در لیگ تیمی که عملکرد بهتری نسبت به سایر تیم ها در هفته های ۳۰، ۳۴ یا ۳۸ داشته باشد قهرمان می شود. اما تیمی نه چندان قدرتمند برای قهرمانی در جام حذفی کار بسیار آسان تری در پیش رو دارد.
اما جدای از شانس قهرمانی تیم های کوچک، لذت و هیجان حذف تیم های بزرگ نیز از افتخارات و خاطرات خوش تیم های کوچک و تماشاگران این تیم هاست. شکست شب گذشته پرسپولیس مقابل آلومینیوم اراک، شبی فراموش نشدنی را در شهر اراک رقم زد.
حداقل فوتبالدوستان این شهر تا مدت ها شب گذشته را فراموش نمی کنند. همانطور که اهوازی ها هنوز خاطره برد ۳-۱ شاهین اهواز مقابل پرسپولیس را فراموش نکرده اند.
در آن بازی تاریخی، شاهین اهواز با درخشش مهاجم چپ پای خود: فرزاد آحکپور، در روز هفتم. فروردین ۱۳۶۸ شکست در مرحله نیمه نهایی جام حذفی. در مقابل چشمان ناباور و خوشحال مخاطبان اهوازی.
تازه جنگ تمام شده بود و خوزستان ققنوس وار از خاکسترش بلند می شد. برد شاهین اهواز مقابل پرسپولیس فراتر از یک «برد فوتبالی» بود. پرسپولیس علی پروین در اهواز یک بر صفر پیش افتاد. با گل مرتضی کرمانی مقام (یا مجتبی کرمانی مقدم!).
اما تیم شاهین نگذاشت تماشاگرانش در شهر اهواز به خانه بروند. سه گل زد و به فینال رفت و قهرمان جام حذفی شد و از آنجا به جام ملت های آسیا رفت. غرور فوتبال خوزستان با گل های فرزاد آحک پور و برد تاریخی شاهین اهواز مقابل پرسپولیس زنده شد.
شب گذشته در اراک پیروزی آلومینیوم اراک مقابل پرسپولیس مهم بود. اما رویداد مهمتر این بود که آلومینیوم چگونه برنده شد. آلومینیوم اراک در دقایق ۱۱ و ۲۵ دو گل به ثمر رساند. هر چه حمله می کرد در بسته را می زد تا بالاخره در دقیقه ۸۴ گل اول را به ثمر رساند. داور هفت دقیقه وقت تلف شده اعلام کرده بود و آلومینیوم در دقیقه ۹۵ گل تساوی را به ثمر رساند.
چنین بازگشتی روحیه بالایی می خواهد. اما مهم ترین قسمت داستان در وقت اضافه اتفاق افتاد. در وقت اضافه اول، پرسپولیس یک گل دیگر به ثمر رساند و بازی با نتیجه ۳ بر ۲ به سود پرسپولیس به نیمه دوم وقت اضافه رفت.
سه دقیقه بعد از شروع نیمه دوم وقت اضافه، پرسپولیس یک گل دیگر به ثمر رساند. آلومینیوم اراک که یک بار با دو گل عقب افتاد باز هم با دو گل عقب افتاد. اینکه بازیکنان آلومینیوم اراک توانستند دو بار جدول را برگردانند به خودی خود عجیب بود اما بازی دیشب یکی از نادرترین بازی های تاریخ فوتبال جهان بود. زیرا یک تیم توانسته بود دو بار عقب افتادگی تیم حریف خود را جبران کند. او حریفی بسیار قوی تر از خودش است.
این قرعه واقعا در فوتبال ایران و جهان بی نظیر بود. نویسنده شخصاً چنین قرعه کشی عجیبی را به خاطر نمی آورد. بعید است چنین موردی در تاریخ فوتبال سابقه نداشته باشد. اما قطعا یک مورد نادر بود.
شروین بزرگ در دقیقه ۱۱۱ برای آلومینیوم گلزنی کرد و بازی ۴ بر ۳ شد و علیرضا نقی زاده در دقیقه ۱۲۱ بازی را ۴ بر ۴ به تساوی کشاند. دو گل مساوی، هر دو در وقت های تلف شده. اولی در دقیقه ۹۴، دومی در دقیقه ۱۲۱. واقعا مسابقه عجیبی بود!
فرض کنید در دیدار تاریخی ایران و استرالیا، بازی رفت در ورزشگاه آزادی به جای تساوی ۱-۱ با تساوی ۲-۲ به پایان رسید. در بازی برگشت هم همین سناریو اتفاق می افتد. یعنی استرالیا ۲-۰ از ما جلو می افتاد و دو گل می زدیم و بازی مساوی می شد.
