کریدور زنگزور؛ شاهرگ تازه تجارت اوراسیا / چگونه ایالات متحده می‌تواند از معادلات قفقاز فرصت‌سازی کند؟

نخست وزیر ارمنستان ، نیکول پاشینیان و رئیس جمهور آذربایجان ، ایلهام علیف با واسطه ایالات متحده در واشنگتن توافق صلح امضا کردند و برای ده ها سال به طور رسمی به خصومت پایان دادند. تمرکز اصلی این توافق بر روی مسیر ترامپ برای صلح و بین المللی (TRIPP) است که در درجه اول به عنوان یک کریدور زانزور شناخته می شود.

این راهرو یک بخش کوتاه اما استراتژیک از ارمنستان جنوبی است که سرزمین اصلی جمهوری آذربایجان را با جمهوری خودمختار ناخچیوان و ترکی متصل می کند. پس از توافق ، راهرو در ارمنستان باقی ماند ، اما ایالات متحده حق دارد به مدت پنج سال از طریق کنسرسیوم آن را توسعه و مدیریت کند.

به گفته گروهی از ناظران این توافق نامه ، نه تنها یک اختلاف منطقه ای طولانی را حل می کند ، بلکه از ارمنستان و آذربایجان نیز مهمتر است. به عبارت دیگر ، راهرو ترامپ دایره جدیدی در راهرو ترانس -کوشر در عمل است. مسیر تجاری شرق و غرب ، که چین را از طریق قزاقستان ، دریای خزر ، قفقاز جنوبی و Türkiye به اروپا متصل می کند. این راهرو به یک گزینه استراتژیک جایگزین برای زنجیره های تأمین جهانی تبدیل می شود و توافق صلح نقش مستقیم واشنگتن را در توسعه آن تثبیت می کند.

اهمیت معنای راهرو میانه

راهرو میانه یا روش بین المللی ترانس -خازر پس از جنگ اوکراین و اختلال در مسیرهای روسی اهمیت بیشتری پیدا کرده است. مسیری که قبلاً یک زیرمجموعه بود ، اکنون به طور فزاینده ای تجارت اوراسیا محسوب می شود. حجم ترانزیت این مسیر در نیمه اول سال به ۲.۵ میلیون تن رسیده و در مقایسه با سال قبل حدود ۲ درصد افزایش یافته است. دولت ها از این طریق سرمایه گذاری های عظیمی را برای ادامه رشد و توسعه تقاطع ایجاد کردند.

قزاقستان ، کشور مرکزی این راهرو ، پروژه های بزرگ زیرساختی را تسریع کرده است. به عنوان مثال ، پروژه دوست داشتنی Dostic و راه آهن کمربند آلماتی بر نقش تنگناها در مرز چین و شبکه داخلی تأثیر می گذارد. هدف دولت افزایش بار ترانزیت به ۵ میلیون تن قبل از سال ۲ است. رئیس جمهور قزاقستان ، قاسم جاماروت تاکیفوف ، نوسازی حمل و نقل را به عنوان تمرکز دستور کار خود تعیین کرده است.

تا سال سوم ، قزاقستان قصد دارد بیش از ۵،۰۰۰ کیلومتر خط راه آهن را بسازد یا نوسازی کند و ۴۰۰۰ کیلومتر موجود را تعمیر کند. دو برابر تمام وقت بعد از استقلال. در بخش غربی ، قزاقستان یک ترمینال چند منظوره با ظرفیت ۴۰۰۰ تن سالانه در بندر پتی جورجیا افتتاح کرد. در بندر آکائو در دریای خزر ، ظرفیت ظرف از حدود ۲،۰۰۰ واحد به ۶۰۰۰ افزایش می یابد. این سرمایه گذاری ها با “زیرساخت های نرم” تکمیل می شوند. اعضای کریدور – قزاقستان ، آذربایجان ، جورجیا و Türkiye – سند یکپارچه ترانزیت دیجیتال و هماهنگی گمرکی را که توسط کمیسیون اقتصادی سازمان ملل برای اروپا و استانداردهای ترافیک چند رشته ای پشتیبانی می شود ، پیاده سازی می کنند. این اقدامات نشان می دهد که راهرو به یک سیستم تجاری منسجم تبدیل می شود.

