یک حس جادویی در مورد موسیقی زنده وجود دارد. این می تواند نحوه طنین باس در سینه شما، انرژی جمعی مخاطب یا احساس فراگیر و هیجان انگیزی باشد که از نوازندگان نشات می گیرد. با این حال، برخی از کنسرت‌ها فراتر از کنسرت‌های معمولی می‌روند و خود را در خاطرات همه کسانی که به اندازه کافی خوش‌اقبال بوده‌اند، حک می‌کنند. با ما همراه باشید تا ۱۰ مورد از حماسی ترین و فراموش نشدنی ترین کنسرت های تاریخ موسیقی را به شما معرفی کنیم.
۱۰- کنسرت Live Aid کوئین (۱۹۸۵)
اجرای نفس گیر و فراموش نشدنی کوئین در Live Aid در سال ۱۹۸۵ جواهری درخشان در عرصه کنسرت های ماندگار است. فردی مرکوری آبا، قدرت آوازی که می توانست فرشتگان را به گریه بیاندازد، رهبری این کنسرت را بر عهده داشت. لیست آهنگ های اجرا شده در این کنسرت ایران تحلیلی قدرتمند و بی نقص بود که شامل ترانه هایی مانند «Bohemian Rhapsody» و «Radio Ga Ga» بود. با این حال، آنچه این کنسرت را واقعاً حماسی کرد، ارتباط یکپارچه و قابل لمس بین اعضای گروه و جمعیت عظیم استادیوم ومبلی بود که فضایی از جادوی ناب را ایجاد کرد. قدرت فرماندهی و مدیریت فردی روی صحنه نیز افسانه ای بود. او یک اجرای صرف را به یک خطبه راک اند رول تبدیل کرد. تکنوازی گیتار برایان می یک الهام کامل صوتی بود و بخش ریتم، با جان دیکن و راجر تیلور، ضربان قلب را ایجاد کرد که به این هیجان دامن زد. فضای Live Aid نیز کوئین را به اوج اجرای زنده رساند و جایگاه این گروه را به عنوان یکی از بزرگترین گروه های راک تاریخ تثبیت کرد.
۹- کنسرت نیروانا آنپلاگد (۱۹۹۳)
کنسرت MTV Unplugged نیروانا در سال ۱۹۹۳ فقط یک کنسرت نبود، بلکه یک تغییر بزرگ در چشم انداز موسیقی بود. کرت کوبین با موهای ژولیده و صدای خفن خود، گیتار الکتریک خود را با گیتار آکوستیک عوض کرد. این اجرا به ما نیروانای برهنه ای داد که هم ترسناک و هم صمیمی بود. مجموعه آهنگ ها گواهی بر تطبیق پذیری گروه بود و شامل آثار کلاسیکی مانند بیا همانطور که هستی و نسخه ای هیجان انگیز از دیوید بووی مردی که دنیا را فروخت.
چیزی که این اجرا را واقعاً حماسی کرد، اصالت مطلق آن بود. آسیب پذیری کوبین در حالی که خواننده اعماق عاطفی اشعار خود را بررسی می کرد به نمایش گذاشته شد. همکاری با Meat Puppets در آهنگ‌هایی مانند Lake of Fire تغییر غیرمنتظره‌ای به آن اضافه کرد و آن را به یک هیجان موسیقایی مطلق تبدیل کرد. مجموعه MTV Unplugged نیروانا ثابت کرد که حتی خدایان راک نیهیلیستی نیز می توانند با درون نگری آکوستیک خود مخاطب را مجذوب خود کنند. این کنسرت تصویری صمیمی از یک گروه محبوب در اوج قدرت است.
