زرافه هایی که دیده نشدند

افق میهن – یوسف خاکیان: مدتی است که پرهیز کرده ام، با اینکه می دانم برایم خوب نیست، اما گاهی برای اینکه حوصله سر برود مجبورم این کار را انجام دهم، راستش را بخواهید هیچ دکتری من را از این کار منع نکرده است. ولی یه جورایی خودم حرامش کردم، با این حال چند روزی رژیمم رو شکستم و کاری رو که نباید انجام دادم، این کار رو بهانه خوشحال کردم، با خودم گفتم ببینم نکردم. همیشه آن چیز آیا اصل قضیه ثابت شده است یا جهان همچنان در همان مداری که بود می چرخد؟ خیلی گنگ حرف میزنم؟ بهتر است ساده اش کنم، به همین سادگی است، دوستان من. من مدتی است که تلویزیون را روشن کرده ام (تقریبا یک هفته و ده روز است) و دارم نگاه می کنم ببینم چه برنامه هایی را نشان می دهد. در چند روز گذشته متوجه شدم که تلویزیون یک کاری انجام می دهد، اما انجام این کارها یک مشکل دارد و آن مشکل این است که بعد از سال ها برنامه سازی، تلویزیون اکنون مانند یک کودک ضعیف است که فقط می خواهد. برای یادگیری راه رفتن دلتنگ می شود و روی زمین می افتد، مادرش دستش را می کشد و نمی گذارد بیفتد. در این چند روز متوجه شدم در تلویزیون اتفاقی افتاده است، مثلاً محمدرضا گلزار را به یکی از شبکه ها آوردند و برنامه ای به نام «پانتولیگ» را برای اجرا به او دادند. من اصلا این برنامه رو تا حالا ندیدم. بنابراین از کیفیتش نمی توانم چیزی بگویم، برنامه دوم «مراکه» از جواد رضویان (من هم ندیدم، نگران نباشید) که مرور می کنیم، برنامه سوم «شب خوش» است. توسط مهران غفوریان که تا الان دو سه تا شده. اپیزود پخش شده است (به این برنامه کاری نداریم) راستش را بخواهید مهمترین موضوعی که در این گزارش می خواهم به آن بپردازم مربوط به برنامه ای است که پنج شنبه شب پخش شد، برنامه اختصاصی چهل و دومین فیلم فجر بین المللی. جشنواره. برنامه ای گفت و گو محور که وسطش دیدم مژده لواسانی یک طرف این برنامه نشسته بود و مجتبی امینی دبیر چهل و یکمین و چهل و دومین دوره جشنواره جهانی فیلم فجر مقابلش بود. این دو نفر در مورد کیفیت فیلم‌هایی که در این دوره از جشنواره فیلم فجر اکران شده‌اند صحبت می‌کردند، مژده لواسانی سعی کرد فیلم‌هایی را بگوید که از سوی هیئت داوران برای حضور در چهل و دومین جشنواره فیلم فجر انتخاب شده‌اند. فیلم های ضعیفی وجود دارد، از طرفی امینی می خواست این واقعیت را القا کند که اولاً فیلم ها ضعیف نیستند و به فرض ضعیف بودن آنها باید به انتخاب هیئت انتخاب از نظر آنها احترام گذاشت. ، این فیلم ها آثار خوبی هستند و باید باشند. آنها به بخش های مختلف جشنواره راه پیدا می کنند. مژده لواسانی در ادامه تلاش خود عنوان کرد که برخی از فیلم‌هایی که توانسته‌اند در بخش سودا و مسابقه سیمرغ برنده جایزه شوند، در حد و اندازه فیلم‌هایی که می‌توانند برنده سیمرغ شوند، نیستند. کارگردانی آن (صبحانه با زرافه ها) را بر عهده داشت، حتی در هیچ رشته ای کاندید جایزه نشد، اما فیلم (صبح اعدام) بهروز افخمی با اینکه یکی از داوران در مصاحبه ای اعلام کرده بود این فیلم سینمایی نیست. همه، او توانست دو جایزه بگیرد یا فیلم دیگری بدهد که دست خالی جشنواره را ترک نکند. وی در جمع مجتبی امینی بار دیگر سخنان خود را تکرار کرد و گفت: باید به نظر هیئت داوران احترام بگذاریم در حالی که قرار نیست همه فیلم ها جایزه بگیرند. آنهایی که در جشنواره شرکت می‌کنند و سیمرغ می‌گیرند، بالاخره برخی فیلم‌ها بهتر از بقیه هستند و نظر داوران را بیشتر به خود جلب می‌کنند.» گفتگوی مژده لواسانی با مجتبی امینی ادامه داشت تا اینکه مجری برنامه خطاب به مهمان برنامه گفت: «نمودی. در جشنواره خیلی به بخش خصوصی توجه کرد و همه جوایز را به دولت ها داد، چرا؟» مهمان برنامه در پاسخ گفت: «چه کسی چنین چیزی گفته است؟» آیا فیلم «تمساح خونین» برنده جایزه شده است. بهترین کارگردانی اولین فیلم دولتی جایزه ای که فیلم «تابستان همان سال» در رشته بهترین فیلمبرداری (کوهیار کلاری) و جایزه ویژه هیئت داوران جلو گاه شرق (محمود کلاری) به آن تعلق گرفت. دولت؟امینی در ادامه اظهارات خود مجدداً به این نکته اشاره کرد که باید به نظر قضات احترام گذاشت.