واشنگتن مانور

در این زمینه ، راهرو Zangzur عدم اتصال راهرو میانه را تکمیل می کند. توسعه آن کالاهایی از آسیای میانه را قادر می سازد تا بدون عبور از ایران یا روسیه به طور مستقیم از آذربایجان به ترکیه و اروپا ، از طریق دریای خزر حرکت کنند. این مسیر از نظر قابلیت اطمینان و ظرفیت انتقال به طور قابل توجهی به روز می شود. از آنجا که توسعه راهرو ترامپ تحت مدیریت ایالات متحده خواهد بود ، واشنگتن فرصت نادر برای تشکیل استانداردها و تأمین اعتبار یک پادشاه شرکتی در قفقاز جنوبی خواهد داشت. قاعده ارمنستان حق را محفوظ می دارد ، اما انتقال طولانی مدت راهرو به ایالات متحده به این معنی است که شرکت ها و موسسات آمریکایی نقش اساسی برای ساخت و بهره برداری دارند. این حضور به ناچار فراتر از زیرساخت ها خواهد بود و به نفوذ اقتصادی و سیاسی جذب می شود.

با این حال ، توافق نامه صلح عواقبی دارد که فراتر از اجرای اختلاف برای واشنگتن است. عواقبی که در سه بعد قابل ارزیابی است.

اول ، حضور استراتژیک: با به عهده گرفتن مسئولیت این راهرو ، ایالات متحده تأثیر بر تنگناهای جغرافیایی که اروپا ، خاورمیانه و آسیای میانه را به هم متصل می کند ، تأثیر می گذارد.

ثانیا ، فرصت های شغلی: در این زمینه ، نیاز به سرمایه گذاری در راه آهن ، انرژی ، ارتباط از راه دور و تدارکات در کریدور ترامپ و کل راهرو متوسط ​​راهی برای درج شرکت های آمریکایی در زنجیره های تأمین امن تر ایجاد می کند. این بازارها را باز می کند و استانداردهای ایالات متحده را در راهرو در راهرو نهادینه می کند.

سوم ، بازی Geoaconomic: با سرمایه گذاری در راهرو واشنگتن ترامپ ، این فرصت را دارد که نفوذ خود را در قوس های آسیای خزر -آسیا عمیق تر کند و زیرساخت ها را با ابتکارات سرمایه گذاری و مدیریت ترکیب کند. این توسط ایالات متحده به عنوان شریک زندگی در اوراسیا نشان داده شده است ، که جایگزینی برای ابتکار کمربند و خیابانی چین ارائه می دهد.

نقش پنهان قزاقستان

در این میان ، حمایت از راهرو میانه باید توسط مطالعات استراتژیک و اقتصادی مورد بررسی قرار گیرد. موقعیت جغرافیایی قزاقستان به موفقیت راهرو بستگی دارد. این بارها و بارها آرزوی خود را برای همکاری نزدیک به ایالات متحده ابراز کرده است. این همکاری می تواند فراتر از حمل و نقل باشد. قزاقستان بزرگترین ذخایر معدنی جهان از جمله اورانیوم و عناصر نادر را دارد که برای ایمنی زنجیره تأمین ایالات متحده به طور فزاینده ای اهمیت می یابد. با پیوند توسعه تدارکات با همکاری منابع ، می توانیم دسترسی به کالاهای استراتژیک را آسانتر کنیم.

در چنین شرایطی ، چندین راه حل عملی وجود دارد که واشنگتن از توسعه راهرو میانه پشتیبانی می کند: به ارتقاء استانداردهای دیجیتال و نظارتی کمک می کند. از سیستم عامل های همکاری دقیق گرفته تا رژیم های گمرکی ساده ، که زمان حمل و نقل را کوتاه می کند و هزینه ها را کوتاه می کند. در همین راستا ، مشارکت با قزاقستان در ارتقاء مهم و بندری مانند نوسازی بنادر آکائو و کوری در دریای خزر و مشارکت فنی و تجاری ایالات متحده در این پروژه ها ، قابلیت اطمینان از راهرو و تعمیق روابط اقتصادی دو طرفه خواهد بود.

سرانجام ، توافق نامه صلح ارمنستان عمدتاً به عنوان دهی برای حل یکی از اختلافات ریشه دار بین پیامدهای بعدی معرفی شد. با این حال ، اهمیت بلند مدت چنین توافق نامه ای است که ایالات متحده را به راهرو میانه متصل می کند. با راهرو ترامپ ، واشنگتن از موقعیت استراتژیک ، فرصت های شغلی جدید و نقش در طراحی آینده اقتصادی اوراسیا برخوردار است.

اکنون وظیفه اصلی این است که آن را نقطه شروع همکاری پایدار که فراتر از جشن توافق است ، در نظر بگیرید. راهرو متوسط ​​به یک ارتباط مهم در تجارت جهانی تبدیل می شود و از توسعه آن با همکاری قزاقستان ، آذربایجان ، جورجیا ، ترکیه و ارمنستان پشتیبانی می کند که مستقیماً با منافع ایالات متحده مطابقت دارد.