ارزهای دیجیتال

گزارش‌های رسمی از اشتغال‌زایی/ چرا مردم کاهش بیکاری را لمس نمی‌کنند؟

اگرچه گزارش های رسمی در مورد کاهش بیکاران و اشتغال برای ایجاد شغل گزارش شده است ، اما مردم معتقد نیستند که کاهش بیکاری ، که در قالب رشد اقتصادی و ضعف حمایت از دستورالعمل های پشتیبانی وجود دارد.

براساس تجارت اخبار ، علیرغم آمار رشد اقتصادی در برخی از بخش ها ، بخش مهمی از جامعه هنوز از فقدان فرصت های شغلی رنج می برد. این از بسیاری از کارشناسان اقتصادی و شرکت کنندگان در بازار کار پرسید: چرا اشتغال ایجاد نمی کنید؟ و آیا رشد اقتصادی به تنهایی برای ایجاد شغل است؟

در سالهای اخیر ، دولت ها بارها از “رشد اقتصادی” صحبت کرده اند. براساس اعلام بانک مرکزی ، رشد اقتصادی این کشور در سال گذشته به حدود ۴ درصد رسیده است. با این حال ، نرخ بیکاری رسمی کاهش یافته است. بسیاری از کارمندان نیز در انتظار تخصص خود (کمتر از ۴۴ ساعت در هفته) یا کنترل کار هستند.

این یک پیش نیاز برای ایجاد شغل است ، اما کافی نیست. نوع رشد اقتصادی مهم است ، نه فقط تعداد آن. اگر رشد اقتصادی بخش هایی مانند نفت و گاز یا مواد اولیه از بین برود ، معمولاً فرصت های شغلی زیادی را برای عموم مردم ایجاد نمی کند. این نوع رشد “کار” نیست. در مقابل ، رشد بخش های صنعتی ، خدمات و فناوری اطلاعات می تواند هزاران شغل پایدار را به همراه آورد.

رشد بدون سیاست فعال بازار کار بی اثر است. اگر سیستم آموزش و پرورش ، شرکت های کوچک به طور همزمان دستورالعمل ها ، موسسات بانکی و قوانین کار را اصلاح نمی کنند ، رشد اقتصادی نمی تواند منجر به ایجاد گسترده شغل شود. بهره وری کم و فناوری فرسوده در بسیاری از صنایع داخلی ، استفاده از فناوری های قدیمی باعث بهره وری کم شده و کارفرمایان نمی توانند منابع انسانی را گسترش دهند. در عین حال ، به دلیل عدم وجود سرمایه گذاری های خارجی ، امکان نوسازی خطوط تولید وجود ندارد.

مشکلات ساختاری بازار کار ایران

بخش عمده ای از جمعیت اشتغال در مشاغل غیررسمی ، میزان مشارکت پایین زنان در بازار کار ، مهاجرت نخبگان و جوانان تحصیل کرده مشکلات ساختاری در بازار کار است. براساس آمارهای رسمی ، بیش از ۳۰ درصد از کارمندان بیمه دولتی مفقود شده و یک قرارداد رسمی هستند. این وضعیت نه تنها امنیت شغلی را کاهش می دهد ، بلکه نشانه ای از ضعف ساختاری در بازار کار است.

براساس این گزارش ، نرخ مشارکت پایین زنان در بازار کارماس واقع شده است. با وجود تحصیلات عالی ، زنان سهم کمی در بازار کار دارند. براساس داده های مرکز داده ، نرخ اقتصادی زنان در سال ۱۴۰۳ حدود ۱۳ ٪ بود.

پیاده روی جوانان نخبه و تحصیل کرده نیز باید در نظر گرفته شود. فرصت های کم شغلی ، حقوق کم و عدم امنیت شغلی در مورد مهاجرت هزاران نفر از نخبگان فکر کرده اند.

سید مالک حسینی ، معاون وزیر اشتغال برای آمار بازار کار در چند هفته گذشته ، گفت: “نظرسنجی های ما نشان می دهد که نرخ رشد اشتغال در ۱۵ سال گذشته حدود ۲.۲ تا ۲.۳ درصد بوده است که به عنوان سرنخ فعالیت های نفتی در نظر گرفته می شود.” این بدان معنی است که ما در این مدت به طور متوسط حدود ۳۸۴،۰۰۰ شغل ایجاد کردیم. طبق قوانین ، با این حال ، هدف ما ایجاد یک میلیون شغل خالص است که ما حداقل ۸ ٪ از رشد اقتصادی به آن احتیاج داریم. با رشد اقتصادی ۳ ٪ ، ما نمی توانیم امیدوار باشیم که سالانه یک میلیون شغل پایدار ایجاد خواهیم کرد.

وی گفت: “اگرچه ما نمی توانیم وضعیت بازار کار را به مدت یک سال به دقت بررسی کنیم ، اما اگر می خواهم آمار سال گذشته را به طور دقیق تر ایجاد کنم ، حدود ۷۲۰،۰۰۰ بیمه شده جدید فقط وارد بازار کار شده اند.” علاوه بر این ، ما حدود ۴۰۰۰۰۰ تسهیلات اشتغال با ۱.۲ ابعاد اشتغال در حدود ۵۰۰۰۰۰ نفر را ارائه داده ایم. بنابراین ، تعداد کل افراد در سال گذشته ، به طور رسمی و غیر رسمی ، حدود یک میلیون و سیصد هزار نفر بود. این اشتغال چقدر پایدار است ، ما نمی توانیم بیش از ۵۰۰۰۰۰ صحبت کنیم. می بینید که درست است که یک میلیون فرصت شغلی ایجاد شده است ، اما ما نمی توانیم دوام شما را اندازه گیری کنیم.

اما چگونه اشتغال می تواند “ملموس” باشد؟

کارشناسان می گویند که اقتصاد متنوع ، سیستم آموزش و پرورش و مهارت های یادگیری را اصلاح کرده است ، سرمایه گذاری در زیرساخت های اشتغال ، که محیط کسب و کار را تسهیل می کند ، از همه مهمتر دستورالعمل های ملی هدفمند است.

پشتیبانی از صنایع کوچک ، استارتاپ ها و خدمات دیجیتال ؛ اصلاح سیستم آموزشی و صلاحیت: آموزش مهارت های بازار کار به جای تمرکز بر روی شواهد ، سرمایه گذاری در زیرساخت های اشتغال: حمل و نقل ، انرژی جدید و فناوری اطلاعات ، تسهیل محیط کسب و کار: کاهش قوانین برای کارآفرینان و سرمایه گذاری ها و دستورالعمل های کوچک:

رشد اقتصادی پایه ای برای ایجاد اشتغال است ، اما اگر این رشد یک نوع “شغلی” نباشد یا از دستورالعمل های جامع پشتیبانی نشود ، به طور قابل توجهی زندگی مردم را تغییر نخواهد داد. برای اینکه “احساس اشتغال احساس شود” ، اقتصاد نه تنها باید رشد کند ، بلکه عدالت ، مهارت و مبتنی بر حرفه ای نیز دارد.

منبع: tasnim

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا