گزارش ایران تحلیل از جدیدترین اخبار پیرامون افزایش حقوق در سال ۱۴۰۳ کارگران می‌توانند امیدوار باشند؟
ایران تحلیل: بحث دستمزد منطقه ای هر ساله با نزدیک شدن به ماه های پایانی سال مطرح می شود و موافقان و مخالفانی دارد. مخالفان این طرح معتقدند دستمزد منطقه ای مهاجرت از شهرهای کوچک به بزرگ را افزایش می دهد و موافقان این طرح می گویند اگر دستمزد منطقه ای کمتر از دستمزد کشوری نباشد و فرصت های شغلی و سایر زیرساخت های اقتصادی در شهرهای کوچکتر فراهم شود. ، طرح موفقی خواهد بود. فعالان کارگری اجرای دستمزدهای منطقه ای را زنگ خطری برای محرومیت بیشتر کارگران می دانند.
ماجرای تعیین حقوق و دستمزد بر اساس نقطه جغرافیایی محل سکونت از آنجا شروع شد که به طور کلی هر چه شهرها بزرگتر باشند، هزینه زندگی در آن مکان ها نیز بیشتر می شود. یکی از معیارهای تعیین افزایش حقوق، هزینه سبد معیشت خانوار است. برخی با این تصور که هزینه سبد معیشت خانوار در مناطق مختلف کشور یکسان نیست، این موضوع را مطرح کردند که دستمزد کارگران منطقه ای تعیین شود. مزد منطقه ای چه شرایطی دارد و اینکه آیا مبلغی بالاتر از حداقل دستمزد خواهد بود یا خیر، نیاز به بررسی دقیق دارد.
با توجه به اینکه امسال چندین جلسه بررسی دستمزد منطقه ای با پیشنهاد وزارت اقتصاد برگزار شد، در جلسه قبلی شورای عالی کار مقرر شد گزارش دستمزد منطقه ای در شورای عالی کار بررسی شود. جلسه اما در آخرین جلسه شورای عالی کار آیین نامه مورد بحث و بررسی قرار گرفت. انتخاب اعضای هیأت‌های تشخیص و حل اختلاف به تصویب رسید و مورد بحث قرار نگرفت.
هر چند یک سوم ماه اسفند گذشت و حدود ۲۰ روز تا پایان سال باقی مانده است، هنوز جلسات دستمزد ۱۴۰۳ شروع نشده است. برخی معتقدند دولت بحث حقوق و دستمزد را به بعد از انتخابات مجلس موکول کرده است.
سید احسان خاندوزی سخنگوی اقتصادی دولت در نشست خبری خود درباره مزد منطقه ای گفت: موضوع اصلی مزد منطقه یکی از ظرفیت های قانونی است که دهه هاست در ماده ۴۹ قانون کار وجود داشته و به نظر می رسد بر اساس مذاکرات شورای عالی کار در سال ۱۴۰۳ در دستور کار قرار نگرفته و اجرا نخواهد شد.
سومین جلسه کمیته دستمزد روز دوشنبه ۱۸ بهمن ماه برگزار شد که محسن باقری از اعضای کارگری شورای عالی کار در خصوص جزئیات این جلسه گفت: جلسه کمیته دستمزد با موضوع دستمزد منطقه ای برگزار شد. و نظرات اعضا جمع بندی شد. در نهایت صورتجلسه تنظیم و مقرر شد جزئیات برای تصمیم گیری به شورای عالی کار ارجاع شود.
باقری گفت: در صورتجلسه این جلسه آمده است که اعضا طبق روال گذشته با تصویب دستمزد کشوری موافقت کردند و مقرر شد در خصوص دستمزد منطقه ای بررسی ها ادامه یابد.
این در حالی است که روز گذشته صولت مرتضوی وزیر تعاون و رفاه اجتماعی در حاشیه این هیئت در جمع خبرنگاران گفت: «تعیین حقوق و دستمزد کارگران از وظایف شورای عالی کار است». جلسات شورای عالی کار باید از هفته آینده تشکیل شود. البته جلسات کارشناسی برگزار شده و شاخص ها در دست بررسی است.
وی در ادامه گفت: حداقل دستمزد را دولت یا وزارت کار تعیین نمی کند، شورای عالی کار متشکل از نمایندگان جامعه کارگری، کارفرمایان و سه نماینده دولت است. امیدوارم بتوانیم یک تصمیم منطقی بگیریم.
