«اخبار بورس»: در هفته های گذشته بارها از شرایط و چالش های بازار سرمایه در سال جاری صحبت کرده ایم. از خطرات و مخاطرات ناشی از شرایط نامناسب سیاسی و امنیتی کشور گرفته تا کسری بودجه و وضعیت بد درآمد دولت، به بررسی هر یک از این عوامل پرداخته ایم.
اما باور کنید در این نیمه تعطیلات یک ماهه حتی به آن فکر هم نمی کردیم فروردین ماه، به حدی که در سال ۱۴۰۳ شاهد نشانه های ناامیدکننده ای هستیم.
دیده‌ها و بازدیدهای عید نوروز هنوز تمام نشده بود زیرا شاهد افزایش تنش‌های نظامی بین ایران و اسرائیل بودیم. تنش هایی که تاثیر کوتاه مدت و بلندمدت آن بر فضای اقتصادی، سیاسی و نظامی کشور هرگز نمی تواند بی تفاوت باشد.
نوسانات چند روز گذشته را به خاطر بسپارید و آنها را به کل سال تعمیم دهید تا از خطرات مربوط به امور نظامی و سیاسی کشور آگاه شوید.
متأسفانه، ظاهر علائم هشدار دهنده است فروردین این ماه با مشکلات و تنش های نظامی کشور به پایان نرسید و در روزهای اخیر شاهد گمانه زنی هایی درباره ماده ش تبصره ۶ قانون بودجه سال ۱۴۰۳ و تاثیر این قانون بر بازار سرمایه بودیم.
طبق بند ش ماده ۶ قانون بودجه سال ۱۴۰۳ معافیت های کل، نرخ صفر مالیات، کاهش نرخ مالیات و سایر مشوق های مالیاتی اشخاص حقیقی و حقوقی از مجموع درآمد کلیه مودیان اخذ شده به نفع سال ۱۴۰۳ است. به استثنای استثنائات با مدت معین و موارد مندرج در ماده (۱۳۹) قانون مالیات های مستقیم و قانون جهش تولید دانش بنیان برای اشخاص حقوقی تا سقف پنج میلیارد (۵۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰) ریال و اشخاص حقیقی تا پانصد ریال اعمال می شود. میلیارد (۵۰۰.۰۰۰.۰۰۰.۰۰۰) ریال.
به عبارت دیگر، این قانون باعث افزایش سود و کارایی بسیاری از شرکت‌های بزرگ فعال در بورس می‌شود (از طریق معافیت ۱۰ درصدی شرکت‌های پذیرفته شده در بورس) و بسیاری از صندوق‌های سرمایه‌گذاری مشترک بزرگ با دارایی‌های ده‌ها میلیارد تومانی تأمین می‌کنند. سایه.
کاملاً بدیهی و قابل پیش بینی بود که دولت از همه گزینه های قانونی برای کاهش کسری بودجه هنگفت در سال ۱۴۰۳ استفاده کرد.
اما چرا این بند در قانون بودجه سال ۱۴۰۳ ایرادات زیادی را در بازار سرمایه ایجاد کرد؟ دلیل تلاش گسترده موسسات مالی برای تغییر این قانون در شورای اسلامی چیست؟ آیا در سال سخت از نظر درآمد و کسری بودجه، دولت و مجلس صرفاً با تغییر این بند از قانون موافقت خواهند کرد و ده ها میلیارد از بودجه نامناسب را از دست خواهند داد؟
همانطور که در نامه سرگشاده مرکز موسسات مالی و سرمایه گذاری به سخنگوی شورای اسلامی شهر آمده است، اخذ مالیات از صندوق های سرمایه گذاری با درآمد بیش از ۵۰۰ میلیارد تومان منجر به کاهش چشمگیر نرخ سود سالانه این صندوق ها می شود. به مقدار زیاد وجوهی که توسط صندوق های سرمایه گذاری با درآمد ثابت جذب می شود، بالاترین میزان مالیات از صاحبان ریسک گریز سهام این نوع صندوق ها اخذ می شود.)
اگرچه برخی کارشناسان معتقدند با توجه به نرخ نکول سپرده های بانکی، حتی کاهش اندک بازدهی سهم صندوق های بازنشستگی نمی تواند منجر به خروج چشمگیر وجوه شود، اما نمی توان تبعات منفی این قانون را نادیده گرفت. .
