به گزارش خبرگزاری ایران تحلیل ، شبکه خبری راشاتودی در گزارشی تحلیلی تاکید کرد که در سال های اخیر چندین اقتصاد بزرگ جهانی از جمله روسیه و ایران و حتی متحدان آمریکا مانند عربستان سعودی شروع به استفاده از یوان کرده اند و تسلط دلار یوان را تهدید می کنند. تجارت جهانی. افتاده است
در این گزارش آمده است: زمانی که ذخایر ارزی روسیه مسدود شد و دسترسی به سامانه پیام رسان سوئیفت پس از جنگ با اوکراین قطع شد، مسکو برای تسویه حساب های بین المللی خود به گزینه های دیگری از جمله یوان متوسل شد.
با این حال، روسیه به هیچ وجه تنها کشوری نیست که از ارز چینی استفاده می کند. در سال‌های اخیر، چندین اقتصاد بزرگ جهانی دیگر یوان را پذیرفته‌اند یا در حال بررسی آن هستند. با تلاش روسیه و بسیاری از کشورهای دیگر برای رهایی از سلطه دلار، استفاده از یوان در حال افزایش است.
راشاتودی در گزارشی بررسی کرد که کدام کشورهای بزرگ در تجارت خارجی به ارز چین روی آورده اند.
روسیه
روسیه پیشرو در استفاده از یوان است. مسکو که از تحریم های شدید غرب رنج می برد که عملاً از تسویه حساب به یورو و دلار جلوگیری می کند، به طور فزاینده ای از یوان در تجارت خارجی استفاده می کند.
بر اساس آخرین اطلاعات موجود از بانک مرکزی روسیه، در جولای ۲۰۲۳، ۳۴ درصد واردات روسیه و ۲۵ درصد صادرات به ارز چین بوده است.
بخشی از این افزایش به دلیل افزایش واردات از خود چین است، اما استفاده از یوان برای تسویه واردات از کشورهای ثالث – کشورهایی که خطوط سوآپ باز با بانک مرکزی چین دارند – نیز افزایش یافته است.
با این حال، نفوذ یوان در روسیه بسیار فراتر از تسویه حساب های تجاری است. روسیه اکنون سومین مرکز تسویه حساب یوان در خارج از چین است.
یوان تبدیل به پرمعامله ترین ارز در بورس اوراق بهادار مسکو شده است و اولین صندوق مبادله ای مبادله ای با یوان در ژانویه ۲۰۲۳ راه اندازی شد.
یوان اکنون جایگاه برجسته تری را در صندوق ثروت دولتی روسیه پس از بازسازی ساختار آن در اواخر سال ۲۰۲۲ برای کاهش مواجهه روسیه با ارزهای کشورهای به اصطلاح غیردوست (که از تحریم ها حمایت می کنند) اشغال کرده است.
تعدادی از شرکت‌های بزرگ روسی نیز در دو سال گذشته اوراق قرضه به یوآن منتشر کرده‌اند که بر اهمیت فزاینده این ارز فراتر از تجارت تاکید می‌کند.
ایران
ایران نیز مانند روسیه اساساً از سیستم مالی غرب جدا شده است و مدت هاست که به دنبال جایگزینی برای این سیستم بوده است. در سال ۲۰۱۲، چین خرید نفت از ایران را به یوان آغاز کرد و دو کشور در مورد تسویه تجارت بیشتر به ارز محلی مذاکره کردند.
با این حال، همانطور که احسان خاندوزی وزیر اقتصاد ایران گفت، هنوز کارهای زیادی برای تسهیل روند استفاده از ارز چینی باید انجام شود. در همین حال، ایران در سال ۲۰۱۸ در پلت فرم رسمی گزارش نرخ ارز خود، دلار را با یوان جایگزین کرد، اقدامی که می تواند ارزش نمادین داشته باشد.
آرژانتین
چین و آرژانتین یک خط سوآپ دوجانبه به ارزش ۱۱ میلیارد دلار در سال ۲۰۱۴ افتتاح کردند. این خط به دو کشور اجازه می دهد تا ارزها را با نرخ بهره و نرخ ارز از پیش تعیین شده مبادله کنند. تا آوریل ۲۰۲۳، آرژانتین ۱.۰۴ میلیارد یوان برای پرداخت واردات از چین داشت.
