«کیمیا» سریالی مریض و کم‌حال! :: افق میهن

«کیمیا» با عنوان معتبر طولانی ترین سریال تلویزیونی ایرانی، پر از ضعف است. گویی این کیمیا جان ندارد و بیمار است و بیماری او عمدتاً به شخصیت پردازی او مربوط می شود.

به گزارش افق میهن، «کیمیا» با عنوان بلندپروازانه طولانی ترین سریال تلویزیونی ایران پر از ضعف است. گویی این کیمیا جان ندارد و بیمار است و بیماری او عمدتاً به شخصیت پردازی مربوط می شود. کیمیا پر از شخصیت هایی است که به بلوغ شخصیتی نرسیده اند، بیننده زمانی با شخصیت های یک داستان ارتباط برقرار می کند که انگیزه های شخصیت ها را درک می کند و یک ما واقعی برای آنها در ذهنش پیدا می کند، حالا با این پیش فرض به سراغ هر یک می رویم و هر شخصیت قرار است تحت تأثیر «شیمی» باشیم، چرا به دل نمی نشینند؟ چرا واقعی نیستند؟ و شبیه کاریکاتور هستند و به شدت کلیشه ای هستند.

کیمیاگری

دختر نوجوان و دبیرستانی پرشور و انقلابی که ظاهراً مغرور و با اعتماد به نفس است. او ابتدا عاشق پسر همسایه می شود و بعد عاشق آرش می شود و با او ازدواج می کند. هر وقت دلش می خواهد هر کاری دوست دارد می کند، شورش می کند، اعلامیه می نویسد، عاشق پیمان می شود، فردای آن روز عاشق آرش می شود! او در مقابل همه بزرگترها سرکشی می کند. سرکشی او به پدرش و مدیر مدرسه بیش از آنکه یک دختر انقلابی متفکر و فهمیده باشد، نشان دهنده شخصیت نامتعادل است.

اتحاد

او که کار و زندگی خود را به کلی رها کرده و در میانه فعالیت های انقلابی عاشق می شود، جوان اصلاً معلوم نیست دارد چه می کند؟! از کجا امرار معاش می کند؟ او فقط سوار موتورش می شود و به شهرهای دور و نزدیک می رود، نه قابل درک است و نه دلسوز، به شدت کلیشه ای. از یک طرف همه خوبی ها در او جمع شده است، جوانی ۲۵ ساله که از نظر صفات خوب و تجربه اخلاقی شبیه پدربزرگش است!

آرش

نمونه کامل یک بازی بد، پورسرخ هر کاری کرد که بد باشد، تمام عمرش را در جستجوی انتقام از پدرش گذاشت، معلوم نیست پسری که به «کیمیا» دلبسته بود، برمی گشت و مثل او کتک می زد. این، این آرش با آن ارشی که همه کارهای شیمی را حل می کند و به آن مراجعه می کند چه نسبتی دارد؟ آرش سیاه پوست، کلیشه ای و تکراری است چون پسر مشفق است، حتما سیاه است. عمرش باید بی پایان باشد، نمی تواند عاشق باشد، باید پر از نیرنگ باشد چون فرزند سرمایه داری به نام مشفق است، چند سال و چند سال؟ آنقدر قابل پیش بینی است که می توانید قسمت ۱۱۰ کیمیا و سرنوشت شخصیت آرش را همین الان تماشا کنید.

خانواده نکونام

خانواده ای بسیار کنجکاو، بدون هیچ گونه فعالیت خاصی در جامعه. کار دیگری جز پرسه زدن در خانه همسایه ندارند، خیلی خوب هستند! نکونامی ها آنقدر خوب هستند که بی اجازه در همسایه را باز می کنند و به کیمیا شکست خورده دلداری می دهند! اما شما نمی توانید آنها را دوست داشته باشید، زیرا در هر یک از اعمال آنها می توانید منفعتی را نسبت به کیمیا و خانواده اش ببینید. به نظر می رسد یک اشتباه استراتژیک در برخورد با شخصیت های خانواده نکونام صورت گرفته است. آنها به رفتار آرش و مشفق انتقاد می کنند، اما خودشان دستگاه شنود گذاشته اند و شواهد جمعی است. آنها انجام می دهند

Menocher

بد بازی، شخصیت بد، حضور بی اثر، مستاصل در مدیریت کارخانه، مستأصل و سرگردان در خانه، چرا اصلاً گیج است؟ آیا نباید مانعی از او داشته باشیم؟ برای اینکه بفهمیم سردرگمی اش اینقدر بی دلیل گیج شده! ما هم باید بی دلیل قبولش کنیم، بی دلیل آرش را قبول نمی کند، بعد بی دلیل آرش را می پذیرد، او یک شخصیت بی دلیل است!

مشفق

مافیا مرتکب قتل می شود زیرا می خواهد پسرش مال خودش باشد، تمامیت خواهی والدین قابل درک است، اما آیا قتل برای تمامیت خواهی کمی اغراق آمیز نیست؟ چرا باید او را باور کنیم؟ همه سیاه و هیچ چیز دیگر! هیچ انگیزه ای پشت کارهای او نیست، رابطه او و آرش یکی از باورنکردنی ترین روابط پدر و پسری است، آرش که از ابتدا با پدرش بوده چگونه اینقدر دور است؟

پاورقی

کاری به ایرادات صحنه و کمبود لوازم جانبی نداریم، اما بازآفرینی ایران دهه پنجاه و شصت سخت است. چون شهرکی مثل غزالی از آن دهه نداریم که بتوان به راحتی فیلمبرداری کرد و نباید در این زمینه به خشخاش سازندگان کیمیا سخت گرفت، علاوه بر این، شخصیت های دیگری نیز وجود داشت، مانند. شهرام اما اینها نمونه های انگشت شماری از خروار بود تا اینکه کاستی های شخصیت پردازی سریال تا حدودی قابل درک است. اما نکته آخر این است که «کیمیا» با تمام نقاط ضعفش بدون شک از سریال جفنگ و خزبال ماهواره ای بهتر است.