چرا مردم به «تلفن خنگ» روی می‌آورند؟
بی‌بی‌سی: نوجوانان و بزرگسالان نگران این هستند که چقدر زمان صرف گوشی‌های هوشمند می‌کنند و به سراغ تلفن‌های همراه «غیر هوشمند» می‌روند.
در گوشه ای نسبتا دور از تنظیمات گوشی هوشمند، گزینه ای وجود دارد که نشان می دهد به طور متوسط در روز چقدر به صفحه نمایش گوشی خود نگاه می کنید.
این گزینه واقعیت نگران کننده ای را نشان می دهد. دستگاهی که قرار بود فناوری مفیدی باشد، اکنون به ابزاری برای استفاده پاتولوژیک تبدیل شده است.
لوک مارتین ۱۶ ساله از کانادا به بی بی سی گفت: “شبکه های اجتماعی همه بر اساس منطق ترس از کنار گذاشته شدن (FOMO) ساخته شده اند. احساس می کردم نمی توانم از آن خارج شوم.”
سپس وارد اینستاگرام شدم که مانند یک مارپیچ رو به پایین بود.
لوک تنها نیست.
بر اساس مطالعه ای که توسط دانشگاه هاروارد انجام شده است، استفاده از شبکه های اجتماعی مجازی همان بخشی از مغز را فعال می کند که با مصرف مواد مخدر فعال می شود. این واقعیت نگرانی از اعتیاد به تلفن را در بین جوانان تشدید کرده است.
در بریتانیا، آفکام، تنظیم کننده رسانه در این کشور، تخمین می زند که حدود یک چهارم کودکان پنج تا هفت ساله گوشی هوشمند خود را دارند.
تعدادی از مطالعات توانسته اند ارتباط بین استفاده از شبکه های مجازی و تاثیر منفی آن بر سلامت روان افراد به ویژه در کودکان را نشان دهند.
گروهی از فعالان خواهان تعیین محدودیت سنی برای استفاده از گوشی های هوشمند هستند. گروهی دیگر مانند لوک تصمیم گرفته اند گوشی های هوشمند خود را با گوشی های بسیار ساده تری جایگزین کنند که به آن ها گوشی های خنگ نیز می گویند.
تلفن قدیمی لوک فقط پیام ها و تماس های تلفنی را دریافت می کند، می تواند نقشه را نشان دهد و چند ویژگی ساده دیگر دارد.
او می‌گوید: «دوستان من روزی چهار تا پنج ساعت با تلفن‌هایشان وقت می‌گذارند. فکر می‌کنم قبل از استفاده از این تلفن، تقریباً به همان اندازه زمان را برای تلفنم صرف می‌کردم.»
اما اکنون فقط ۲۰ دقیقه را با تلفن می گذرانم که بسیار عالی است زیرا من فقط از تلفن برای چیزهایی که نیاز دارم استفاده می کنم.
والدین نیز به گوشی های غیرهوشمند روی آورده اند. نه تنها برای فرزندانشان بلکه برای گذراندن اوقات بهتر و با کیفیت با فرزندانشان.
لیزی براتون که مادر یک پسر ۵ ساله است به تازگی برای خودنمایی یک گوشی مدل قدیمی نوکیا خریده است.
او توضیح می دهد: “این به من کمک کرد تا عادت هایم را تنظیم و کنترل کنم و اکنون زمان بسیار با کیفیت تری را با پسرم می گذرانم.”
او می گوید که وقت خرید گوشی برای پسرش برسد، همان گوشی را برای او می خرد.
او می‌گوید: «به نظر نمی‌رسد شروع با گوشی هوشمند درست باشد. مثل این است که ما تمام دنیا را در کف دست آنها قرار می دهیم و از آنها انتظار داریم که بفهمند چگونه در آن حرکت کنند و راه خود را پیدا کنند.”
فروش چنین گوشی هایی در آمریکای شمالی افزایش یافته است.
