چرا فضانوردان نمی‌توانند در فضا نان بخورند؟
فضانوردان قبل از ترک زمین تحت آموزش های سخت قرار می گیرند، به ویژه از نظر توانایی های فیزیکی، مهارت های فنی و رژیم غذایی. آنها طبق رژیم غذایی خاص خود نمی توانند در فضا نان بخورند، اما چرا؟
فضانوردان در حین ماموریت فضایی اغلب غذاهایی می خورند که نیاز به اضافه کردن آب یا گرم کردن مجدد دارند. مواد غذایی مورد استفاده آنها نیز در کیسه ها یا بسته های مقاوم در برابر حرارت است که محتویات آنها قبل از بسته بندی تحت فرآیندهای خاصی قرار گرفته است. مثلاً در منوی فضانوردان گوشت پخته وجود دارد، اما گوشت روی زمین و قبل از بسته بندی یونیزه می شود. بنابراین، محصولات غذایی تازه در فضا بسیار کمیاب هستند.
فضانوردان به طور معمول سه وعده صبحانه، ناهار و شام دارند که محتویات آن شبیه جیره غذایی سربازان در ماموریت های دشوار است.
از دهه ۱۹۶۰ و آغاز اکتشافات فضایی، ناسا و سایر سازمان های فضایی مصرف نان در فضا را ممنوع کرده اند. با این حال، در طول ماموریت Gemini 3 در سال ۱۹۶۵، دو فضانورد این قانون را نقض کردند و باعث پخش شدن خرده نان در سراسر کابین شدند. هر دو فضانورد بلافاصله مورد سرزنش قرار گرفتند.
ایمنی در سفینه های فضایی یا ایستگاه فضایی بین المللی دلیل اصلی ممنوعیت مصرف نان توسط فضانوردان است. در واقع مصرف نان خرده‌هایی تولید می‌کند که در صورت گرانش صفر یا گرانش کم، خطراتی مانند آسیب یا آتش‌سوزی برای تجهیزات حساس ایجاد می‌کند. خرده نان همچنین می تواند به ابزار اندازه گیری فضانوردان، فیلترهای هوا و تجهیزات تنفسی راه پیدا کند. بنابراین ممکن است در حین انجام کارهای روزمره به طور تصادفی خرده های نان را استنشاق کنند یا این خرده ها به چشمانشان برود.
نگرانی هایی از این دست باعث شده است که جیره غذایی فضانوردان فاقد مواد غذایی مانند چیپس، شیرینی برخی پنیرها و نمک باشد.
منبع: یورونیوز
