کشف تازه دانشمندان: مورچه‌های نجار قادر به «جراحی قطع عضو» و نجات جان همنوعانشان هستند
آیا تا به حال فکر کرده اید که جراحی منحصر به انسان است؟ ممکن است تعجب کنید که مورچه ها نیز برای نجات جان یکدیگر این کار را انجام می دهند.
دانشمندان کشف کرده اند که گونه ای از مورچه های نجار معمولی و قهوه ای که در ایالت فلوریدا آمریکا زندگی می کنند دارای هوش پزشکی هستند.
این موجودات کوچک به طور افق میهنی با تمیز کردن زخم ها یا قطع اندام ها و قسمت های بدن آسیب دیده اندام های زخمی مورچه های همنوع خود را در لانه بهبود می بخشند.
محققان می گویند که این حشرات می توانند مراقبت خود را با توجه به نوع آسیب وارد شده به همنوعان خود تنظیم کنند.
اریک فرانک، اکولوژیست رفتاری از دانشگاه وورزبورگ آلمان و یکی از نویسندگان این مطالعه، می گوید: “وقتی در مورد قطع عضو صحبت می کنیم، این به معنای واقعی کلمه تنها مورد ثبت شده است که در آن یک قطع عضو پیچیده و سیستماتیک انجام شده است. این اتفاق می افتد. توسط یکی دیگر از اعضای این گونه در قلمرو حیوانات.
پیش از این، در مقاله ای که در سال ۲۰۲۳ منتشر شد، دانشمندان دریافتند که گروه متفاوتی از مورچه ها (با نام علمی Megaponera analis) می توانند از غده خاصی برای ترشح ترکیبات ضد میکروبی برای سرکوب عفونت های احتمالی زخم استفاده کنند.
بنابراین مراقبت از زخم یک پدیده کاملاً ناشناخته در بین مورچه ها نبود، اما مورچه های نجار فلوریدا به دلیل نداشتن این غده قابل توجه هستند و در عوض ظاهراً فقط از ابزارهای مکانیکی برای درمان لانه های خود استفاده می کنند.
دانشمندان دریافتند که مراقبت مکانیکی آنها شامل یکی از دو روش است: مورچه‌ها یا زخم را فقط با دهان خود تمیز می‌کنند یا ابتدا این کار را انجام می‌دهند و سپس پا را به طور کامل قطع می‌کنند.
برای ارزیابی بهتر، محققان دو مورد شکستگی استخوان ران و همچنین درشت نی مورچه ها را بررسی کردند.
آنها مشاهده کردند که یک مورچه ابتدا بریدگی اولیه را با دهانش تمیز کرد و سپس مورچه دیگری پا را کاملا جوید و آن را جدا کرد.
با این حال، مورچه ها فقط برای آسیب های تیبیا تمیز کردن دهان را انجام دادند.
لوران کلر، نویسنده اصلی این گزارش و زیست شناس تکاملی در دانشگاه لوزان، گفت: از آنجایی که مورچه ها در موارد آسیب به استخوان درشت نی، قادر به قطع سریع پا برای جلوگیری از گسترش باکتری های مضر نیستند، سعی می کنند. برای صرف زمان بیشتر تمیز کردن زخم احتمال عفونت را کاهش می دهد.
در هر دو مورد، مداخله مورچه منجر به نرخ بقای قابل توجهی بالاتر برای مورچه های آسیب دیده با زخم های عفونی شد.
دکتر فرانک می گوید: برای آسیب های استخوان ران، جایی که همیشه پا را قطع می کنند، میزان موفقیت حدود ۹۰ تا ۹۵ درصد بود. برای استخوان درشت نی، جایی که آنها پا را قطع نکردند، میزان بقا هنوز ۷۵ درصد بود.
بدون این کمک، میزان بقا برای چنین زخم هایی به طور قابل توجهی کمتر است، به ترتیب ۴۰٪ و ۱۵٪.
قطع عضو معمولی برای مورچه حداقل ۴۰ دقیقه طول می کشد.
دکتر فرانک می افزاید: «مورچه ها می توانند زخم را تشخیص دهند، ببینند که آیا عفونی است یا استریل، و تصمیم بگیرند که چگونه آن را درمان کنند. تنها سیستم پزشکی که می تواند با آنها رقابت کند در انسان وجود دارد.
دانشمندان می گویند این رفتار احتمالاً غریزی است، زیرا شواهد بسیار کمی از یادگیری در مورچه ها وجود دارد.
نتایج مطالعات جدید در مجله علمی “Current Biology” منتشر شده است.
منبع: یورونیوز
