۵ سال پس از محو شدن انسان ها از روی کره زمین چه اتفاقی برای سگ ها می افتد؟

پایگاه خبری تحلیلی افق میهن (irtahlil.com):

اگر انسان ها از سیاره ناپدید شوند، برای بقیه گونه ها چه اتفاقی می افتد؟

به گفته یکی از متخصصان، سگ ها در عرض ۵ سال یکسان خواهند شد و تنوع نژادی آنها از بین می رود.

به گفته دکتر دن اونیل، استاد اپیدمیولوژی حیوانات در کالج سلطنتی دامپزشکی، توله سگ ها در هر شکل و اندازه می توانند جفت گیری کنند.

در نتیجه، ویژگی‌های «غیرطبیعی» و ناسالم مانند صورت‌های صاف و تنه‌های بلند شبیه سوسیس به زودی از بین می‌روند و تنها یک نژاد باقی می‌ماند.

دکتر اونیل از این سگ فرضی به عنوان “نژاد طلایی” یاد می کند. زیرا این سگ از هیچ گونه ناهنجاری ناشی از دخالت انسان رنج نمی برد.

از گریت دین گرفته تا چیواهواهای مینیاتوری، نژادهای مختلف سگ همگی بسیار متفاوت به نظر می رسند.

با این حال، دکتر اونیل ادعا کرده است که “نژاد دیگر وجود نخواهد داشت زیرا مفهومی است که توسط انسان اختراع شده است.”

اگر انسان فردا از روی زمین محو می شد، تنوع نژادهای سگ در عرض ۵ سال ناپدید می شد، زیرا همه انواع مختلف سگ ها با هم آمیخته می شدند و یک نژاد را تشکیل می دادند.

این تک نژاد می تواند شبیه سگ های روستایی امروزی باشد.

این سگ ها در تمام قاره ها یکسان به نظر می رسند و از نظر ظاهری بیشتر شبیه سگ های هزاران سال پیش هستند.

بدن نازک

چاقی در سگ ها یکی از بزرگ ترین مشکلات آنهاست، اما این سگ فرضی “بی نژاد” تناسب اندام و سالم خواهد بود.

یک نژاد طلایی یک “لاشخور کامل” خواهد بود، آنچه را که می تواند پیدا کند می خورد و مسافت های طولانی را طی می کند تا غذایی پیدا کند که به او کمک کند لاغر بماند.

ممکن است ما دوست داشته باشیم که سگ‌هایمان به شکل خاصی به نظر برسند، اما آن سگ‌ها دوست ندارند در بدنی زندگی کنند که با مشکلات سلامتی بیشتری سروکار دارد.

سگ‌ها نیازهای طبیعی اولیه‌ای دارند که باید به آن‌ها اجازه برآوردن آن‌ها را بدهیم، مانند تنفس، ورزش، خواب، پرورش، پلک زدن و غیره.

پوزه نوک تیز

امروزه برخی از سگ ها دارای صورت صاف هستند که معمولاً به عنوان نژادهای “براکی سفالیک” شناخته می شوند.

به عنوان مثال می توان به پاگ، بولداگ، شارپی و کاوالیر کینگ چارلز اسپانیل اشاره کرد.

این سگ ها در تنفس مشکل دارند و در خطر از دست دادن هوشیاری هنگام غذا خوردن هستند.

اما سگ “گلدیلاک” سر باریک و پوزه ای بسیار برجسته دارد. این ویژگی اغلب در نژادهایی با سابقه شکار دیده می شود.

داشتن پوزه بلندتر به افزایش حس بویایی سگ ها کمک می کند. زیرا سگ های بینی دراز فضای بیشتری برای سلول های خاصی دارند که بوهای مختلف را تشخیص می دهند.

پوزه بلند حتی در هنگام شکار سریع نیز مفید است.

لنگ دراز

پاهای بلند گلدیلاک به او کمک می کند مسافت های طولانی تری را سریعتر طی کند.

این ویژگی در نژادهای امروزی با پاهای کوتاه مانند داشوند، شیتزو، بولداگ و کورگی دیده نمی شود.

داشتن پاهای کوتاه که می تواند هنگام راه رفتن یا دویدن برای سگ ها مشکل ایجاد کند، نتیجه یک اختلال غضروفی به نام کندرودیستروفی است که ناشی از جهش های ژنتیکی است.

از آنجایی که سگ های پا کوتاه با یکدیگر جفت می شوند، این جهش ژنتیکی اصلاح نمی شود و حتی با گذشت زمان تشدید می شود.

نژادهای کندرودیستروفیک ممکن است از فتق دیسک بین مهره ای (IVDD)، مشکلات مهره ها و ستون فقرات و همچنین درد و مشکلات حرکتی رنج ببرند.

دم بلند و خمیده

دم بلند و فرفری نشانه دیگری از یک سگ سالم است، در حالی که دم کوتاه به دلیل یک جهش ژنتیکی است.

دم کوتاه در نژادهایی مانند شپرد استرالیایی، تریر برزیلی و پمبروک ولش کورگی یافت می شود.

طبق مطالعات، دم سگ ها به تعادل، دفع حشرات و حتی به عنوان یک ابزار ارتباطی کمک می کند.

دم در تمام سگ های وحشی وجود دارد.

دم برای ارتباط بین سگ ها و همچنین در حیوانات خانگی برای ارتباط با انسان مهم است.

گوش های عمودی

سگ هایی با گوش های عمودی نسبت به ارتعاشات هوا هوشیارتر هستند و طعمه خود را بهتر پیدا می کنند.

در همین حال، طبق گفته کالج سلطنتی دامپزشکی، سگ هایی با گوش های بلند و آویزان نسبت به سگ هایی که گوش های نوک تیز دارند بیشتر در معرض خطر عفونت هستند.

اگر عفونت گوش درمان نشود، می تواند به عمق کانال گوش گسترش یابد و آسیب جدی به سگ وارد کند.

همچنین افتادگی پلک و چین و چروک پوست سگ ها که در ماستیف باست و ناپلی دیده می شود می تواند منجر به عفونت شود.

با گذشت زمان، این ویژگی‌ها اغراق‌آمیز می‌شوند و برای نژادهای خاصی وجود گوش‌های افتاده بیش از حد بزرگ که آنها را در معرض خطر عفونت گوش و سایر بیماری‌ها قرار می‌دهد، غیر معمول نیست.

طبیعت نژاد سگ را خلق نکرد، انسان ها در اواخر دهه ۱۸۰۰ این کار را انجام دادند.

منبع: روزیاتو