در این صورت بازی به وقت اضافه می رفت. اگر استرالیا در وقت اضافه اول یک گل می زد و در وقت اضافه دوم یک گل دیگر، ما ایرانی ها کوچکترین امیدی به زدن دو گل دیگر داشتیم و بازی را ۴-۴ مساوی می کردیم؟ و اگر اینطور می شد و به ضربات پنالتی می رفت و در ضربات پنالتی جواز حضور در مرحله بعد (یعنی جام جهانی) را می گرفتیم، آیا تا آخر هیجان و شادی نمی رفتیم؟
واقعا مخاطبان آلومینیوم اراک دیشب چگونه چنین روندی را طی کردند؟ اگر بازی دیشب با گل دقیقه ۱۲ به سود آلومینیوم تمام می شد قطعا آراکانی ها راضی بودند اما این کجاست و در دنیای واقعی چه اتفاقی افتاده است؟!
چون یک مسابقه فوتبال اگر فراز و نشیب زیادی نداشته باشد، شاید حتی برای تماشاگران حاضر در استادیوم هم چندان مهم نباشد. اما وقتی تیم شما ضعیف ترین تیم زمین است و با دو گل عقب افتادگی دو بار را جبران می کند و در نهایت در ضربات پنالتی بر قوی ترین تیم ایران در هفت هشت سال اخیر غلبه می کند، باید بگویید: شب خوبی است. بیایید در مورد آن صحبت کنیم!
در فینال جام جهانی ۱۹۸۶، آرژانتین با نتیجه ۲-۰ از آلمان پیش افتاد. آلمانی ها دو گل زدند و بازی مساوی شد. اگر به وقت اضافه می رفت و آرژانتین دو گل دیگر می زد، آلمان دو گل دیگر می زد، داستان مثل پرسپولیس و آلومینیوم اراک می شد!
یا در این جام جهانی اخیر، آرژانتین دو بر صفر از فرانسه پیش بود. فرانسه بازی را ۲-۲ مساوی کرد و به وقت اضافه رفت. در وقت اضافه، آرژانتین یک گل دیگر به ثمر رساند و به نظر می رسید فرانسه برای این زمان تمام شده است. اما فرانسه موفق شد یک گل دیگر به ثمر برساند و بازی دوباره مساوی شد.
فینال جام جهانی ۲۰۲۲ تا حدودی شبیه بازی پرسپولیس و آلومینیوم اراک بود، با این تفاوت که فرانسه وقتی از کسری ۳ بر ۲ خارج شد، کار سختی انجام نداد و در ضربات پنالتی هم شکست خورد. وظیفه شق جبران کسری ۴-۲ بود که اراکی ها توانستند بر آن غلبه کنند. آن هم بعد از اینکه یک بار کسری ۲-۰ را جبران کردند. و البته پیروزی در ضربات پنالتی پایان خوبی برای درخشش تیم فراموش نشدنی آلومینیوم اراک بود.
آلومینیوم اراک با این برد راهی مرحله یک چهارم نهایی جام حذفی ایران شد. بعید است این تیم در سه بازی آینده پیروز از میدان خارج شود و قهرمان جام حذفی شود. اما چرا برای این تیم آرزوی قهرمانی نکنیم؟ تیمی که شب گذشته شبی تاریخی را در فوتبال ایران و شاید جهان رقم زد.
زمانی که ایمون زاید تیم ده نفره پرسپولیس را در دربی تهران که با برتری ۲ بر صفر استقلال در جریان بود را با برتری ۳ بر ۲ حذف کرد، اتفاق نادری در تاریخ فوتبال ایران و جهان رخ داد.
از جانب بهمن در ماه ۲۰۱۰ تا کنون چنین اتفاقی در سطوح شناخته شده فوتبال جهان (جام جهانی، جام ملت های اروپا و آسیا، کوپا آمریکا، لیگ قهرمانان اروپا، لیگ ها و رقابت های جام حذفی اروپا) رخ نداده است. قبل از آن، کمتر کسی به یاد دارد که یک تیم ده نفره پس از باخت ۲-۰ بازی را ۳-۲ برد. آن هم با هت تریک یک بازیکن.
شب گذشته چنین اتفاقی در اراک رخ داد. در تاریخ فوتبال ایران و جهان بی سابقه است. حالا مراقب باشید و ببینید آیا از این به بعد مثلاً در ده سال آینده مسابقه ای در دنیای فوتبال پیدا می کنید که تیمی با دو گل در یک مسابقه دو بار عقب افتادگی را جبران کند؟ اگر کسی در دو سه دهه اخیر فوتبال جهان چنین موردی را به خاطر دارد یا در کل تاریخ فوتبال چنین موردی را می شناسد، لطفاً به نویسنده کمتر آگاه اطلاع دهد.
