یک ناهنجاری مغناطیسی عظیم که بیش از ۵۰۰ میلیون سال پیش رخ داده بود، سرانجام توضیح داده شد

پایگاه خبری تحلیلی افق میهن (ofoghmihan.ir):

امضاهای مغناطیسی تعبیه شده در سنگ ها به ما چیزهای زیادی در مورد میدان مغناطیسی زمین و نحوه حرکت قاره ها و صفحات تکتونیکی طی هزاران سال به ما می گوید. اما در برخی دوره های زمین شناسی، این داده ها چندان منطقی به نظر نمی رسند.

به گزارش افق میهن و به نقل از sciencealert; اکنون، تحلیل جدیدی از سنگ‌های دوره ادیاکران (حدود ۶۳۰ تا ۵۴۰ میلیون سال پیش) تلاش می‌کند تا یکی از معماهای دیرینه زمین را حل کند: چرا در این دوره زمانی، شواهد مغناطیسی چنین تغییرات شدید و نامنظمی را در میدان مغناطیسی زمین نشان می‌دهند. انگار قاره ها با سرعت غیرعادی روی سطح سیاره حرکت می کنند؟

یک تیم بین المللی از محققان به رهبری دانشگاه ییل دریافتند که این اختلال ناشی از رفتار عجیب قاره ها نیست. بلکه خود میدان مغناطیسی زمین منشأ این ناهنجاری بوده است.

با انجام تجزیه و تحلیل دقیق و لایه به لایه سنگ های آتشفشانی رشته کوه «آنتی اطلس» در مراکش، محققان مجموعه ای غنی از داده ها را به دست آوردند که مکان و زمان تغییرات میدان مغناطیسی را با دقت بیشتری مشخص می کرد.

مدل‌سازی داده‌ها نشان داد که این تغییرات مغناطیسی نه در طول میلیون‌ها سال، بلکه در طی چند هزار سال رخ داده است – حتی سریع‌تر از آنچه قبلاً تصور می‌شد. بهترین توضیح برای این پدیده وجود یک میدان مغناطیسی ناپایدار و نوسانی در سراسر زمین است، نه حرکت غیرعادی صفحات تکتونیکی.

دکتر دیوید ایوانز، زمین شناس ییل می گوید: «ما مدل جدیدی برای میدان مغناطیسی زمین ارائه کرده ایم که نوعی ساختار منظم در نوسانات آن پیدا می کند، نه اینکه آن را صرفاً به عنوان هرج و مرج تصادفی ببیند.

وی ادامه می دهد: روش جدیدی برای تجزیه و تحلیل آماری داده های دیرینه مغناطیسی مربوط به دوره ادیاکران ایجاد کرده ایم که معتقدیم کلید بازسازی دقیق نقشه های قاره ها و اقیانوس های آن زمان است.

داده های جدید همچنین چندین نظریه قبلی در مورد دوره ادیاکران را رد کرد. از جمله فرضیه “سرگردان قطبی واقعی” که بر اساس آن کل پوسته و گوشته بیرونی زمین حرکت می کنند در حالی که قطب های جغرافیایی ثابت می مانند.

با مقایسه این داده‌ها با سنگ‌های رسوبی (که در دوره طولانی‌تری نسبت به نمونه‌های آتشفشانی تشکیل شده‌اند)، محققان به این نتیجه رسیدند که میانگین موقعیت قطب‌های مغناطیسی در طول دوره ادیاکران تغییر چندانی نکرده است.

با کنار هم گذاشتن همه این شواهد، ما اکنون بهترین مدل از رفتار میدان مغناطیسی زمین در آن زمان را داریم: میدانی که به شدت آشفته و غیرقابل پیش بینی بود. محققان بر این باورند که این بی ثباتی ممکن است تا حدی ناشی از ادامه شکل گیری هسته زمین در آن زمان باشد.

با پیشرفت روش های تجزیه و تحلیل زمین شناسی، هر روز بخش های بیشتری از تاریخ سیاره ما از دل سنگ ها رمزگشایی می شود. این سوابق نه تنها نحوه حرکت سنگ ها را در طول زمان نشان می دهد، بلکه گاهی آثار برخورد اجرام فضایی با زمین را نیز آشکار می کند.

می دانیم که در دوره ادیاکران، اولین اشکال پیچیده حیات بر روی زمین ظاهر شد و چشم انداز زمین در آن زمان با امروز بسیار متفاوت بود. اکنون به نظر می‌رسد که قاره‌ها رفتار غیرعادی نداشته‌اند، اما این میدان مغناطیسی زمین است که به اشتباه افتاده است – یافته‌ای که می‌تواند تحقیقات آینده را هدایت کند.

دکتر ایوانز می‌گوید: «اگر روش‌های آماری جدید ما بتوانند اعتبار خود را ثابت کنند، می‌توانیم شکاف بین دوره‌های بسیار قدیمی‌تر و جوان‌تر را پر کنیم و تصویری منسجم از حرکت صفحات تکتونیکی در طول میلیاردها سال – از اولین سنگ‌های زمین تا امروز ترسیم کنیم.»

نتایج این تحقیق در مجله Science Advances منتشر شده است.