خلاصه هرچه مژده لوانسانی چرخید مجتبی امینی چرخید البته نمی توان به دفاعیات مجتبی امینی درباره عملکردش ایراد گرفت. و روابط عمومی جشنواره فیلم فجر، بالاخره چه خوب و چه بد، هیچکس را نمی توان یافت که کاری انجام داده باشد و اعتراف کند که کارش ایراداتی داشته و می توانسته خیلی بهتر از کاری که انجام می شود انجام دهد. این موضوع پارسال اتفاق افتاد و موارد مشابهی هم پیش آمد، می پرسید کدام موضوع؟ به محض اینکه بعد از پایان جشنواره اعلام شد که ما (برگزارکنندگان جشنواره فیلم فجر) از تمام دوره‌هایی که جشنواره در ایران برگزار شده بهتر عمل کرده‌ایم و هیچ‌کس نتوانسته است جشنواره را برگزار کند. مثل ما این یکی از خصوصیات همه ما ایرانی هاست که فکر می کنیم از همه بهتریم و هیچکس بهتر از ما نیست، اما این حرف ها و این ادعاها حقیقت را پنهان نمی کند، بالاخره حقیقت وجود دارد و نمی شود. پنهان، خود آقای مجتبی. امینی و تیم برگزارکننده جشنواره فجر می‌دانند که هم در سال گذشته و هم امسال اشکالاتی در برگزاری جشنواره داشتند که نمی‌توانست از چشم تیزبین بسیاری از اهالی رسانه و منتقدان پنهان بماند، اما چه کسی می‌شنید یا می‌دید که دیگران از کارهای او انتقاد کنند. ? این کار را بکنید و ساکت بنشینید و چیزی را نگه دارید، انصافاً پس از خواندن دعای تحویل سال، رئیس سازمان سینمایی که از او انتقاد کردیم، به دفاع آمد و اظهار داشت که «نه ندیدیم و نه گرفتیم. به حساب این همه خوبی و زیبایی و شکوه در برگزاری جشنواره فجر و هیچ چیز در این مورد صحبت نکردند، اما تا زمانی که ما در کلاممان کف زدیم، به چشم همه آمد و همه آمدند درباره آن بنویسند. با این تعبیر باید گفت که کاملاً طبیعی است که وقتی عملکرد فردی مورد انتقاد قرار می گیرد، آن فرد خاص از عملکرد او دفاع کند و به انتقادات مطرح شده پاسخ دهد، اما پاسخ دبیر جشنواره جهانی فیلم فجر در پاسخ به سوالات خبر خوبی است لواسانی می داد، بیشتر از اینکه بخواهد از اجرا دفاع کند، نوعی فرار بود، امینی به هر حرفی که از دهان لواسانی بیرون می آمد واکنش نشان می داد.
وی گفت: باید نظر هیات انتخاب و هیات داوران باشد.
احترام گذاشت.” چرا زرافه های سروش صحت دیده نمی شوند؟ این نظر داوران است و باید به نظر آنها احترام گذاشت. چرا بازی سعید پورصمیمی نادیده گرفته شد و جایزه بهترین بازیگر مرد به او نرسید؟ این نظر داوران است. باید به داوران و نظر آنها احترام گذاشت. چرا فیلمی مثل “صبح اعدام” جایزه بهترین کارگردان و بهترین بازیگر مرد را برد؟ این نظر داوران است و باید به نظر آنها احترام گذاشت. در پاسخ به هر سوالی گفت: ” این نظر داوران بود و شما باید به نظر آنها احترام بگذارید” چیزی جز فرار نیست، شاید بهتر بود مژده لواسانی در بین این همه سوالی که از مجتبی امینی پرسید، یک سوال دیگر هم مطرح می کرد، جناب امینی شما می آورید. با این همه هیئت انتخاب و هیئت داوری و احترام به نظر آنها، آیا می توانید به ما بگویید که این هیئت انتخاب و چه کسی یا چه کسی این هیئت داوران را انتخاب کرده است؟شاید کسانی که اینها را انتخاب کرده اند افرادی را برای حضور در این هیئت ها انتخاب کرده اند که با ایدئولوژی آنها همخوانی داشته باشند. یعنی افرادی هستند که مثلاً حد وسط خوبی با تفکر سروش ندارند یا اصلاً فیلم های او را دوست ندارند. این تعبیر کاملاً واضح است که نتیجه انتخاب آن شخص یا افراد برای حضور در هیأت انتخاب و هیئت داوران جشنواره فیلم فجر به گونه ای است که فیلم سروش صحت تحت هیچ شرایطی در فهرست نامزدهای دریافت جایزه قرار نمی گیرد. با این تعبیر اگر همه فیلم‌های جشنواره را سروش صحت می‌ساخت (همه از صفر) هیچ‌کدام از آنها در بین نامزدهای جایزه نبودند تا بگوییم ما در کار انتخاب دخالت نکردیم. هیئت داوران و داوری هیئت منصفه و ما به آنها دستور ندادیم. یک طرف ماجرا این است که ما قبل از شروع جشنواره فجر هیئت انتخاب و هیئت داوران را طوری انتخاب می کنیم که بر اساس ایدئولوژی ما شروع به انتخاب و داوری کنند. اگر این فرضیه درست باشد و هیئت گزینش و هیئت داوران بر اساس ایدئولوژی ما باشد، جنبه دیگری از ماجراست. ایدئولوژی فرد منتخب یا افراد دیگر، اساساً نیازی به دستور یا دخالت در کار هیئت انتخاب و هیئت داوران نیست، چرا؟ چرا وجود ندارد؟ زیرا آنها آنچه را که ما می خواهیم انتخاب می کنند، بدون اینکه ما خواسته هایمان را به آنها دیکته کنیم.