کشف سیارک پنهان نزدیک به زمین در درخشش خورشید
در گذشته های دور، منظومه شمسی صحنه تصادفات و تصادفات مکرر بود. میلیون ها توده سنگ با سرعت و هرج و مرج در فضا حرکت می کردند و در اثر برخوردهای زنجیره ای به تکه تکه شدند. با گذشت زمان، بسیاری از آنها در ساختار سیارات سنگی قرار گرفتند. بقایای این سنگ‌های فضایی در حال حاضر بیشتر در کمربند اصلی سیارک‌ها متمرکز شده‌اند.
به گزارش افق میهن و به نقل از sciencealert; اما برخی دیگر در مکان‌هایی پنهان شده‌اند که دیدن آنها بسیار دشوار است – و متأسفانه برای حیات روی زمین، برخی از این سیارک‌های پنهان درست در کنار ما هستند. این اجسام در تابش خیره کننده خورشید پنهان شده اند و فاصله آنها از زمین آنقدر کم است که جای نگرانی دارد.
کشف جدید دانشمندان موسسه کارنگی
دانشمندی از موسسه علوم کارنگی موفق به کشف یک سیارک جدید در “همسایگی کیهانی” ما شده است. نام آن ۲۰۲۵ SC79 است و جدیدترین عضو گروهی از سیارک ها به نام آتیرا است. این گروه شامل سیارک های نزدیک به زمین است که مدار آنها کاملاً در داخل مدار زمین قرار دارد.
سیارک های آتیرا نادرترین گروه از اجرام نزدیک به زمین هستند و ۲۰۲۵ SC79 سی امین عضو شناخته شده این گروه است.
چرا پیدا کردنش سخته؟
نور کم این سیارک ها در برابر تابش شدید خورشید از بین می رود و به همین دلیل رصد آنها بسیار دشوار است. سیارک تازه کشف شده تنها دومین جرم شناخته شده ای است که مدار آن به طور کامل در مدار سیاره زهره قرار دارد. این سیارک همچنین مدار عطارد را قطع می کند و هر ۱۲۸ روز یک بار به دور خورشید می گردد.
از نظر دوره مداری، این سیارک سومین چرخش سریع را در بین تمام سیارک های شناخته شده دارد (دو سیارک دیگر سریعتر از آن با دوره ۱۱۵ روزه هستند). برای مقایسه، مدار عطارد تنها ۸۸ روز طول می کشد.
اندازه و میزان خطر
اسکات اس شپرد، ستاره شناس موسسه کارنگی، این سیارک را در ۲۷ سپتامبر ۲۰۲۵ با استفاده از دوربین انرژی تاریک در تلسکوپ ۴ متری بنیاد ملی علوم (NSF) در رصدخانه بلانکو کشف کرد. هدف این تلسکوپ یافتن سیارک هایی است که برای زمین خطرناک هستند و بی شک ۲۰۲۵ SC79 یکی از آنهاست.
قطر این سیارک حدود ۷۰۰ متر (۲۳۰۰ فوت) است. اگرچه این اندازه در مقایسه با سیارکی که باعث انقراض دایناسورها شد، کوچکتر است، اما اگر قرار بود به زمین برخورد کند، می تواند فاجعه ای در مقیاس قاره ایجاد کند. بسته به محل برخورد، چنین رویدادی می تواند میلیاردها انسان و حیوان را بکشد.
رؤیت این سیارک بعداً توسط دو تلسکوپ دیگر تأیید شد: تلسکوپ جمینی و ماژلان متعلق به مؤسسه کارنگی.
چرا این سیارک ها خطرناک هستند؟
شپرد در بیانیه ای توضیح داد:
“خطرناک ترین سیارک ها آنهایی هستند که بیشتر پنهان هستند. بیشتر تحقیقات سیارک ها در شب انجام می شود، زمانی که آسمان تاریک است و اجسام به راحتی قابل تشخیص هستند. اما سیارک هایی که به دور خورشید می چرخند فقط در هنگام گرگ و میش قابل مشاهده هستند – درست قبل از طلوع خورشید یا بعد از غروب خورشید. اگر این سیارک های “گرگ” به زمین نزدیک شوند، می توانند تهدیدی جدی برای ما باشند.”
چه چیزهایی هنوز ناشناخته هستند؟
دانشمندان هنوز چیزهای زیادی در مورد SC79 2025 برای یادگیری دارند، اما تحقیقات بیشتر باید چند ماه دیگر منتظر بمانند زیرا این شی اکنون در پشت خورشید پنهان شده است. پس از بازگشت، ستاره شناسان ترکیب شیمیایی و ساختار سطح آن را مطالعه خواهند کرد – زیرا مقاومت آن در برابر گرمای شدید خورشید کلیدی است.
مشاهدات آینده نیز ممکن است منشا آن را روشن کند. این احتمال وجود دارد که این سیارک زمانی از کمربند اصلی سیارک جدا شده و سپس توسط گرانش خورشید به مدار فعلی خود کشیده شده باشد.
نگاهی به تاریخچه منظومه شمسی
شپرد نتیجه گرفت:
«بیشتر سیارک‌های منظومه شمسی در یکی از دو کمربند اصلی فضا جمع شده‌اند، اما گاهی اوقات نیروهای گرانشی می‌توانند اجرام را از مدارشان خارج کرده و به مدارهای نزدیک‌تر ببرند؛ جایی که شناسایی آنها دشوارتر است.
درک اینکه چگونه این اجرام به این مکان ها رسیده اند نه تنها می تواند به محافظت از سیاره ما کمک کند، بلکه به ما در درک بهتر تاریخچه و دینامیک منظومه شمسی کمک می کند.