دیزی کرباوم و ویل استالتز مالکان Dumb Wireless در لس آنجلس هستند. آنها به مشتریان خود که به دنبال ابزارهایی با فناوری های ساده تر و قدیمی تر هستند، کمک می کنند.
ویل استالتز می‌گوید: «مامان‌ها و پدران زیادی به اینجا می‌آیند که می‌خواهند اولین تلفن بچه‌هایشان را بخرند و نمی‌خواهند آنها به اینترنت کشیده شوند».
اما شکستن عادت گوشی‌های هوشمند ساده‌تر از انجام آن است. آقای Stults می‌گوید برخی از مدارس از دانش‌آموزان می‌خواهند که چند برنامه خاص روی تلفن‌های خود داشته باشند. از سوی دیگر، خانم براتون می گوید که وقتی بچه ها دوستان خود را در مدرسه با گوشی های هوشمند گران قیمت می بینند، کنترل مشکل دشوار می شود.
او می‌گوید: «برای این کار، به گروهی از والدین همفکر نیاز دارید که با یکدیگر صحبت کنند و بگویند که راه دیگری برای حل این مشکل چیست.
یکی از راه حل ها ابزاری به نام Unplug است. می‌توانید این دستگاه را نزدیک تلفن بگیرید و سپس برخی از برنامه‌ها و برنامه‌ها از جمله شبکه‌های مجازی را به‌صورت بی‌سیم قفل کنید.
آقای Stults می گوید: والدین می توانند با کمک این دستگاه گوشی هوشمند فرزند خود را کنترل کنند و زمان صرف شده با تلفن را زیر نظر داشته باشند.
همچنین گوشی های هوشمند جدیدی برای کسانی طراحی شده اند که نگران اعتیاد به صفحه نمایش و اسکرول کردن به پایین هستند.
کریس کاسپار بنیانگذار تکلاس است. هدف این شرکت ساخت گوشی های زیبای آیفون مانند است که عمداً به گونه ای طراحی شده اند که خسته کننده باشند. آخرین نسخه این گوشی ها «Wise Phone 2» نام دارد.
او می گوید: «روی صفحه نمایش این گوشی ها هیچ نمادی وجود ندارد. شما فقط کلمات را می بینید و فقط از ۲ رنگ و ۲ نوع فونت در آن استفاده شده است. این گوشی بسیار آرامش بخش است.”
این گوشی به تعداد محدودی اپلیکیشن دسترسی دارد. از جمله اپلیکیشن اوبر برای تاکسی گرفتن اما اپلیکیشن شبکه مجازی در آن وجود ندارد.
آقای کاسپار می گوید: «سوال ما این است که ببینیم واقعاً چه چیزی برای ما خوب و مفید است.
آقای کاسپار اولین بار این گوشی را برای دختر ناتنی خود طراحی کرد و می گوید ۲۵ درصد از فروش آنها برای کودکان است. اما این گوشی ها برای بزرگسالان نیز ساخته و به بازار عرضه شده اند.
او می‌گوید: «اگر یک بزرگسال هستید که تلفنی را در دست دارید که برای بچه‌ها طراحی شده است، ممکن است کمی خجالت‌آور باشد. به همین دلیل مدلی با طراحی زیبا طراحی کردیم، چیزی شبیه به گوشی های اپل برای بزرگسالان که گوشی های بسیار خوبی هستند.»
در حالی که شرکت‌های بزرگ تولیدکننده گوشی میلیاردها دلار از طریق اپلیکیشن‌های تبلیغاتی و شبکه‌های مجازی درآمد دارند، نمی‌توانیم انتظار انگیزه زیادی از آنها برای تغییر عادات مصرف‌کننده داشته باشیم.
در همان زمان یک نوجوان کانادایی مانند لوک در کمال تعجب دوستانش می گوید که می خواهد این گوشی غیر هوشمند را نگه دارد.
او می‌گوید: «آنها فکر می‌کنند من دارم کار عجیبی انجام می‌دهم، اما اهمیتی نمی‌دهم زیرا این تلفن کمک زیادی به من کرده است.
“این گوشی من را در موقعیت بهتری قرار داده است.”
