میلیون تن سویا را وارد می کند. اتکای آن کشور به کشاورزان خارجی برای محصولاتی مانند قهوه، روغن پالم و برخی لبنیات مشهود است. چین با آگاهی از این موضوع، در پایان جنگ سرد شروع به ایجاد ذخایر استراتژیک غلات و مواد معدنی مورد نیاز کرد. چین در اوج شکوفایی اقتصادی خود، ذخایر نفت و فلزات صنعتی را به آن اضافه کرد.

سه رویداد اخیر ذخیره سازی چین را افزایش داده است. در سال ۲۰۱۸، دونالد ترامپ، رئیس جمهور ایالات متحده، تعرفه هایی را بر ۶۰ میلیارد دلار از کالاهای صادراتی چین به ایالات متحده اعمال کرد و چین را مجبور کرد تا با اعمال تعرفه بر سویای آمریکا، اقدام تلافی جویانه کند. سپس Covid-19 آمد که زنجیره تامین را مختل کرد و هزینه مواد را افزایش داد. سپس جنگ در اوکراین به قیمت ها دامن زد.

اکنون ترامپ تمایل خود برای تضعیف چین را پنهان نکرده و شانس قابل توجهی برای بازگشت به قدرت دارد. ایالات متحده احتمالاً قصد دارد با محدود کردن مجدد صادرات مواد غذایی به چین و اتکا به سایر تأمین کنندگان بزرگ مانند آرژانتین و برزیل، به مسیر قبلی بازگردد. آمریکا می خواهد تلاش کند بر کشورهایی که به چین فلز می فروشند، از جمله استرالیا و شیلی، تأثیر بگذارد. همچنین بیشتر کالاهای وارداتی چین از طریق چندین تنگه و کانال حمل می شود که آمریکا به دنبال مسدود کردن آنها برای کشتی های چینی خواهد بود.

به نظر می رسد چین در حال آماده شدن برای یک محیط خصمانه تر است. آماده سازی آن کشور با افزایش زیرساخت های مورد نیاز برای ذخیره سازی آغاز می شود. برخلاف آمریکا که ذخایر استراتژیک آن تحت کنترل دولت است، در چین این ذخایر به صورت مخازن، سیلوها و انبارهای خصوصی است که مقامات چینی در مواقع بحران به آنها دسترسی دارند. از سال ۲۰۲۰، ظرفیت ذخیره سازی نفت خام چین از ۱.۷ میلیارد بشکه به ۲ میلیارد بشکه افزایش یافته است. با این حال، مکان بسیاری از چنین سایت هایی پنهان است. با این حال، تصاویر ماهواره ای نشان می دهد که سایت های شناخته شده از سال ۲۰۲۲ به سرعت رشد کرده اند.

به همین ترتیب، ظرفیت غارهای گازی زیرزمینی بین سال‌های ۲۰۱۰ تا ۲۰۲۰ شش برابر شد و به ۱۵ میلیارد متر مکعب رسید و در نظر دارد تا سال آینده به ۵۵ میلیارد متر مکعب برسد. همچنین، چین در حال ساخت ده ها مخزن برای ذخیره گاز مایع در امتداد سواحل خود است. بانک جی پی مورگان چیس پیش بینی می کند که کل ظرفیت ذخیره سازی گاز تا سال ۲۰۳۰ به ۸۵ میلیارد متر مکعب برسد.

چین اکنون در حال پر کردن این امکانات است. آماردانان دولت چین انتشار داده ها در مورد سطح موجودی را متوقف کرده اند. وزارت کشاورزی ایالات متحده پیش بینی کرده است که تا پایان فصل رشد فعلی، ذخایر گندم و ذرت چین ۵۱ درصد و ۶۷ درصد از ذخایر جهان را تشکیل می دهد که از سال ۲۰۱۸ به بعد بین پنج تا ده درصد افزایش خواهد یافت. اعتقاد بر این است که این ذخایر برای پوشش کافی هستند. حداقل تقاضای یک ساله برای ذخایر سویا، بزرگترین واردات کشاورزی چین، از سال ۲۰۱۸ دو برابر شده و به ۳۹ میلیون تن رسیده است و پیش بینی می شود تا پایان فصل به ۴۲ میلیون تن برسد.
فلزات و سوخت را پنهان کنید

تلاش های چشمگیرتر چین برای پنهان کردن فلزات و سوخت بوده است. چین تا پایان بهار امسال ۲۵ میلیارد متر مکعب گاز در انبار داشت که برای تامین ۲۳ روز مصرف کافی بود و نسبت به ارزش ۱۵ روزه پنج سال قبل افزایش یافته بود. JPMorgan Chase انتظار دارد این پوشش تا سال ۲۰۳۰ به ۲۸ روز برسد.

در همین حال، مشاور انرژی راپیدان تخمین می زند که ذخایر نفت خام از ابتدای سال به طور متوسط ​​۹۰۰ هزار بشکه در روز افزایش یافته است. ذخایر نفت خام ۱.۵ میلیون بشکه ای در روز در ماه ژوئن، سریع ترین رشد ذخیره انرژی چین بوده و نشان دهنده شتاب این کشور در این زمینه است. این وضعیت به انباشت نزدیک به ۱.۳ میلیارد بشکه نفت خام چین کمک کرده است که برای پوشش ۱۱۵ روز واردات کافی است در مقایسه با آمریکا که ۸۰۰ میلیون بشکه نفت خام دارد.

سهام به رشد خود ادامه خواهد داد. چین به شرکت های نفتی گفته است تا پایان ماه مارس ۶۰ میلیون بشکه به ذخایر خود اضافه کنند. راپیدان تخمین می زند که ذخایر سریعتر رشد خواهد کرد و چین تا پایان سال ۲۰۲۵ ۷۰ میلیون بشکه به مقدار فعلی اضافه خواهد کرد.

این ذخیره انرژی آمریکایی ها را نگران می کند. برای لوازمی که چین به دنبال آن است. این دقیقا همان چیزی است که برای زنده ماندن از یک درگیری طولانی، شاید به دلیل محاصره تایوان، نیاز دارد.