یک سیلی مبدأ تاریخ‌سازی بایرن مونیخ شد

عصر دیروز با خبر شدیم مردی که به قیصر فوتبال آلمان معروف بود در سن ۷۸ سالگی درگذشت مردی که سال ها باواریایی ها را شاد کرد امشب باعث سکوت و اندوه فراوان فوتبال آلمان و هواداران بایرن شد. علاوه بر لحظات خوشی که این چهره برای ما فوتبالدوستان و به خصوص پیروان فوتبال آلمان رقم زد، در این خبر نگاهی خواهیم داشت به زندگی پر افتخار این اسطوره.

بکن باوئر در گسینگ بزرگ شد، منطقه ای طبقه کارگر که عمدتاً خانه آبی ها بود [هواداران ۱۸۶۰ مونیخ] به جای قرمزها [حامیان بایرن] بود. بکن باوئر، پسر یک کارگر ساده، به عنوان یکی از طرفداران مونیخ در سال ۱۸۶۰ بزرگ شد و آرزو داشت برای آنها بازی کند.

او همچنین برای این کار آماده بود، اما ابتدا در تابستان ۱۹۵۸ با ۱۸۶۰ مونیخ روبرو شد، در حالی که هنوز برای تیم محلی SC 1906 بازی می کرد. – مدافع گرهارد کونیگ جزئیات دقیق این مسابقه برای ده ها سال مبهم است ، اما آنچه مورد اختلاف نیست این است که در یک لحظه ، کوئنیگ Beckenbauer را سیلی زد. به نظر می رسد که پس از آن حادثه ، Bekenbauer 13 ساله تصمیم گرفت به جای پیوستن به ۱۸۶۰ ، آن سال به بایرن برود.

گرد مولر، زپ مایر و فرانتس بکن باوئر (از چپ به راست) همگی همزمان به بایرن مونیخ پیوستند و برای باشگاه باواریایی و آلمانی تاریخ سازی کردند.

تصمیم بائر مسیر فوتبال آلمان را تغییر داد، اگرچه در آن زمان هیچ کس آن را نمی دانست. با شروع پیشرفت او در رده های جوانان، بایرن از پیوستن به بوندسلیگا در سال ۱۹۶۳ باز ماند.

مقامات لیگ فقط خواهان یک باشگاه مونیخی در لیگ تازه تاسیس شده بودند و ۱۸۶۰ مونیخ این شانس را به دست آورد زیرا در فصل ۱۹۶۲–۱۹۶۳ قهرمان اوبرلیگا سود شد. این انتخاب در نهایت برای بایرن موهبتی بود.

در سایت بایرن آمده است: وضعیت نابسامان مالی باعث شده تا این باشگاه از ستاره های گران قیمت صرف نظر کند و بازیکنان تیم جوانان خود را به خدمت بگیرد و همچنین از بازیکنان مستعد بایرن حمایت کند.

در میان آن بازیکنان جوان، سپ مایر و بکن باوئر دروازه بان بودند. بکن باوئر در ژوئن ۱۹۶۴ درخشید و در پیروزی ۴-۰ مقابل سنت پل یک گل به ثمر رساند. در همان سال بایرن توانست با گرد مولر قرارداد ببندد و خیلی سریع پیشرفت کند.

موفقیت های بیشتری کم کم به دست آمد. در آگوست ۱۹۶۵، بایرن اولین بازی خود در بوندسلیگا را در برابر ۱۸۶۰ با نتیجه ۱-۰ شکست داد. اما در حالی که رقبای محلی آنها قهرمان لیگ شدند، قرمزها قهرمان جام حذفی شدند. بکن باوئر در فینال مقابل دویسبورگ گل پیروزی را به ثمر رساند و اولین مدال نقره خود را دریافت کرد.

در تابستان همان سال، بکن باوئر – که تنها ۲۰ سال داشت – به یکی از ستاره های جام جهانی ۱۹۶۶ تبدیل شد. آلمان غربی در فینال ومبلی مقابل انگلیس در وقت اضافه وحشیانه شکست خورد، اما این هافبک به عنوان یکی از بهترین بازیکنان مسابقات انتخاب شد و پس از به ثمر رساندن ۴ گل جایزه بهترین بازیکن جوان سال را به دست آورد.

