۱۰ ماهواره عظیم منظومه شمسی و رازهای پنهان آنها

پایگاه خبری تحلیلی افق میهن (ofoghmihan.ir):

آسمان شب پر از شگفتی های آسمانی است، اما هیچ کدام به اندازه ماهواره های منظومه شمسی ما جذاب نیست. در حالی که زمین تنها یک ماهواره دارد، سیارات دیگر دارای خانواده های کاملی از ماهواره ها هستند که هر کدام از نظر اندازه، ترکیب و تاریخ منحصر به فرد هستند. این اجرام طبیعی از قطعات کوچک سنگ گرفته تا اجسام عظیم و سیاره مانند با سطوح پیچیده و حتی جوی سرشار از مواد شیمیایی متنوع را شامل می شود.

به گزارش افق میهن و به نقل از listverse; بزرگترین ماهواره های منظومه شمسی ما به دور غول های گازی مانند مشتری، زحل، اورانوس و نپتون می گردند. این سیارات عظیم دور از خورشید خانه برخی از شگفت‌انگیزترین و مرموزترین ماهواره‌هایی هستند که تا به حال دیده‌ایم. از سطوح یخی شکسته شده توسط نیروهای جزر و مدی گرفته تا آتشفشان هایی که گوگرد به بیرون می ریزند، این ماهواره ها آزمایشگاه هایی برای محیط های شدید هستند.

این فهرست ۱۰ ماهواره بزرگ منظومه شمسی را که از کوچک‌ترین تا بزرگ‌ترین رتبه‌بندی شده‌اند، بررسی می‌کند و اسرار و اکتشافات آن‌ها را که توسط ستاره‌شناسان و فضاپیماها در طول سال‌ها انجام شده است، آشکار می‌کند. خواه انزوای یخی اوبرون یا اقیانوس‌های وسیع گانیمد باشد، هر ماهواره داستانی در مورد گذشته سیاره خود می‌گوید و به اسرار بزرگ‌تر همسایگی کیهانی ما اشاره می‌کند.

۱. گانیمد (مشتری)
گانیمد، بزرگترین ماهواره منظومه شمسی، با قطر ۳۲۷۵ مایل (۵۲۷۰ کیلومتر) بزرگتر از عطارد است. این ماهواره دارای ویژگی های منحصر به فردی مانند میدان مغناطیسی خود و جو نازک اکسیژن است و سطح یخی آن حاکی از اقیانوس وسیعی است که ممکن است آب بیشتری از تمام اقیانوس های زمین داشته باشد.

۲. تیتان (زحل)
تیتان، بزرگترین ماهواره زحل، ۳۲۰۰ مایل (۵۱۵۰ کیلومتر) قطر دارد و دومین ماهواره بزرگ منظومه شمسی است. این ماهواره تنها ماهواره ای است که جو غلیظی دارد و جو آن سرشار از نیتروژن و متان است و چرخه متان مشابه چرخه آب زمین دارد.

۳. کالیستو (مشتری)
کالیستو، دومین قمر بزرگ مشتری، ۳۰۰۰ مایل (۴۸۰۰ کیلومتر) قطر دارد و سطح دهانه‌ای دارد. این ماهواره از مشتری دور است و از تشعشعات رادیویی شدید محافظت می شود.

۴. حوا (مشتری)
آیو یکی از ماهواره های فعال آتشفشانی مشتری است که به دلیل آتشفشان های سطحی پایدار و در حال بازسازی دائمی جالب توجه است.

۵. ماه زمینی
ماه، تنها ماهواره ای که انسان روی آن قدم گذاشته است، پنجمین ماهواره بزرگ منظومه شمسی با ۲۱۵۹ مایل (۳۴۷۴ کیلومتر) قطر است. سطح ماه از دهانه ها و فلات ها پوشیده شده است و مطالعات جدید نشان می دهد که ممکن است یخ در برخی از دهانه های قطبی آن وجود داشته باشد.

۶. اروپا (مشتری)
اروپا، یکی از چهار قمر بزرگ مشتری، به‌خاطر سطح یخی و اقیانوس زیرسطحی‌اش که توسط نیروهای جزر و مدی از گرمای درونی‌اش مایع نگه داشته می‌شود، به‌ویژه برای یافتن نشانه‌های حیات امیدوارکننده است.

۷. تریتون (نپتون)
تریتون، بزرگترین قمر نپتون، با قطر ۱۶۸۱ مایل (۲۷۰۶ کیلومتر) احتمالاً به دلیل مدار معکوس آن نسبت به چرخش نپتون، توسط گرانش نپتون به دام افتاده است. سطح تریتون حاوی آبفشان های نیتروژن و یخ های صورتی و سبز است.

۸. تیتانیا (اورانوس)
تیتانیا، بزرگترین قمر اورانوس، ۱۰۰۰ مایل (۱۶۰۹ کیلومتر) قطر دارد و سطح یخی و متنوعی دارد. تصاویر گرفته شده توسط فضاپیمای وویجر ۲ در سال ۱۷۸۷ یک دهانه مرموز و شبکه ای از دره ها و گسل ها را نشان می دهد.

۹. ریاکاری (زحل)
رئا، دومین قمر بزرگ زحل، ۴۷۵ مایل (۷۶۴ کیلومتر) قطر دارد. سطح آن با دهانه های بزرگ پوشیده شده و سردترین سطح منظومه شمسی را دارد.

۱۰. اوبرون (اورانوس)
اوبرون، دورترین قمر بزرگ اورانوس، دارای یک سطح یخی و متلاطم به قطر ۴۷۳ مایل (۷۶۱ کیلومتر) است و به دلیل ویژگی های منحصر به فردش در مدار اورانوس، یکی از جذاب ترین مقاصد برای تحقیقات علمی آینده است.