چه کسی ایرانی‌ها را پفک‌خور کرد؟
برای بسیاری، زندگی بدون پفک چیزی کم دارد. گویا طعم شور پفک لحظه هایشان را شیرین می کند، در تماشای فوتبال، تماشای برنامه های تلویزیونی و… کاسه پفک را از بین نمی برند، اما آیا می دانستید که داستان پفک در ایران با یکی پیوند خورده است. از قنادی های محله نادری؟ .
چه کسی اولین بار پفک را وارد ایران کرد و نام «پفک نمکی» را به محصولی داد که نام آن خیلی ها را به یاد نوستالژی دوران کودکی می اندازد؟ با ما همراه باشید.
داستان علاقه ایرانیان به پفک و ورود این نام به فرهنگ لغات فارسی به سال ها قبل از ساخت این محصول برمی گردد. شاید کمی عجیب به نظر برسد، اما قبل از اینکه «موری یوهای»، پسر یک زوج مهاجر ترک، اولین کارخانه تولید شیرینی پفکی جهان یا به قول خارجی ها، کارخانه «چیز دودلز» در محله برانکس نیویورک را بسازد. ۱۳۴۹ ساکنان خیابان نادری تهران با نام پاف آشنا بودند. البته پفش شیرین بود. یوهای محصول جدید خود را که از آرد ذرت و طعم پنیر ساخته شده بود، «چیز دودل» نامید. در سال ۱۹۶۵ شرکت غول پیکر «بوردن» آمریکا امتیاز تولید این محصول را از یوهای خریداری کرد تا پفک به یک محصول جهانی تبدیل شود.
موری یوهای خالق Cheez Doodles در ۲۷ ژوئیه ۲۰۱۰ در سن ۹۰ سالگی در خانه مجلل خود در لانگ آیلند نیویورک پس از ابتلا به سرطان درگذشت.
«چیز دودل» از اواخر دهه ۱۹۶۰ وارد ایران شد و در اوایل دهه ۷۰ به مجموعه گسترده محصولات تولید شده توسط کارخانه های تازه تاسیس در ایران اضافه شد. اما افق میهن نام پفک نمکی برای این محصول جدید داستان جالبی دارد. نامی که علی خسروشاهی واردکننده و موسس اولین کارخانه پفک در ایران بر این محصول گذاشته است و ایرانی ها هنوز هم این غذای پرطرفدار را با نام «پفک نمکی» می شناسند. ماجرا از این قرار بود که خسروشاهی در یکی از سفرهای خارج از کشور، این غذای شور را در یکی از مغازه ها چشید و به فکر فروش آن در ایران افتاد. خسروشاهی اما برای افق میهن نام ایرانی برای «چز دودل» به خاطرات کودکی خود در خیابان نادری تهران اشاره کرد. خودش در این باره گفت: بچه که بودم با مادرم به نانوایی مینا در ابتدای خیابان نادری می رفتیم، شیرینی داشتند به نام پاف که مورد علاقه من بود، محصولی که قرار بود تولید شود. خیلی پف کرده بود و چون یک محصول نمکی بود تصمیم گرفتم اسمش را بگذارم پفک نمکی…”
«علی خسروشاهی» از بنیانگذاران نظام نوین فروش و توزیع در ایران و از تولیدکنندگان پیشرو محصولات خوراکی در دهه های ۱۳۴۰ و ۱۳۵۰ بود. وی در سال ۱۳۷۷ درگذشت.
منبع: همشهری
