کشف شگفت‌انگیز تازه درباره نئاندرتال‌ها
در سال ۲۰۱۵، باستان شناس، لودویک اسلیماک، پنج دندان نئاندرتال را در غار گروت ماندرین در دره رون فرانسه کشف کرد. این کشف برجسته که به نام شخصیت تورین از هابیت نامگذاری شد، تا زمانی که تیم اسلیمک راز ناهماهنگی موجود در شواهد ژنتیکی و باستان‌شناسی نمونه را بررسی کردند، مخفی ماند.
تجزیه و تحلیل ژنتیکی در ابتدا نشان داد که تورین ۱۰۵۰۰۰ سال قدمت دارد، اما شواهد باستان شناسی سن او را بین ۴۰۰۰۰ تا ۵۰۰۰۰ سال نشان می دهد. این معما را ایجاد کرد که حل آن نزدیک به یک دهه طول کشید.
این مطالعه نشان داد که تورین متعلق به گروهی از نئاندرتال‌ها است که به مدت ۵۰۰۰۰ سال از نئاندرتال‌های دیگر جدا شده بودند و همین امر باعث می‌شود دیHis NE پیرتر به نظر برسد. این کشف باور قبلی مبنی بر اینکه نئاندرتال ها در زمان انقراض از نظر ژنتیکی همگن بوده اند را به چالش می کشد.
یافته های اسلیماک نشان می دهد که حداقل دو جمعیت نئاندرتال در اروپای غربی در مجاورت یکدیگر زندگی می کردند، اما از تبادل ژنتیکی اجتناب می کردند. این عدم تبادل ژنتیکی و انزوا ممکن است منجر به انقراض آنها شده باشد.
این مطالعه نشان می دهد که این جمعیت های کوچک و جدا شده دارای تنوع ژنتیکی محدودی هستند که ممکن است توانایی آنها را برای سازگاری با تغییرات محیطی یا بیماری کاهش داده باشد.
علاوه بر این، انزوای اجتماعی بین این گروه‌ها احتمالاً آنها را از به اشتراک گذاشتن دانش و فناوری‌های جدید با یکدیگر باز می‌داشت، ضعفی که با ورود روشنفکران به اروپا آشکارتر شد.
بقایای تورین از جمله ۳۱ دندان و چندین استخوان نشان می دهد که او به جمعیتی تعلق دارد که احتمالاً از نظر ژنتیکی همخونی داشته اند. این انزوای ژنتیکی و فرهنگی، که با رقابت با انسان‌های هوشمند برای منابع و فرصت‌های تولید مثل تشدید می‌شود، احتمالاً نقش مهمی در انقراض نئاندرتال ایفا کرده است.
منبع: العربیه