روایت‌های متفاوتی در مورد اینکه چگونه او به عنوان قیصر شناخته شد وجود دارد، اما سبک بازی ظریف او – اغلب به عنوان لیبرو بازی می‌کرد و حملات از عقب را هدایت می‌کرد – بدون شک در این امر نقش داشت.

به هر حال این نام به وجود آمد، در اواخر دهه ۱۹۶۰، نام قیصر به او چسبید، و اتفاقاً در همین زمان بود که او و بایرن شروع به رسیدن به ارتفاعات جدیدی کردند. از سال ۱۹۶۶ تا ۱۹۷۷ چهار بار قهرمان بوندسلیگا و جام حذفی شد و بایرن نیز در سه فصل متوالی از سال ۱۹۷۴ تا ۱۹۷۶ قهرمان جام ملت‌های اروپا و در سال ۱۹۶۷ جام برندگان جام اروپا شد. به تدریج خود را به عنوان کاپیتان و سوئیپر تیم تثبیت کرد. بکن باوئر در سال ۱۹۷۲ قهرمان اروپا و جام جهانی ۱۹۷۴ شد – که در استادیوم المپیک خانگی او در مونیخ برگزار شد.

بکن باوئر پس از شکست در سال ۱۹۶۶، هشت سال بعد قهرمان جام جهانی شد.

اینکه او چهار بار جایزه بهترین فوتبالیست سال آلمان را به دست آورد و کاپیتان تیم ملی و باشگاه بود، تعجبی نداشت، زیرا او به خاطر اعتماد به نفس آموزنده اش در داخل و خارج از زمین شهرت داشت. به عنوان مثال، پس از مصدومیت شدید از کتف در نیمه نهایی جام جهانی ۱۹۷۰ مقابل ایتالیا، در دقیقه ۷۰ پس از مداوا در حالی که دست راستش را به بدنش بسته و زیر قلبش قرار داده بود، به زمین بازگشت. ایتالیا ۴-۳ در وقت اضافه در آنچه به عنوان “بازی قرن” شناخته می شود پیروز شد، اما شجاعت بکن باوئر – که بعد از حداکثر تعداد تعویض مجاز بازی می کرد – به طور گسترده مورد تحسین قرار گرفت.

جف هرست، حریف آلمانی ها در فینال ۱۹۶۶، بیش از ۵۰ سال بعد وضعیت را به خوبی توصیف کرد: “بکن باوئر شخصیت خود را نشان داد و احتمالا هنوز هم می تواند با یک دست بهتر از بسیاری از فوتبالیست ها بازی کند.”

در سال ۱۹۷۷، که توسط مجله ورزشی آلمانی Kicker “پله سفید” لقب گرفت، همراه با برزیلی مشهور و الهام بخش خود از جام جهانی ۱۹۵۸، پله، برای نیویورک کاسموس بازی کرد و این دوره پرباری برای هر دو بود، زیرا آنها سه قهرمانی کردند. بار. لیگ فوتبال آمریکای شمالی

اما در سال ۱۹۸۰، این بازیکن بازنشسته به آلمان بازگشت و با توجه به سن و مصدومیت، پنجمین و آخرین قهرمانی خود در بوندسلیگا را در یک دوره دو ساله با هامبورگ به دست آورد. پس از ۵۷۱ بازی در فوتبال آلمان – از جمله ۵۳۵ بازی برای بایرن و ۵۷ گل – دوران بازی بکن باوئر پس از یک دوره کوتاه دیگر در کاسموس در سال ۱۹۸۳ به پایان رسید.

او یکی از بهترین بازیکنان تمام دوران است که هم در تیم جهانی قرن بیستم در سال ۱۹۹۸ و هم در تیم رویایی جام جهانی در سال ۲۰۰۲ نام برده شده است. او را در میان یازده بازیکن برتر خود قرار داد.

