چرا گاهی اوقات برخی حیوانات بچه‌های خود را می‌خورند؟

پایگاه خبری تحلیلی افق میهن (irtahlil.com):

این واقعیت که گاهی برخی از حیوانات فرزندان خود را می خورند ممکن است برای انسان کمی ظالمانه به نظر برسد، اما دلایل متعددی برای این پدیده طبیعی وجود دارد.

اگرچه همسترها بسیار زیبا به نظر می رسند، اما این حیوانات بامزه تحت شرایط خاصی بچه های خود را می خورند. در مورد همسترهایی که در غرب قاره اروپا زندگی می کنند، کمبود ذرت به عنوان مهمترین محصولی که این حیوانات از آن تغذیه می کنند باعث مشکلاتی برای سلامتی و در نهایت مرگ آنها می شود.

نتایج یک تحقیق نشان می دهد که همسترهای ماده که غذای اصلی آنها ذرت بود، میزان تغذیه نوزادان بالایی داشتند. این همسترها حتی نوزادان خود را در کنار غذای معمولی خود برای مصرف بعدی نگهداری می کردند.

محققانی که در این تحقیق شرکت کردند دریافتند که خوردن نوزاد همستر با کمبود ویتامین B3 یا نیاسین مرتبط است. کمبود این ویتامین در انسان باعث بیماری «پلاگر» می شود که با تغییرات رفتاری مشخص می شود.

آنها در ادامه تحقیقات خود با دادن ویتامین B3 به همسترهای اروپایی متوجه شدند که این همسترها به حالت طبیعی خود بازگشته و از خوردن بچه خود دست کشیدند.

هنگامی که نوبت به برآوردن نیازها می رسد، تمایل جوجه های نر برای بازگشت به جفت گیری می تواند باعث شود که آنها وظایف مراقبت از تخم پس از تخم ریزی را کنار بگذارند و در عوض حتی به تخم های خود آسیب برسانند یا آنها را بخورند.

محققانی که بر روی بلنی مطالعه کردند دریافتند که چانه‌های چانه‌دار نر سطح هورمون‌های تولیدمثلی به نام آندروژن‌ها را زمانی که در اطراف تخم‌ها قرار دارند کاهش می‌دهد.

بنابراین، آنها دیگر نمی توانند جفت گیری کنند، به این معنی که این آبزیان دیگر نمی توانند به تولید تخم های بیشتر کمک کنند، که از نظر تکاملی برای انتقال ژن پذیرفته نیست.

هنگامی که تعداد تخم‌ها پس از تخم‌گذاری ماده‌ها کم است، موش‌های نر تمایلی به بیرون آمدن بچه‌های خود ندارند، ترجیح می‌دهند تخم‌ها را بخورند یا در صورت سیر شدن آنها را دور بریزند.

پس از آن، سطح آندروژن در ماهی های نر دوباره افزایش می یابد و این یک وضعیت برد-برد برای این ماهی ها است. آنها از یک طرف نیازی به صرف انرژی برای نگهداری از تعداد کمی تخم ندارند و از طرف دیگر می توانند دوباره با تخم های ماده جفت شوند تا تخم های بیشتری گذاشته شود.

در سال ۲۰۱۴، محیط بانان پارک ملی جانورشناسی اسمیتسونیان مجبور شدند یک توله خرس را بدون مادرش بزرگ کنند، زیرا خرس مادر قبلاً دو توله او را خورده بود. دلیل این اقدام شاید این باشد که خرس مادر فکر می کرد توله هایش زنده نمی مانند.

تونی بارتل یکی از مسئولان این پارک ملی به نشنال جئوگرافیک گفت که دامپزشکان پس از بررسی توله خرس نجات یافته متوجه بیماری این توله خرس شدند. وی در ادامه با بیان اینکه نمی دانند دو توله خرس دیگر هم مریض بوده اند یا خیر، گفت، اما فرض بر این است که آنها سالم نبوده اند.

بارداری و مادری انرژی بر هستند، بنابراین وقتی منابع محدود هستند، خوردن فرزندانی که بعید به نظر می رسد زنده بمانند باعث صرفه جویی در انرژی می شود.

منبع: یورونیوز