کشف یک سیاره که بوی تخم‌مرغ فاسد می‌دهد
ایسنا: باران مرگبار شیشه و بوی تعفن تخم‌مرغ‌های گندیده به این معنی است که احتمالاً هرگز نخواهید از سیاره HD 189733 b بازدید کنید.
ستاره شناسان با استفاده از “تلسکوپ فضایی جیمز وب” یکی از نزدیک ترین سیارات به زمین را مشاهده کردند که بویی شبیه بوی تخم مرغ های گندیده از خود متصاعد می شود.
به گزارش اسپیس، این سیاره که به گروه سیارات موسوم به مشتری داغ تعلق دارد، در حال حاضر به دلیل بارش های مرگبار شیشه، دمای شدید و بادهایی با سرعت ۸۰۴۶ کیلومتر در ساعت بدنام شده است، اما این کشف جدید باعث می شود که حتی خشن تر به نظر می رسد
مشاهدات تلسکوپ فضایی جیمز وب کشف مولکول سولفید هیدروژن را گزارش کرده است که بوی بد تخم های فاسد را در جو این سیاره فراخورشیدی منتشر می کند.
این کشف جدید می تواند به دانشمندان بگوید که چگونه اتمسفر سیارات غول پیکر گازی می تواند تحت تأثیر حضور گوگرد قرار گیرد که عنصر مهمی در شکل گیری سیارات در نظر گرفته می شود.
نام این سیاره فراخورشیدی «HD 189733 b» است که حدود ۱.۱۳ برابر اندازه و جرم مشتری است. این سیاره که در سال ۲۰۰۵ کشف شد، در فاصله ۶۵ سال نوری از زمین در صورت فلکی Vulpecula قرار دارد.
گوانگوی فو، اخترفیزیکدان دانشگاه جان هاپکینز (JHU) گفت: سولفید هیدروژن یک مولکول مهم است که ما نمی دانستیم در این سیاره وجود دارد. ما پیش‌بینی کردیم و می‌دانیم که سولفید هیدروژن در مشتری وجود دارد، اما آن را در خارج از منظومه شمسی شناسایی نکرده‌ایم. ما به دنبال حیات در این سیاره نیستیم زیرا بیش از حد گرم است، اما یافتن سولفید هیدروژن پله ای برای یافتن این مولکول در سیارات دیگر و به دست آوردن درک بهتری از نحوه شکل گیری انواع مختلف سیارات است.
فو و همکارانش نه تنها توانستند سولفید هیدروژن را در اتمسفر HD 189733 b شناسایی کنند، بلکه میزان گوگرد کل سیاره را نیز اندازه‌گیری کردند. علاوه بر این، آنها توانستند منابع اکسیژن و کربن را در این سیاره فراخورشیدی مشخص کنند و آب، دی کربن مونوکسید و مونوکسید کربن نیز در آن یافت می شود.
فو ادامه داد: گوگرد یک عنصر حیاتی برای ساخت مولکول های پیچیده تر است و دانشمندان باید آن را بیشتر مطالعه کنند تا به طور کامل بفهمند سیارات چگونه و از چه چیزی ساخته شده اند. فرض کنید ۱۰۰ مشتری داغ دیگر را مطالعه می کنیم و همه آنها گوگرد دارند. شاید این نشان دهد که آنها چگونه به دنیا آمدند و چگونه در مقایسه با مشتری خودمان شکل گرفتند.
با وجود ماهیت فرار این سیاره جدید، ستاره HD 189733 آن را نزدیک نگه می دارد. این نزدیکی HD 189733 ba را مشتری داغ می کند. سیاره HD 189733 b در واقع نزدیک ترین مشتری داغ به زمین است که از مقابل ستاره خود می گذرد.
نزدیکی به ستاره نه تنها به این معنی است که HD 189733 b تنها در ۲.۲ روز زمینی یک مدار را کامل می کند، بلکه به این معنی است که دمای سیاره ای به اندازه مشتری به حدود ۹۲۷ درجه سانتیگراد می رسد. این مقدار آنقدر زیاد است که می تواند سرب را ذوب کند.
سیاره HD 189733 b به طور جزر و مدی به ستاره خود قفل شده است. این بدان معنی است که یک طرف سیاره – سمت خورشید – دائماً رو به ستاره است و با تابش بمباران می شود. این در حالی است که طرف دیگر – سمت شب – همیشه رو به فضا است. گرمای روز سیاره برای تبخیر شیشه کافی است و بادهای آن با سرعت ۸۰۴۶ کیلومتر در ساعت حرکت می کنند و بخار شیشه را به سمت خنک تر شب می برند. بخار در آنجا متراکم می شود و باران شیشه ای را تشکیل می دهد.
محققان دریافتند که این سیاره بدبو و ترسناک متان ندارد. آنها قبلاً به وجود این مولکول در جو سیاره مشکوک بودند، اما تحقیقات با تلسکوپ فضایی جیمز وب این فرضیه را رد کرد. فو گفت: “ما فکر می کردیم که سیاره برای داشتن غلظت بالایی از متان بسیار داغ است، اما اکنون می دانیم که اینطور نیست.”
برای ستاره شناسان، فلز هر عنصری سنگین تر از هیدروژن و هلیوم است. یکی از نکات مورد توجه این گروه تحقیقاتی سطح فلزات در سیارات است که می تواند به آنها کمک کند تا بفهمند فلزی بودن یک سیاره چگونه با جرم آن ارتباط دارد.
در منظومه شمسی، غول های یخی نپتون و اورانوس از نظر فلزات غنی تر از غول های گازی مشتری و زحل هستند. این نشان می دهد که غول های یخی یخ، سنگ و عناصر سنگین بیشتری را در طول شکل گیری خود جمع کرده اند. فو و تیمش در حال بررسی هستند که آیا رابطه بین جرم و فلز در سیارات خارج از منظومه شمسی نیز صدق می کند.
فو گفت: این سیاره بسیار نزدیک به زمین است و به خوبی مورد مطالعه قرار گرفته است. اکنون سعی می کنیم نشان دهیم که فلزی بودن یک سیاره بخش بسیار مهمی از مطالعه چگونگی تغییر ترکیب و جرم و شعاع یک سیاره است. این یافته‌ها درک ما را از نحوه تشکیل سیارات با ایجاد مواد جامد بیشتر پس از هسته‌گیری و غنی‌سازی با فلزات سنگین افزایش می‌دهد.
تیم تحقیقاتی اکنون می‌خواهد گوگرد را هنگام حرکت در جو سایر سیارات فراخورشیدی ردیابی کند. این به آنها کمک می کند تا تعیین کنند که چگونه غلظت این عنصر با فاصله از ستاره مادر تغییر می کند.
این تحقیق در مجله «نیچر» منتشر شده است.
