چرا مردم صرفه‌جویی آب را جدی نمی گیرند؟/ همه چیز تعارف است :: افق میهن

این جمله را در نظر بگیرید ، آقای پزشکی ، رئیس جمهور محترم ، “اگر مردم برای حل مشکل آب با ما همکاری نکنند ، ما با یک بحران وحشتناک روبرو خواهیم شد.” وقتی به اظهارات رئیس جمهور درباره یکی از فوری ترین موضوعات جامعه امروز ، بحران آب نگاه می کنید ، می بینید که وی خواستار شرکت در این بحران شده است.

روزنامه جوان نوشت: همه چیز تاکنون طبیعی است. رئیس جمهور ، به عنوان مدیر ارشد این کشور ، به یکی از مهمترین نکات زندگی امروز ما اشاره کرده است ، اما چرا حکم رئیس جمهور و عبارات مشابه هیچ حرکتی به جامعه نمی دهد؟ اگر سخنان رئیس جمهور مهم باشد ، اگر کمبود آب به یک نگرانی و یک گره ذهنی در بین میلیون ها شهروند ایرانی تبدیل شده است ، پس چرا هشدار رئیس جمهور و تقاضای وی برای مشارکت حداقل در رسانه های رسمی و نه در رسانه های اجتماعی ایجاد نمی کند؟ چرا همه چیز به یک هشدار و ارعاب کاهش می یابد؟

به این مثال توجه کنید: سه نفر در تهران به کوه می روند. آیا آنها می گویند بیایید به کوه برویم؟ اگر این سه نفر قرار ملاقات خود را به همان جمله کاهش دهند ، می دانند که تعارف می کنند و جدی نیستند و هرگز به کوه نمی روند ، اما اگر به جزئیات بپردازند ، اگر به جزئیات بپردازند ، از زمان و زمان متفاوت خواهند بود ، اوضاع متفاوت خواهد بود: Merdadad Derry Square ، این جمله بسیار متفاوت است: بیایید به کوه برویم.

وقتی می خواهیم میلیون ها نفر را بسازیم ، به عنوان مثال در تهران یا کلانشهرهای دیگر ، نمی توانیم بگوییم که می توانیم آب را نجات دهیم. وقتی با چنین رویکردی و ادبیات با مردم صحبت می کنیم ، همه ما می دانیم که وارد مناطق ترکیبی و غیرقانونی شده ایم ، هم مدرس و هم مخاطبان می دانند که این مسئله جدی نیست. چرا؟ زیرا هیچ نمونه ای و مثال زدنی وجود ندارد.

یکی از آفات سخنان مقامات این کشور ، که البته همه ما این است که مخاطب را به مناظر مشخص کنیم که مشخص نشده است. پس انداز آب منظره ای است که رئیس جمهور ما را به آن دعوت می کند ، اما به همین دلیل در چهار ، پنج دهه که این دیدگاه از طریق محیط زیست ، تلویزیون ، تریبون ها و مواردی از این دست ارائه شده است ، نتوانسته است بر رفتار مصرف کننده و فرهنگ مصرف کننده تأثیر بگذارد. از آنجا که ما فقط یک چشم انداز را تنظیم کرده ایم و کوه ها را بدون یک قسمت روشن تنظیم کرده ایم.

مصرف کنندگان آب خریدار رئیس جمهور خواهند بود وقتی که بتوانند پس انداز آب را به عنوان یک محصول ، رویکرد و رویکرد در سازمان های اجرایی ببینند ، به عنوان مثال ، رئیس جمهور می گوید دولت در چهار ، پنج ماه گذشته شدت خشکسالی را آغاز کرده است ، و من در خانه خود استفاده کرده ام ، من در خانه خود استفاده می کنم یا به عنوان مثال ، دولت با استفاده از Grace Green و Green’s Green’s Green

هنگامی که سه نفر می خواهند یک قرار ملاقات کوتاه انجام دهند ، آنها مکان و زمان زیادی را برای قرار ملاقات خود می گیرند تا بتوانند به آن عینیت و جدی بپردازند ، زیرا می دانند که تعمیم نمی تواند نمونه بارز باشد. حال ، وقتی صحبت از قرار ملاقات ملی می شود ، چگونه می توان این انتصاب ملی را در چارچوب سخنان انتزاعی ناخودآگاه و انتزاعی دانست؟