این سقف بعداً افزایش یافت تا بوئنوس آیرس به بودجه بیشتری دسترسی داشته باشد. دسترسی به منابع مالی یوان گاهی برای آرژانتین یک راه نجات حیاتی بوده است، زیرا ذخایر خارجی این کشور تمام شده است و در گذشته دچار نکول شده است که سرمایه گذاران را از وام دادن دلسرد می کرد.
آرژانتین همچنین از یوان برای پرداخت بدهی های خود به صندوق بین المللی پول استفاده کرده است. این اولین بار است که یک کشور آمریکای جنوبی از پول چین برای پرداخت بدهی های خود استفاده می کند. این یک نقطه عطف مهم است که احتمالاً راه را برای استفاده گسترده تر از یوان فراتر از تسویه حساب تجاری هموار می کند.
گزارش کارکنان صندوق بین‌المللی پول در اوت ۲۰۲۳ نشان می‌دهد که این خط سوآپ با چین، بخش قابل‌توجهی از ذخایر بانک مرکزی آرژانتین را نشان می‌دهد (خطوط سوآپ موجود را می‌توان به عنوان ذخایر ارزی حساب کرد) و منبع مهم نقدینگی کوتاه‌مدت برای خدمات بدهی است. و تامین مالی واردات این امر به ویژه با توجه به ذخایر ارزی بسیار پایین آرژانتین بسیار مهم بود.
عربستان سعودی
از میان بسیاری از خطوط سوآپ ارزی که چین در دهه گذشته با بانک های مرکزی در سراسر جهان افتتاح کرده است، شاید هیچ یک به اندازه خطوطی که نوامبر گذشته با عربستان سعودی راه اندازی کرد، تأثیرگذار نبوده است. ارزش این خط ۵۰ میلیارد یوان (۶.۹۸ میلیارد دلار آمریکا) است.
اگرچه این مقدار به خودی خود در مقایسه با حجم مبادلات تجاری دو کشور زیاد نیست، اما با توجه به نقش تعیین کننده عربستان سعودی در ایجاد سیستم موسوم به دلار نفتی، این حرکت بسیار نمادین است. علاوه بر این، بسیاری از تحلیلگران معتقدند که این خط سوآپ ارز تنها آغاز راه است و ممکن است پکن و ریاض در این زمینه همکاری بسیار بیشتری داشته باشند.
چین در سال ۲۰۱۱ از ایالات متحده به عنوان بزرگترین شریک تجاری عربستان سعودی پیشی گرفت و در آن سال بیش از ۶۴ میلیارد دلار کالا مبادله کرد. متعاقباً این کشورها فروش خود را افزایش دادند که در سال ۲۰۲۲ از مرز ۱۰۰ میلیارد دلار گذشت.
عربستان سعودی در سال ۲۰۲۰ به بزرگترین تامین کننده نفت چین تبدیل شد، اگرچه در سال ۲۰۲۳ از روسیه پیشی گرفت. برای عربستان سعودی، معامله سوآپ ارز فرصتی برای تنوع بخشیدن به ذخایر ارزی این کشور است.
عربستان سعودی به عنوان بزرگترین صادرکننده نفت جهان، مدتهاست که به دلار آمریکا به عنوان منبع اصلی ارز برای معاملات نفتی متکی بوده است.
گزارش وال استریت ژورنال در می ۲۰۲۲ نشان داد که دو کشور در حال مذاکره برای ایجاد یک خط سوآپ ارزی برای واردات نفت عربستان به یوان هستند. هنوز چیزی اعلام نشده است، اما خط سوآپ اخیراً افتتاح شده به وضوح راه را برای چنین حرکتی هموار می کند.
تغییر قیمت نفت عربستان به یوان ضربه ای به دلار نفتی تلقی می شود. دلار نفتی که از دهه ۱۹۷۰، زمانی که ریاض نفت خود را تنها به دلار قیمت گذاری می کرد، پایه اصلی سلطه دلار بوده است.
برزیل
در فوریه ۲۰۲۳، برازیلیا و پکن نیز توافق کردند که توافقنامه های تسویه حساب یوان را در برزیل معرفی کنند و راه را برای استفاده از پول چین در تسویه حساب ها هموار کنند. اندکی پس از آن، برزیل همچنین به معادل چینی سیستم پیام رسانی سوئیفت، یعنی سیستم پرداخت بین بانکی فرامرزی، دسترسی پیدا کرد.
در ماه آوریل، چین و برزیل با یک قرارداد سوآپ ارزی موافقت کردند که به طور کامل دلار را به عنوان یک واسطه حذف کرد.
انتهای پیام/
