چرا پیش‌بینی‌های هواشناسی غلط از آب درمی‌آید؟
آنها فقط ۵ دقیقه فرصت دارند تا حال و هوای آسمان ایران را تا اقصی نقاط جهان پخش کنند.
وعده آنها هر روز ساعت ۳ به وقت گرینویچ است و سازمان های هواشناسی چهار گوشه جهان باید در عرض ۵ دقیقه از این ساعت تمام اطلاعاتی را که با ده ها تکنیک علمی جمع آوری کرده اند، در سطح بین المللی به طور همزمان مبادله کنند. ، و نتایج اندازه گیری های محلی خود را ارائه دهند. قرار دادن یکدیگر این سازمان هواشناسی کشور است. سازمانی که کوچکترین حرکت باد تا کوچکترین بارندگی و کم نورترین نور خورشید در نقاط دور و نزدیک کشور از چشم کارشناسانش دور نمی ماند و ساعتها رصد، تحلیل و سنجش این تغییرات به پایان می رسد. چند عدد و رقم؛ اعداد و ارقامی که در افزایش و کاهش معیشت کشاورزان و نجات جان ملوانان و فرود ایمن خلبانان هواپیما بی تاثیر نیست.
چند عدد و رقم کوتاه
ماکت های کوچک فلزی و چوبی که به صورت نمایشگاهی در ورودی سازمان چیده شده اند، دم پهن و بلند و دستگاه سنجش شرایط آب و هوایی را نشان می دهد. در کنار یکی از ماکت ها عبارت «ایستگاه آب و هوایی خودکار» در جلوی اتاق های حمل و نقل داخل آن نوشته شده است. می بینید، دوربین نقشه برداری، دماسنج، رطوبت سنج و بادسنج به علم غول پیکر تبدیل شده اند. در وسط یک ماکت آبی دیگر که امواج خروشان دریا را تداعی می کند، در حالی که دیش و دکل ها برای انتقال شرایط آب و هوایی در ساحل تعبیه شده اند، کشتی آرام و روان در حال حرکت است. در کنار ماکت پناهگاه هواشناسی، باران سنج، آفتاب سنجی و باد سنج برقی قرار داده شده است.
این ابزار توسط کارشناسان ۲ تا ۳ هزار ایستگاهی که در بیش از ۴۳۰ نقطه کشور مشغول رصد و پایش هوا هستند استفاده می شود، اما در ساختمانی که صادق ضیائیان و همکارانش مشغول به کار هستند، خبری از اینها نیست. دستگاه ها و روی مانیتورهای کوچک و بزرگی که در گوشه و کنار سالن قرار گرفته اند، نتایج نهایی این تست ها و اندازه گیری ها در قالب نمودارهای مختلف قابل مشاهده است. نمودارها و نقشه هایی که میزان وزش باد در استان های مختلف، نقاط پرباران کشور و نحوه پراکندگی ابرها را نشان می دهد.
می کنند، اما تا تبدیل شدن این نمودارها به اعداد مختصر و مفیدی که محمد اصغری، یکی از هواشناسان صداوسیما در پایان اخبار شبانگاهی سیما اعلام می کند، راه زیادی در پیش است که وظیفه همکاران ضیائیان است.
پیش بینی های دور و نزدیک
صادق ضیائیان رئیس مرکز ملی پیش بینی و مدیریت بحران خطرات جوی سازمان هواشناسی کشور است. وی که عمری را صرف پیش بینی تغییرات گاه و بی گاه در حالات و رفتار ابرها، باد، مه و خورشید کرده است، می گوید هر روز ایستگاه های هواشناسی جهان یافته های جوی خود را با یکدیگر به اشتراک می گذارند. ضیائیان می گوید: سازمان هواشناسی به یک سری یافته های جهانی بستگی دارد، وقتی می خواهیم جو یا هوای اطراف زمین را بررسی کنیم باید وضعیت فعلی هوای سراسر جهان را اندازه گیری کنیم، این اندازه گیری هم در سطح انجام می شود. زمین و روی سطح لایه های مختلف جو.
در تمام دنیا این کار در ساعات خاصی انجام می شود و این اطلاعات ساعت به ساعت بر اساس ساعت گرینویچ اندازه گیری می شود. در نهایت در ساعت ۳ به وقت گرینویچ، تمامی این اطلاعات بین ایستگاه ها رد و بدل می شود. هنگامی که این اطلاعات اولیه به دست هواشناسان می رسد، در بانک های مختلف هر کشور ذخیره می شود و در ابر رایانه ها پردازش می شود تا بتوان از آنها برای پیش بینی های محلی و منطقه ای استفاده کرد. با استفاده از این اطلاعات معادلات حاکم بر اتمسفر به روش های پیچیده شناسایی شده و بر اساس آنها پیش بینی آب و هوای ۵ تا ۱۰ روز آینده یا فواصل بیشتر انجام می شود.
وقتی همه چیز برعکس شده است
گاهی با این همه حفاری و محاسبات ضیائیان و همکارانش باز هم پیش بینی هایشان درست نیست و درست زمانی که با بارانی و چتر بر اساس اعلام هواشناسی از خانه خارج می شویم، خورشیدی درخشان در تمام مسیر همراهمان می کند! ضیائیان درباره این شگفتی‌های جوی می‌گوید: اگر اندازه‌گیری‌های جوی دارای ایراداتی باشد و جامع، کامل و باکیفیت نباشد، در پیش‌بینی مشکل ایجاد می‌شود و متأسفانه به جز ایران و چند کشور دیگر، سایر کشورهای همسایه دریافت نمی‌کنند. اطلاعات خوبی از جو به عنوان مثال، در کل نیمه شرقی و شمالی کشور ما و در کشورهایی مانند عراق، سوریه و افغانستان، اطلاعات خوبی از جو جمع آوری نمی شود. “
