کشف خالکوبی‌های باورنکردنی و پیچیده روی «مومیایی یخی» ۲۰۰۰ ساله
برای اولین بار ، باستان شناسان توانسته اند نگاهی دقیق تر به خال کوبی های پیچیده یک مومیایی ۵ ساله که در اعماق کوههای یخبندان دائمی در سیبری دفن شده اند ، نگاهی بیندازند.
با توجه به افق میهن و به نقل از Gizmodo ؛ محققان می گویند که این خال کوبی ها آنقدر پیچیده هستند که حتی امروز نیز دشوار خواهد بود. موضوع نشان می دهد که هنرمندان خال کوبی در دوران باستان بسیار ماهر بودند.
تیم بین المللی محققان با کمک هنرمندان مدرن خال کوبی ، این خال کوبی های باستانی را با جزئیات بی سابقه مورد بررسی قرار داده و ابزارها و تکنیک های مورد استفاده در تمدنهای باستانی برای ایجاد این هنر را شناسایی کرده اند. یافته های آنها در مجله Antiquity منتشر شده است.
همانطور که امروزه رایج است ، خال کوبی ها نیز در جوامع قبل از تاریخی رایج بودند. اما مطالعه این پدیده دشوار است ، زیرا پوست انسان به ندرت در بقایای باستان شناسی حفظ می شود.
اما “مومیایی های یخی” کوههای آلتای در سیبری از این قاعده مستثنی هستند. اجساد در محفظه هایی دفن می شوند که اکنون در یخبندان دائمی محصور شده اند و در برخی موارد پوست آنها را حفظ می کنند.
مردم پازیریک گروهی از سواران بودند که بین چین و اروپا زندگی می کردند. Jino Caspari ، باستان شناس در موسسه Max Planck در زمینه زمین شناسی و دانشگاه برن ، در بیانیه ایمیل گفت:
“خال کوبی های کشت پازیریک – کشاورزان عصر آهن در کوههای آلتای – به دلیل طرح های پیشرفته بصری آنها ، مدتهاست که مورد توجه باستان شناسان قرار گرفته است.”
تا همین اواخر ، به دلیل محدودیت های تکنولوژیکی در تصویربرداری ، محققان نتوانسته اند این خال کوبی ها را به طور کامل بررسی کنند. بسیاری از این خال کوبی ها با چشم غیر مسلح به هیچ وجه قابل مشاهده نیستند ، بنابراین وقتی این مومیایی ها در دهه ۱۹۸۰ کشف شدند ، هیچ کس آنها را متوجه نشد.
برای دیدن خال کوبی های باستانی ، تصویربرداری مادون قرمز مورد نیاز است ، زیرا با گذشت زمان ، پوست شکسته می شود و رنگ خال کوبی ها در پوست اطراف گسترش یا از بین می رود. نور مادون قرمز به دلیل طول موج طولانی تر از نور مرئی ، می تواند به لایه های پایین پوست نفوذ کند و آنچه را که روی سطح پنهان است ، نشان دهد. بنابراین ، پیش از این ، بیشتر مطالعات مبتنی بر طرح های دستی خال کوبی بود ، نه تصاویر واقعی.
اما پیشرفت در فناوری تصویربرداری سرانجام این امکان را برای محققان فراهم کرده است که بتوانند تصاویر با کیفیت بالا از مومیایی ها و خال کوبی های خود را تولید کنند. آنها از فناوری عکاسی دیجیتالی با حل بالا برای اسکن سه بعدی حدود ۲ سال خال کوبی آهن در عصر آهن استفاده کردند. بقایای این زن در موزه آرمیتاژ در سن پترزبورگ روسیه نگهداری می شود.
بازسازی هنری این خال کوبی ها تصاویری از پلنگ ، گوزن ، خروس و موجودات افسانه ای با بدن نیمه قیله و نیمه با بدن را نشان می دهد.
محققان دریافتند که – همانطور که در بسیاری از افراد مدرن دیده می شود – خال کوبی های راست این مومیایی بسیار دقیق تر و فنی تر از خال کوبی های دست چپ وی هستند. این نشان می دهد که یا دو هنرمند مختلف این خال کوبی ها را انجام داده اند ، یا اینکه یک هنرمند پس از کسب تجربه و مهارت بیشتر به کار خود ادامه داده است.
اسکن ها همچنین نشان می دهد که احتمالاً چندین ابزار مختلف با یک یا چند نکته استفاده می شود و این خال کوبی ها در طی چندین جلسه جداگانه انجام شده است.
این یافته ها نشان می دهد که در فرهنگ پازیریک ، خال کوبی ها صرفاً یک دکوراسیون نبودند بلکه یک صنعت هنری ماهر بودند که به مهارت های فنی و آموزش تخصصی نیاز داشت. تعداد زیادی از افرادی که در آنجا دفن شده اند نشان می دهد که خال کوبی ها احتمالاً یک رسم مشترک در جامعه خود بوده است.
کاسپاری در ادامه می گوید.
“این مطالعه روش جدیدی برای شناسایی نقش فردی انسان در اعمال تغییرات جسمی در دوره قبل از تاریخ ارائه می دهد. خال کوبی ها نه تنها یک دکوراسیون نمادین دارند بلکه یک هنر تخصصی نیز دارند – هنری که به مهارت های فنی ، درک زیبایی شناسی و آموزش رسمی یا کارآموزی نیاز دارد.”
