کشف بقایای انسانی از دهان شیرهای آدمخوار متعلق به ۱۰۰ سال پیش
بیش از یک قرن پیش، دو شیر نر غول پیکر، معروف به انسان خواران ساوو، در طی ۹ ماه حداقل ۲۸ نفر را در کنیا کشتند.
قربانیان این شیرها در واقع کارگران ساختمانی بودند که برای ساخت راه آهن کنیا-اوگاندا در سال ۱۸۹۸ کار می کردند.
کارگران در کنار رودخانه ساوو کمپ زده بودند که بارها مورد حمله دو شیر نر بزرگ و بدون یال قرار گرفتند.
این شیرها به مدت ۹ ماه در حومه اردوگاه کمین کردند، کارگران را شبانه از چادرهایشان بیرون کشیدند و به طرز فجیعی پاره کردند و خوردند.
کارگران تلاش های زیادی برای ترساندن شیرها و راندن آنها با ایجاد نگهبان و ایجاد آتش انجام دادند، اما همه تلاش ها بی فایده بود و شیرها از میان نگهبان ها پریدند یا سوراخ کردند و کارگران بیشتری را کشتند.
کار به حدی بد شد که در نتیجه فرار کارگران از ترس شیرها، پروژه پل متوقف شد. سرانجام سرهنگ جان هنری پترسون، مهندس عمران پروژه، پس از چندین تلاش ناموفق موفق شد شیرها را شلیک کند.
این فرد بقایای شیرها را در سال ۱۹۲۵ به موزه تاریخ طبیعی شیکاگو فروخت و اکنون در آنجا نگهداری می شود.
اولین شیری که توسط سرهنگ جان هنری پترسون شکار شددر دهه های اخیر، مطالعات متعددی بر روی بقایای اسکلتی شیرها انجام شده است، با این حال، دانشمندان دقیقاً مطمئن نبودند که آیا بقایای آن متعلق به همان شیرهای آدمخوار ساوو است یا خیر.
برای بررسی این موضوع، یک تیم بین المللی متشکل از محققان دانشگاه ایلینویز، دانشگاه نایروبی و موزه ملی کنیا رشته های مو را که در حفره دندان شیرها له شده و فشرده شده بود بیرون آوردند و شروع به انجام آزمایش کردند. در دی انجام دادند.
تیم محققان توانستند تکه هایی از موی انسان، زرافه، غزال اوریکس، واترباک (نوعی بز بزرگ) و گورخر را که شیرها به عنوان طعمه کشته و خورده بودند، شناسایی کنند.
دانشمندان از تجزیه و تحلیل موهای انسان موجود در دندان شیرها خودداری کرده اند. آنها می گویند که آنها این کار را به دلیل احترام و پایبندی به “علم مسئولانه و اخلاقی” انجام داده اند، زیرا افرادی که خورده شده اند ممکن است “امروز در منطقه صاحب فرزند شوند.”
به گفته محققان، اطلاعات ژنومی این دو شیر نشان داد که نژاد آنها با شیرهای تانزانیا و کنیا سازگار است. همچنین این فرضیه اولیه مبنی بر برادر بودن این دو حیوان را تایید کرد.
در این میان، غافلگیری برای محققان، نبود بقایای گاومیش در غذای این شیرها بود. در همین حال، گاومیش طعمه ای مطلوب برای شیرهای ساووی امروزی محسوب می شود.
شیرهای بازسازی شده در موزه تاریخ طبیعی شیکاگودکتر پترهانس در این باره می گوید: “سرهنگ پترسون در زمان اقامت خود در ساوو دفترچه ای دست نوشته داشت. اما هرگز مشاهده گاومیش یا گاوهای بومی را در دفتر خود ثبت نکرد.”
محققان علت این امر را تخریب جمعیت گاو و گاومیش در این قسمت از آفریقا در آن زمان و یک بیماری همه گیر ویروسی می دانند.
دانشمندان می گویند که بررسی بیشتر موهای روی دندان شیرها به آنها این امکان را می دهد که حداقل تا حدودی رژیم غذایی شیرها را بازسازی کنند و مشخص کنند که عادت آنها به شکار انسان از چه زمانی شروع شده است.
نتایج مطالعات جدید در مجله علمی “Current Biology” منتشر شده است.
منبع: یورونیوز
