گرانفروشی پنهان بانک‌ها؛ سود واقعی وام‌های تولیدی به ۴۵ درصد رسید

در حالی که بانک مرکزی از دستورالعمل های خود برای حمایت از تجارت تولید کشور در یک سال با عنوان “سرمایه گذاری برای تولید” صحبت می کند ، بررسی میدانی گزارشگر TASNIM هزینه های سیستم های بانکی گذشته را نشان می دهد که تولید کنندگان بسیار فراتر از نرخ بهره رسمی هستند.

نرخ بهره برای تسهیلات بانکی و هدف از ارتقاء رشد اقتصادی همیشه یکی از مهمترین متغیرها در برنامه ریزی تجارت بوده است. با این حال ، واقعیت این است که بخش تولیدی کشور ، که بیش از ۵ ٪ از نیازهای مالی خود را توسط بانک ها برآورده می کند ، در تأمین اعتبار با چالش های فزاینده ای روبرو است.

طبق دستورالعمل رسمی بانک مرکزی ، نرخ بهره تسهیلات امسال حدود ۲ ٪ است. اعدادی که به نظر می رسد وعده تأمین مالی نسبتاً ارزان برای تولید می دهند. با این حال ، اثبات میدانی عملکرد بانک ها نشانگر چیزی کاملاً متفاوت است.

نرخ غیررسمی و فشار پنهان بر تولید

در صورت عدم نظارت مؤثر در سیستم بانکی ، بانک ها با تحمیل الزامات غیررسمی و گاه غیرقانونی هزینه های واقعی دریافت تسهیلات را افزایش داده اند. به عنوان مثال ، گیرنده تسهیلات باید حداقل ۲ ٪ از میانگین حساب حساب بانک را در سال جاری حفظ کند. در حالی که این تعداد در سال گذشته حدود ۲ درصد بود.

در موارد دیگر ، متقاضیان مجبور شدند تا ۵ ٪ از کل تسهیلات خود را به بانک نگه دارند. راهنمایی که بدون تأیید رسمی اجرا می شود ، اما اغلب در سطح شبکه بانک استفاده می شود.

این شرایط در عمل به بیش از ۵ ٪ و دو برابر نرخ بهره رسمی رسیده است. محاسبات جزئی ثبت نشده است ، این هزینه های پنهان در محاسبات رسمی ثبت نمی شود و این پایه و اساس تولید مالیات مضاعف است.

بحران ساکت در قلب اقتصاد

به گفته فعالان اقتصادی ، این سیاست های تحمیل شده و نانوشته به یک بحران آرام در اقتصاد ایران تبدیل شده است. در حالی که یک شعار حمایت از تولید و سرمایه گذاری از طرف دیگر مورد سؤال قرار می گیرد ، سیاست بانکی در واقع با این اهداف مغایرت دارد.

سوال جدی این است که تصمیمات سیاسی اقتصادی کشور چه مدت -سازندگان می خواهند مشکل را با آمار و وعده های سطحی حذف کنند؟ آیا زمان آن نرسیده است که اصلاحات ساختاری در سیستم بانکی کشور باشد؟

اگر دولت و بانک مرکزی به دنبال دانش واقعی در مورد اهداف مندرج در شعار سال هستند ، در نهایت باید با اصلاح دستورالعمل های بانکی ، کاهش هزینه های تأمین مالی ، از بین بردن رویه های غیررسمی و نظارت مؤثر بانک ها ، راه را برای سرمایه گذاری های تولیدی و پایدار هموار کنید.

در غیر این صورت ، تمام وعده های رشد اقتصادی و حمایت از تولید تنها دیدگاه یک بحران عمیق و مزمن در اقتصاد ایران خواهد بود.