«چارلتون» در مصاحبه ای با مجله «فورفورتو» در سال ۲۰۰۷، وقتی از «بکن باوئر» در تشکیل تیم ایده آل خود با هم تیمی سابق انگلیسی اش «بابی مور» یاد کرد، گفت: فرانتس بیشتر خصوصیات بابی را داشت. مور. “فرانتس یک رهگذر عالی ، یک رهبر بزرگ بود ، همیشه در کنترل و هرگز وحشت نکرد. هر دو بسیار آرام بودند و هرگز خسته به نظر نمی رسیدند. Bekenbauer بازیکن بسیار سختی برای بازی در برابر آن بود. “

پس از پایان دوران بازی بکن باوئر، او رزومه افسانه ای خود را ارتقا داد و به عنوان مربی کار کرد. او در سال ۱۹۸۴ با وجود نداشتن سابقه مربیگری، به عنوان سرمربی تیم ملی آلمان غربی فعالیت خود را آغاز کرد.

“بکن باوئر” در ۴۰ سالگی کشورش را به فینال جام جهانی ۱۹۸۶ رساند که در این دیدار تیمش تا مدت ها با آرژانتین دیگو مارادونا همگام بود اما در نهایت ۳ بر ۲ شکست خورد. او در سال ۲۰۰۶ در مصاحبه ای با مجله اشپیگل گفت: این یک دستاورد بزرگ بود، اما عملکرد ما نسبت به سال ۱۹۹۰ بیشتر شبیه شوخی کودکانه بود.

در تابستان ۱۹۹۰، با نزدیک شدن به اتحاد ملی آلمان، بکن باوئر آلمان غربی را به فینال دیگری در جام جهانی مقابل آرژانتین هدایت کرد. با حضور بازیکنان باکیفیتی چون یورگن کلینزمن، رودی فولر و کاپیتان لوتار ماتائوس در بازی پایانی آندریاس برم تک گل آلمان غربی را از روی نقطه پنالتی در رم به ثمر رساند و قهرمان جهان شد.

بکنباوئر به تیمش گفت: “برو بیرون ، سرگرم کننده باش ، فوتبال بازی کن.” آنها این کار را کردند و او تنها شخص دوم – پس از ماریو زاگالو برزیل – شد تا جام جهانی را هم به عنوان بازیکن و هم مربی بدست آورد. او در مصاحبه با مجله اشپیگل گفت: “خیلی چیزها یاد گرفته بودم و در سال ۱۹۹۰ فقط روی اصول اولیه تیم تمرکز کردم. البته مشکل این بود که تیم به خوبی رشد کرده بود. ما ترکیبی عالی از باتجربه ها و تیم ها داشتیم. بازیکنان جوان ، “با بازیکنانی که می توانند به سرعت حرکت کنند و بازیکنانی که استقامت داشتند. آن تیم یک جامعه کامل بود.”

اتوره هاگل، سرمربی سابق بایرن مونیخ و بوروسیا دورتموند، که در زمان هدایت کایزرسلاترن و وردربرمن، قهرمان بوندسلیگا شد، به شیوائی میزان تأثیر بکن باوئر بر فوتبال آلمان را توصیف کرد. اتوری هیگل، قهرمان جام اروپا در سال ۲۰۰۴ با یونان می گوید: “اگر فرانتس بگوید توپ مربع است، همه در آلمان آن را باور خواهند کرد.”

بکن باوئر دوران کوتاه تری به عنوان مربی در مارسی و بایرن داشت – دومی با قهرمانی بوندسلیگا در ۱۹۹۳/۹۴ و جام یوفا در ۱۹۹۵/۹۶ به پایان رسید. وی سپس به مدت ۱۵ سال به عنوان رئیس باشگاه اول خود ، بایرن مونیخ خدمت کرد ، قبل از حضور در تلویزیون آلمان به عنوان یک مأمور محبوب در تلویزیون آلمان.

به گفته او “موفقیت مانند شکار آهوی خجالتی است، باد باید درست باشد، بو، ستاره و ماه با شما باشد.”

البته ، استعداد نیز کمک می کند ، و Bekenbauer این استعداد را به وفور به عنوان یک بازیکن و مربی داشت.