البته نواقص این بند از قانون بودجه سال ۱۴۰۳ تنها منجر به کاهش بهره وری منابع و یا سود خالص شرکت های تولیدی نمی شود.
اگر ماهیت صندوق های سرمایه گذاری را به عنوان ماهیت سرمایه گذاری از طریق کسب سود سالانه از سهام خریداری شده در بازار سرمایه بپذیریم، دلیل اینکه دولت دو بار از منابع یکسان مالیات دریافت می کند، مشخص نیست.
به عنوان مثال، اگر قرار است صندوق سرمایه گذاری مشترک الف بخشی از سرمایه جمع آوری شده را صرف خرید سهام هلدینگ خلیج فارس و جمع آوری سود سالانه این شرکت در مجمع عمومی سالانه کند، پس چرا دولت باید دوباره از سهامداران مالیات بگیرد. این شرکت؟ این صندوق؟ برای دریافت سود سالانه هلدینگ فارس؟
آیا دولت از سرمایه گذاران سهام هلدینگ خلیج فارس مالیات عملکرد مضاعف دریافت خواهد کرد؟ آیا در تیم نوابغ اقتصادی و سازمان برنامه و بودجه کشور هیچکس نیست که این نکات ساده را به دولتمردان گوشزد کند؟
آیا دولت برای تأمین هزینه های بیهوده خود مانند جلسات تظاهرات و منابع مالی مؤسسات ناکارآمد، همه اصول و قوانین مالی را زیر پا می گذارد؟
باورش سخت است، اما چنین قوانین نسنجیده و سنگینی نه تنها بسیاری از فعالان بازار سرمایه و سرمایه گذاران صندوق های سرمایه گذاری را در سایه قرار می دهد، بلکه درآمدهای آتی دولت را نیز با چالش جدی مواجه می کند.
اگر ادعای بسیاری از کارشناسان بازار سرمایه مبنی بر محرومیت سرمایه از صندوق های سرمایه گذاری به دلیل مالیات و کاهش کارایی آنها درست باشد، دولت نباید حساب خاصی برای مشارکت این صندوق ها در خرید باز کند. اوراق قرضه دولتی
به عبارت دیگر، دود انقباض وجوه و کاهش منابع آنها نیز توسط دولت احساس می شود. خروج سرمایه از این صندوق ها نه تنها منجر به کاهش منابع خرید اوراق بهادار دولتی می شود، بلکه خروج وجوه از این صندوق ها به سایر بازارها نیز می تواند آثار منفی و پیامدهای مخرب دیگری به همراه داشته باشد.
بعید است دولت و مجلس با اصرار بر وضع چنین مالیاتی با این قانون خام و نسنجیده، شرایط پیچیده ای را انتخاب کنند.
همه می دانیم که وضعیت اقتصادی دولت و کشور در وضعیت اسفناکی قرار دارد و همه می دانند که دولت یا باید مقداری از هزینه ها و ضایعات خود را کاهش دهد و یا درآمد خود را افزایش دهد تا بخشی از مشکلات خود را حل کند.
امیدی به کاهش هزینه ها و مخارج دولت و دست اندرکاران دولت نیست، بنابراین تنها دلیل برون رفت دولت از وضعیت فعلی افزایش درآمد است.
اما آیا افزایش درآمد تنها با افزایش مالیات کارگران و اخذ مالیات های غیرقانونی و غارتگرانه از مردم در بازار سرمایه امکان پذیر است یا با اصلاح برخی از دیدگاه های دولت، جذب سرمایه های خارجی، کاهش تورم و … می توان درآمد را افزایش داد. .؟ افزایش تولید؟
به نظر نگارنده، نواقص این قانون به قدری مشهود و آشکار است که وقتی شاهد عدم اصلاح آن و اخذ چنین مالیاتی از دولت هستیم، می دانیم که وضعیت بسیار بدتر از آن چیزی است که تصور می کردیم و ما دولت مجبور به انجام این کار خواهیم بود. منتظر شگفتی های جدید در ماه های آینده باشید.
پایان مقاله
