کمربند سیارکی ما به‌تدریج در حال ناپدید شدن است
کمربند سیارک بین مریخ و مشتری قرار دارد که شامل مجموعه بزرگی از سنگ ها است که گفته می شود اساساً سیاره ای است که هرگز شکل نگرفته است. هنگامی که منظومه شمسی ما ۱.۵ میلیارد سال پیش تشکیل شد ، انتظار می رود مواد موجود در این منطقه یکپارچه شوند و سیاره ای بسازند.
با توجه به افق میهن و به نقل از Sciencealert ؛ اما نیروی گرانشی مشتری مانع از وقوع این امر شد و منطقه را چنان ناپایدار کرد که درگیری ها مخرب بوده و ساختار سیاره ای شکل نگرفته است. امروزه ، موادی که فقط حدود ۲ ٪ از ماه باقی مانده اند ، در میلیون ها کیلومتر پخش می شوند.
نقش گرانش مشتری
تأثیر مشتری به همین جا ختم نشد. رزونانس گرانشی – مناطقی در فضا که دوره مداری سیارک ها در مشتری ، کیوان و حتی مریخ به طور مرتب دخالت می کند – باعث ایجاد مدار سیارک می شوند. این بی ثباتی قطعات را به سیستم داخلی خورشیدی و در نزدیکی زمین هدایت می کند یا آن را به مدار مشتری پرتاب می کند.
قطعات سیارکی که فرار نمی کنند با درگیری های مکرر به گرد و غبار شهاب سنگ تبدیل می شوند.
میزان از دست دادن ماده در کمربند سیارک
تیمی از اخترشناسان ، به سرپرستی جولیو فرناندز از دانشگاه جمهوری در اروگوئه ، میزان دقیق کاهش مواد در کمربند سیارک را محاسبه کردند. آنها دریافتند که کمربند سیارک در حال حاضر حدود ۱.۵ ٪ از موادی را که هنوز در برخوردهای مداوم درگیر هستند ، از دست می دهد.
این تعداد ممکن است کم به نظر برسد ، اما در مقیاس عظیم ، زمان تکامل منظومه شمسی مقدار قابل توجهی از ماده است.
سرنوشت ماده گمشده
جالب اینجاست که مواد گمشده به دو مسیر مختلف تقسیم می شوند:
• حدود ۱ ٪ سیارک ها و شهاب سنگ ها را از کمربند فرار می کند که گاهی اوقات مدار زمین را قطع می کند و گاهی اوقات با ورود به جو زمین به عنوان شهاب سنگ های درخشان ظاهر می شود.
• ۱ ٪ باقیمانده از گرد و غبار خرد شده و شهاب سنگ مکرر به یک گرد و غبار شهاب سنگ تبدیل می شود که باعث ایجاد درخشش زودیاک در آسمان شب بعد از غروب آفتاب یا قبل از طلوع آفتاب می شود.
سیارکهای معروف مانند Serase ، Vesta و Palace در این مطالعه گنجانده نشده اند ، زیرا این اشیاء بزرگ برای مدت طولانی باقی مانده اند و دیگر در روند کاهش مواد نقش ندارند.
اهمیت مطالعه
درک میزان کاهش کمربند سیارک از اهمیت بالایی برخوردار است و پیامد مستقیمی از تکامل زمین دارد. اشیاء بزرگی که از کمربند فرار می کنند به سادگی در فضا از بین نمی روند. برخی از آنها به سیستم داخلی خورشیدی می رسند و امکان برخورد با زمین هستند.
مطالعات نشان می دهد که اگر میزان فعلی از دست دادن جرم تعمیم یابد ، کمربند سیارک حدود ۱.۵ میلیارد سال پیش ، حدود ۲ ٪ سنگین تر و میزان ضرر تقریباً دو برابر جریان فعلی بود. این یافته مطابق با شواهد زمین شناسی از ماه و زمین است که نشان دهنده کاهش بمب گذاری های سنگی طی چند میلیارد سال گذشته است.
یک ساختار پویا
کمربند سیارک اغلب به عنوان یک ویژگی دائمی منظومه شمسی در نظر گرفته می شود ، اما این مطالعه آن را به عنوان یک ساختار پویا نشان می دهد که میلیاردها سال است که مواد خود را از دست می دهد.
لایه های ذرات شیشه ای کوچک در صخره های زمین گذشته خشونت آمیز تری را نشان می دهد ، هنگامی که کمربند سیارک بزرگتر قطعات سنگی بیشتری را به زمین می فرستد. امروز ، بمب گذاری با کاهش تدریجی کمربند به جریان آهسته کاهش یافته است.
درک این فرایند نه تنها به بازسازی تاریخ تصادف هایی که سطح زمین را تشکیل داده اند کمک می کند ، بلکه داده های مهمی را نیز برای الگوبرداری از خطرات آینده از اشیاء زمین فراهم می کند.
این مقاله برای اولین بار توسط جهان امروز منتشر شد.
