“بزرگترین خلاء کربن جهان” که برای حذف آلودگی گرمایش زمین از جو طراحی شده است، از روز چهارشنبه در ایسلند شروع به کار کرد.
“ماموت” دومین کارخانه تجاری جذب مستقیم دیCO2 از هوا است که توسط شرکت سوئیسی Climworks در ایسلند افتتاح می شود و ۱۰ برابر بزرگتر از نسل قبلی خود است که از سال ۲۰۲۱ شروع به کار می کند.
این تاسیسات عظیم از ۷۲ دستگاه مکش و تصفیه تشکیل شده است و به گفته سازندگان آن قادر است سالانه تا ۳۶ هزار تن کربن از جو زمین استخراج کند. این مقدار معادل گاز دی کربن دی اکسید تولید شده توسط حدود ۷۸۰۰ خودروی گازسوز در جاده ها به مدت یک سال است.
در این فناوری جدید، هواکش‌های داخلی هوا را از یک طرف جذب می‌کنند و سپس با حذف کربن موجود در آن از طریق مواد شیمیایی، هوای تصفیه‌شده را از طرف دیگر خارج می‌کنند.
کربن به دست آمده در این فرآیند با آب مخلوط شده و به چاه های عمیق زیرزمینی منتقل می شود. در آنجا، کربن به طور طبیعی طی چند سال به سنگ تبدیل می شود و برای همیشه محبوس می شود.
به گفته Climworks، کل این چرخه توسط انرژی زمین گرمایی فراوان و پاک ایسلند تامین خواهد شد.
با گرم شدن کره زمین و پیامدهای ویرانگر آن برای انسان و طبیعت، دانشمندان می گویند که جهان باید علاوه بر کاهش سریع مصرف سوخت های فسیلی، راه هایی برای حذف کربن از جو بیابد.
Climworks هزینه دقیق به ازای هر تن کربن حذف شده را اعلام نکرد، اما اعلام کرد که نزدیک به ۱۰۰۰ دلار در هر تن است. این مقدار هزینه معمولاً به عنوان آستانه کلیدی برای مقرون به صرفه بودن و ماندگاری یک فناوری مشابه زیر ۱۰۰ دلار در هر تن تعریف می شود.
کارشناسان تخمین می زنند که هزینه تولید این مقدار کربن از هوا طی ۵ تا ۱۰ سال آینده به ۱۵۰ دلار در هر تن کاهش یابد.
کارخانه های بزرگتر در حال حاضر توسط سایر شرکت های رقیب ساخته می شوند. دستگاه تصفیه دی کربن دی اکسید که توانایی حذف ۵۰۰۰۰۰ تن کربن در سال را دارد در تگزاس آمریکا ساخته می شود.
جان وورزباخر، یکی از بنیانگذاران و مدیر عامل ClimWorks، گفت که هدف این شرکت افزایش میزان کربن جذب شده به یک میلیون تن در سال تا سال ۲۰۳۰ و به یک میلیارد تن تا سال ۲۰۵۰ است.
با این حال، فن‌آوری‌های حذف کربن مانند آنچه در ایسلند به کار گرفته شده هنوز بحث‌برانگیز است و به عنوان راه‌حل‌های گران‌قیمت و انرژی‌زا که مقیاس عملکرد آنها هنوز مشخص نیست مورد انتقاد قرار گرفته‌اند.
برخی از فعالان اقلیم نیز نگران هستند که این راه‌ها تمرکز را از سیاست‌های کاهش سوخت‌های فسیلی منحرف کند.
لیلی فور، مدیر برنامه اقتصاد فسیلی در مرکز حقوق بین‌المللی محیط‌زیست، درباره ترسیب کربن به طور کلی گفت: «این فناوری مملو از عدم قطعیت و خطرات زیست‌محیطی است».
منبع: یورونیوز
