چگونه شکار عکس بینقص قورباغه کهکشانی «جادویی» را به مرز انقراض کشاند
دانشمندان هشدار می دهند که میل به عکاسی از قورباغه های کهکشانی کمیاب می تواند دلیل ناپدید شدن مرموز آنها باشد.
گروهی از قورباغههای کهکشانی که بهخاطر لکههای آبی روشن و نشانههای پررنگ نارنجیشان شناخته میشوند، پس از ناپدید شدن از زیستگاه طبیعیشان منقرض شدهاند.
در سال ۲۰۲۰، حدود هفت نمونه از این قورباغههای کوچک، به طول تنها ۳.۵ سانتیمتر، در زیر کندههای پوسیده در کف جنگلی در گات غربی هند پیدا شدند.
اما زمانی که محققان بین آگوست ۲۰۲۱ و می ۲۰۲۲ به سایت بازگشتند، متوجه شدند که کنده ها واژگون شده اند، پوشش گیاهی اطراف پایمال شده و همه قورباغه ها ناپدید شده اند. شواهد نشان می دهد که عکاسان حیات وحش ممکن است مقصر باشند.
چرا قورباغه های کهکشانی در خطر انقراض هستند؟
این دوزیستان کمیاب به دلیل تخریب جنگلهای انبوه و تبدیل آنها به زمینهای کشاورزی برای محصولاتی مانند قهوه و چای، مدتهاست در فهرست قرمز اتحادیه بینالمللی حفاظت از طبیعت (IUCN) در فهرست در معرض خطر انقراض قرار گرفتهاند.
در واقع، قورباغه های کهکشانی در گروه گونه های تکاملی متمایز و در معرض خطر جهانی (EDGE) طبقه بندی می شوند. گروهی که شامل منحصر به فردترین گونه های جهان است که در خطر گم شدن برای همیشه هستند.
با این حال، گزارش جدیدی که در مجله Herpetology Notes منتشر شده است، روشن می کند که چگونه عکاسی حیات وحش ممکن است این گونه را به سمت انقراض سوق دهد.
محققان با یک منبع ناشناس صحبت کردند که گفت چندین گروه از عکاسان بین ژوئن ۲۰۲۰ تا آوریل ۲۰۲۱ از این منطقه بازدید کردند. به گفته او، فیلمبرداران سیاهه ها را وارونه کردند و از فلاش برای گرفتن عکس های واضح از این قورباغه ها استفاده کردند. کاری که می تواند باعث کم آبی حیوانات و استرس آنها شود.
گفته می شود که چندین عکاس بدون دستکش با قورباغه ها برخورد کرده اند که احتمال انتقال بیماری بین آنها را افزایش داده است.
هشدار «جدی» به عکاسان حیات وحش
دکتر Rajkumar KP، نویسنده اصلی مقاله، گفت: “این یافته ها هشداری جدی در مورد عواقب عکاسی بی رویه است” و تاکید کرد که عکاسان حیات وحش باید مطمئن شوند که عکس های آنها سهوا به کاهش جمعیت قورباغه کمک نمی کند.
او می افزاید: “بدون مدیریت دقیق و مسئولانه، این خطر وجود دارد که آنها برای همیشه از روی کره زمین محو شوند.”
وی ادامه می دهد: اگر میل به ثبت تصویر امروز آنها را به گذشته تبدیل کند طنز تلخی است.
دکتر بنجامین تاپلی، یکی از نویسندگان مقاله، تصدیق می کند که عکاسی حیات وحش می تواند برای گونه های در معرض خطر مفید واقع شود و اغلب ابزاری برای تقویت تلاش های حفاظتی است.
او میگوید: «در حالی که میخواهیم مردم را تشویق کنیم که بیرون بروند و از تمام زندگی فوقالعادهای که ما در این سیاره با آن سهیم هستیم، قدردانی کنیم، مهم است که این کار را با احترام انجام دهیم تا آسیب بیشتری وارد نشود».
اکنون محققان خواستار تدوین کد اخلاقی برای عکاسان حیاتوحش کار میدانی شدهاند و امکان جریمه برای متخلفان از این استانداردها وجود دارد. آنها همچنین بر اهمیت آموزش تاکید می کنند تا راهنمایان دارای مجوز از شیوه های صحیح آگاه باشند.
منبع: یورونیوز