اما سوالی که همیشه در پایان هر سال مطرح می شود این است که آیا کارگران می توانند به شرایط بهتری برای خود امیدوار باشند؟ در پاسخ به این سوال باید گفت که بعید است در نهایت تصمیمی که گرفته می شود به نفع کارگران باشد. فاصله زیادی زیر خط فقر و دستمزد کارگران است!
بر اساس گزارش های مختلف معیشت جامعه کارگری قرمز است. در همان زمان که وزارت کار خط فقر را حدود ۱۴ میلیون تومان اعلام می کند، حداقل دستمزد حدود ۷ میلیون تومان است.
اسفند سال گذشته بود که ابراهیم رئیسی، رئیس دولت سیزدهم در اولین جلسه شورای عالی رفاه و تامین اجتماعی گفت: «رفع فقر را به آینده موکول نکنید». رفع فقر مطلق از آن برنامه هایی است که حتی نباید از امروز به فردا موکول شود. جلسات و برنامه ریزی های خود را در این محور تنظیم کنید تا بتوانید با اقدامات جهادی از فقرا و نیازمندان جامعه دستگیر کنید.
فرمارز توفیقی کارشناس حوزه کار با بیان اینکه معلوم نیست تکلیف معیشت کارگران چه می شود و وضعیت هر روز بحرانی تر می شود، درباره افزایش حقوق در سال آینده می گوید: خط فقر هرگز نیست. معیاری برای تعیین دستمزد کارگران است و نمی تواند باشد. حقوق باید برای یک زندگی آبرومندانه و آبرومندانه کافی باشد نه اینکه فقط نیازهای اولیه زندگی را برطرف کند.
یافتن خط فقر قابل اعتماد در ایران کار آسانی نیست. سال هاست که هیچ نهادی موظف به اعلام خط فقر به عنوان متولی نشده است. اعدادی که از تریبون های مختلف با هدف تعیین خط فقر اعلام می شود نه تنها ناهمگون هستند بلکه گاهی فاصله قابل توجهی با یکدیگر دارند. فرامرز توفیقی، کارشناس حوزه کار به بازار می گوید: بر اساس برنامه پنجم توسعه، تعیین خط فقر بر عهده وزارت رفاه بود. پس از ادغام وزارت رفاه در وزارت کار، این مسئولیت بر عهده وزارت کار، رفاه و تعاون اجتماعی قرار گرفت.
همانطور که در گزارش وزارت رفاه آمده است، خط فقر برای کل کشور از ۷ تا ۱۴ میلیون تومان است. اما این گزارش در حالی منتشر شد که چند ماه پیش رئیس کمیته دستمزد در گفتگو با بازار خط فقر را ۱۸ میلیون تومان اعلام کرد. حالا صحبت از خط فقر ۲۰ میلیون تومانی است.
توفیقی کارشناس کار که اعداد اعلام شده برای خط فقر را غیرکارشناسی می داند، می گوید: در این گزارش خط فقر برای خانوارهای چهار نفره برای تهران ۱۴.۷ میلیون تومان و برای شهرستان ها ۷.۷ میلیون تومان است. این در حالی است که فاصله خط فقر در تهران و شهرستان ها ۱۰ تا ۱۵ درصد است.
وی ادامه داد: درست است که هزینه مسکن در شهرها و روستاها نسبت به شهرهای بزرگ کمتر است، اما بخشی دیگر از هزینه ها مانند غذا و نوشیدنی، هزینه خدمات و همچنین انرژی (آب، برق، گاز و بنزین) ) و هزینه های ارتباطی و درمانی در کشور تقریبا یکسان است. است. اما نمی توان پذیرفت که خط فقر در روستاها نصف شهرها باشد.
در واقع اگر خط فقر اعلام شده از سوی وزارت رفاه را مبنا در نظر بگیریم که حدود ۱۴ میلیون تومان و حداقل حقوق یک کارگر حدود ۶ میلیون تومان است، می توان گفت که درآمد جامعه کارگری است. حداقل ۸ میلیون تومان کمتر از خط فقر. در این میان یک کارشناس حوزه کار می گوید: طبق بند ۲ ماده ۴۱ قانون کار، حداقل هزینه سبد معیشت باید مبنای تعیین دستمزد بالاتر از خط فقر باشد. اکنون نه تنها درآمدهای جامعه کارگری کفاف حداقل هزینه های سبد معیشتی کارگران را نمی دهد، بلکه اکثر جامعه امروز زیر خط فقر هستند.
