این روزنامه نوشت: در جریان دیدار تیم های سپاهان و پرسپولیس که با حضور تماشاگران زن برگزار شد صحنه هایی روی سکوها ایجاد شد که به دلیل وقاحت شدید نمی توان برنامه ریزی کرد.
اما آنچه با تأسف می توان به آن اشاره کرد; فحاشی ها و توهین های بسیار زشت و غیراخلاقی توسط تعداد زیادی از تماشاگران یک تیم علیه تماشاگران زن تیم مقابل انجام شد. استفاده از چنین الفاظی خطاب به بانوان حاضر در ورزشگاه در حالی بود که این صحنه ها و سخنان به دور از روح حاکم بر اصل ورزش است. البته از سوی دیگر شاهد واکنش های زشت و زننده ای از سوی چند زن بودیم.
علاوه بر این؛ انتشار ویدئویی از سخنان رکیک به اصطلاح سرپرست تیم علیه زنان و دختران حاضر در ورزشگاه اعتراضات گسترده مردمی را در پی داشت.
حال سوال اینجاست؛ آیا فحاشی و توهین در استادیوم های محل برگزاری مسابقات فوتبال کشورمان اتفاقی بی سابقه و غیرقابل پیش بینی است یا به دلیل شرایط ناخوشایند فضای استادیوم های ورزشی فوتبال کشورمان در سال های گذشته و انواع درگیری ها، توهین ها ، سنگ اندازی و … آیا می توان آن را در ادامه حوادث تلخ گذشته یک اتفاق مورد انتظار دانست؟
کسانی که اندکی با حال و هوای استادیوم های فوتبال کشورمان آشنا هستند یا اخبار و حواشی فوتبال ما را دنبال می کنند به این ادعا گواهی می دهند که در سال های گذشته و هفته به هفته شاهد حاشیه های تلخ و دلسرد کننده و جسورتر از گذشته بوده اند. متن در جریان بازی های لیگ. هستند.
با توجه به طیف هواداران ریشه دار و با اخلاق فوتبال، باید گفت که تقریباً هیچ ورزشگاهی در بین ورزشگاه های برگزار کننده مسابقات فوتبال کشورمان وجود ندارد که در آن به نوعی حاشیه های آزاردهنده و درگیری ها و توهین های لفظی یا فیزیکی وجود داشته باشد. به تماشاگران یا بازیکنان حریف و مربیان و داوران و غیره که نباشند هواداران باید بپذیرند که به دلیل جو ناخوشایندی که گفته شد، بسیاری از هواداران و خانواده های قدیمی سال ها نه به ورزشگاه می آیند و نه به فرزندان خود اجازه می دهند. برای حضور
در این شرایط به طرز عجیبی در یکی دو سال اخیر به یکباره در ادامه برخی تلاش های قبلی موضوع حضور بانوان در استادیوم های فوتبال مطرح شد و از سوی برخی رسانه های داخلی و خارجی، چهره های سیاسی شاهد آن بودیم. و فعالان عرصه زنان، سلبریتی ها. و… سوخت شد.
عجیب است که موضوع حضور زنان در ورزشگاه که شاید جزو ۲۰ خواسته اصلی زنان و دختران کشورمان نبود، تبدیل به یک مطالبه سراسری و الزام آور شد! برخی فشار فدراسیون جهانی را بهانه کردند و برخی برای تحقق این خواسته در شیپور برابری زن و مرد دمیدند. به نوعی شاهد موضوع سازی هدفمند بودیم که مثل همیشه برخی از مسئولان کشور با غوطه ور شدن در این جریان متلاطم و موضوع سازی کاذب وارد بازی شدند!
در این میان بارها از ابتدا هشدار داده شد که این مطالبه واهی هیچ ربطی به واقعیت مطالبات زنان جامعه ندارد و حتی اگر قرار باشد مطالبه جدی باشد فضای فوتبال کشورمان. استادیوم هایی که متأسفانه به دلیل شرایط غیر فرهنگی آن بسیاری از آقایان از آن اجتناب می کنند. هستند، شرایط مناسبی برای حضور همراه با حفظ کرامت زنان را ندارد.
مدافعان حضور زنان در این گونه ورزشگاه ها مدعی شدند حضور زنان در ورزشگاه خود به خود فضای نامناسب و غیرفرهنگی را کنترل می کند! و البته گاهی مثل اتفاقی که چند هفته پیش در ورزشگاه اراک افتاد شاهد اتفاقات عجیبی هم هستیم که قابل پیش بینی نیست. نکته جالب اینکه اصرار بر حضور بانوان در استادیوم های فوتبال آقایان در شرایطی است که سال هاست لیگ های فوتبال و فوتسال بانوان در سطح بالایی برگزار می شود اما معمولا در این بازی ها هیچ تماشاگر وجود ندارد و یا تعداد کمی از تماشاگران زن حضور دارند.
نداشتن شرایط حضور در کنار حفظ کرامت بانوان در ورزشگاه ها موضوعی است که در نامه روز گذشته وزیر ورزش به رئیس فدراسیون فوتبال به صراحت به آن اشاره شده است. البته باید پرسید که اگر شرایط حضور بانوان در ورزشگاه ها فراهم نبود، چرا اجازه داده شد شاهد چنین حوادث تلخی باشیم؟!
اتفاقات عصر چهارشنبه نشان داد که متاسفانه نه تنها حضور بانوان در ورزشگاه فضا را مسموم و ناسالم کرد، بلکه در یک اتفاق ناگوار شاهد زشت ترین و شرم آورترین صحنه ها و توهین ها و هتک حرمت بانوان بودیم. این در حالی است که حفظ کرامت زن یک اصل مهم و قطعی در فرهنگ ایرانی و اسلامی ماست و نباید بازیچه بی تدبیری برخی افراد بی تجربه و برنامه ریزی دور از واقعیت های جامعه باشد.
اتفاقات این روزها و سال های اخیر در ورزشگاه ها ریشه در کم توجهی و یا فراموشی مقوله فرهنگ سازی و مدیریت صحیح در فوتبال و ورزش کشور دارد. موضوعی که بارها سرویس ورزشی روزنامه کیهان و هفته نامه ورزشی کیهان به صورت ویژه و دقیق مورد تحلیل و اشاره قرار گرفته است.
واقعیت این است که جو نامناسب استادیوم های فوتبال به شدت متاثر از فضای مدیریتی فوتبال و سیستم باشگاهی کشورمان است. وقتی می بینیم مدیران باشگاه ها علیه یکدیگر بیانیه می نویسند و در صحنه ای مشکوک یا داوری به یکدیگر توهین و تهمت می زنند، آیا این رویه به سکوها هم کشیده نمی شود؟ زمانی که هر فصل صدها میلیارد تومان برای هر یک از باشگاه های بزرگ فوتبال ما هزینه می شود و تنها مسئله مهم برد و باخت و خلاصی رقبا از میدان است و هیچ توجهی به صرف هزینه برای بهسازی فرهنگی ورزشگاه ها نمی شود. از جوانان هیجان زده چه انتظاری می توانیم داشته باشیم؟ و گاهی اوقات پیرانی که برای بزرگ شدن برای کارهای زودگذر فدا می شوند کنار می روند؟
اما نکته اصلی این است که موضوع تلاش برای برجسته کردن تقاضای کاذب برای حضور زنان در ورزشگاه ها را باید در ادامه تلاش های گسترده ای دانست که در سال های اخیر سعی دارد باور نادرست را در ذهن دختران معرفی کند. و زنان جامعه که سقف موفقیت و کرامت زن شباهت به مردان در رفتار و پوشش و…