مرتضی افگه، استاد دانشگاه شهید چمران و کارشناس اقتصاد توسعه پیش از این گفته بود: «به نظر من این عدد یک میانگین کشوری است، اما برای شهری مثل تهران با توجه به سهمی که مسکن در تامین نیازهای اساسی دارد، و با توجه به جهش شدید قیمت مسکن در سالهای اخیر، خط فقر از این هم بالاتر خواهد رفت مگر اینکه مسکن را از این سبد حذف کنیم که در این صورت خط فقر به گونه ای دیگر محاسبه می شود.
جالب است بدانید قیمت هر مترمربع مسکن در سال جاری حدود ۱۶ میلیون تومان افزایش یافته است. این افزایش هزینه مسکن در شرایطی اتفاق افتاده است که حدود ۳۵ تا ۴۰ درصد مردم ایران مستاجر و حدود ۲۰ میلیون نفر زاغه نشین هستند. در واقع حدود ۲۵ درصد یا یک چهارم ایرانیان در محله های فقیر نشین زندگی می کنند.
نتایج تحقیقات رسمی نشان می دهد که تا پایان سال ۲۰۱۹ حدود ۲۶ میلیون نفر زیر خط فقر زندگی می کردند. پس از آن آمار دقیقی در این باره اعلام نشده است اما برخی کارشناسان بر اساس آمارهای موجود مدعی هستند دهک های اول تا هشتم زیر خط فقر هستند. اما چه اتفاقی در اقتصاد ایران افتاده که دهک های درآمدی که تا چند سال پیش فقط دهک های مرفه بودند، اکنون به زیر خط فقر رسیده اند.
ندری اقتصاددان این وضعیت را نتیجه تورم بالا می داند و می گوید از سال ۱۳۹۶ تورم عمومی کشور بالای ۳۰ درصد بوده است. اما در طول این چند سال هیچ گاه حقوق و دستمزد با توجه به نرخ تورم افزایش نیافته است.
به گفته وی، تقریباً می توان گفت جامعه کارگری و کارمندی سطح شکوفایی گذشته را ندارد. اما مسئولان هیچ تلاشی برای جبران هزینه ها و ارتقای سطح زندگی مردم نمی کنند.
این اقتصاددان در ادامه سخنان خود به کاهش ارزش پول ملی در سال های گذشته اشاره کرد و گفت: افزایش مستمر نرخ ارز به خوبی نشان دهنده فقیر شدن خانوارهای ایرانی در سطح بین المللی و حتی فقیرتر شدن است. در بین کشورهای همسایه و به نوعی حقوق در منطقه پایین ترین است.
ندری ادامه داد: تورم بالا به صورت اسمی درآمدهای دولت را افزایش می دهد. اما از سوی دیگر دولت مجبور است انرژی را با قیمت کمتر در اختیار مردم قرار دهد. از آنجایی که دولت اجازه تغییر قیمت حامل های انرژی را ندارد، تنها راهی که می تواند کمی پس انداز کند و هزینه های خود را کاهش دهد، حقوق و دستمزد است. به همین دلیل علاقه ای به افزایش آن متناسب با نرخ تورم ندارد.
در جامعه‌ای که سال‌ها شاهد نرخ تورم بالا و نرخ رشد اقتصادی پایین بوده است، افزایش فقر پدیده عجیبی نیست. ندری کارشناس اقتصادی معتقد است دولت باید به دنبال کنترل نرخ تورم باشد تا شکاف هزینه و دستمزد را کاهش دهد و از سوی دیگر شرایط توسعه اقتصادی پایدار را فراهم کند. اما مشکل اینجاست که چشم انداز روشنی برای هیچ یک از این دو عامل وجود ندارد. اقتصاد ایران با ابر تورم مواجه است. اگرچه هنوز تحت تأثیر آن قرار نگرفته ایم، اما شرایط نگران کننده ای را در رشد هزینه ها تجربه می کنیم.