۸- کنسرت Born to Run Bruce Springsteen در نیویورک (۲۰۰۹)
در سال ۲۰۰۹، خود رئیس، بروس اسپرینگستین، محل برگزاری اپل بزرگ را به یک بهشت راک اند رول تبدیل کرد. این کنسرت نفس‌گیر در نیویورک برگزار شد، جایی که شهری که هرگز نمی‌خوابد کاملاً بیدار بود و با ریتم آهنگ نمادین اسپرینگستین، Born to Run، شیار داشت. با گروه E Street Band در کنارش، اسپرینگستین صحنه را به میدان نبرد موسیقی تبدیل کرد. این اجرا جشن آزادی و فرار بود که بازتاب روح سرکش خود آهنگ بود. در حالی که جمعیت وحشی می شد، اسپرینگستین اشعار را با ذوق کامل خواند و انرژی در مدیسون اسکوئر گاردن به اوج خود رسید. از تک نوازی ساکسیفون گرفته تا هارمونی های سر به فلک کشیده، همه عناصر Born to Run در نسخه زنده تقویت شده بودند. برای کسانی که شانس حضور در این کنسرت را داشتند، شبی بود که هرگز فراموش نخواهند کرد.
۷- کنسرت Motown 25 Moonwalk مایکل جکسون (۱۹۸۳)
در کهکشان لحظات نمادین کنسرت، کنسرت Motown 25 Moonwalk مایکل جکسون در سال ۱۹۸۳ ستاره شمالی بود که نمی‌توان آن را از دست داد. این اجرا نه تنها یک حرکت معروف معروف به ماه پیاده روی بود، بلکه یک حرکت رقص بود که هزاران تقلید را دنبال می کرد. سلطان پاپ روی صحنه رفت و با افتخار فریاد زد: می خواهم تاریخ را بازنویسی کنم. و دقیقا همین کار را کرد. اجرای مایکل جکسون در این کنسرت نه تنها نمایش صدای بی نظیر جکسون بود، بلکه یک شاهکار و کلاس آموزشی اجرای کنسرت روی صحنه بود. رقص مهتاب، حرکتی که به نظر می رسید قوانین فیزیک را به چالش می کشد، همه را بهت زده کرد و باعث زلزله فرهنگی شد که تا امروز ادامه دارد. جکسون یک رقص ساده را به یک پدیده جهانی تبدیل کرد و حضار در سالن مدنی پاسادنا شاهد تولد یک حرکت رقصی بودند که یک دوره موسیقی را تعریف کرد. موتاون ۲۵ فقط یک کنسرت نبود، یک تاج گذاری بود. جکسون دی آن در حال تغییر شکل فرهنگ پاپ بود در حالی که یک حرکت ماه گردی را انجام می داد. اگر نقطه بالایی برای اجرای کنسرت وجود دارد، برای کنسرت Motown 25 مایکل جکسون رزرو شده است.
۶- وودستاک ۶۹: سمفونی صلح و عشق
وودستاک ۶۹ سمفونی نهایی صلح و عشق بود که از موسیقی فراتر رفت و به سنگ محک فرهنگی تبدیل شد. نیم میلیون نفر برای آخر هفته در مزرعه ای محقر در بتل، نیویورک جمع شدند تا نسلی را تعریف کنند. این سمفونی افسانه هایی مانند جیمی هندریکس، جانیس جاپلین و The Who را به نمایش می گذاشت، اما این تنها قدرت ستاره نبود که آن را حماسی کرد. این جشنواره یک مدینه فاضله پر هرج و مرج بود که انتظارات و هنجارهای اجتماعی را به چالش می کشید. دشت های گل آلود تبدیل به یک اکوسیستم مشترک وحدت شد، جایی که روح با هم بودن حاکم بود. نسخه نمادین هندریکس از سرود ملی سرپیچی و عمیق بود و آشفتگی آن دوران را به تصویر می کشید. فریادهای تیز جانیس جاپلین اصالتی مطلق داشت که با اشتیاق مردم برای آزادی طنین انداز شد. وودستاک فقط یک کنسرت نبود، بلکه یک بیانیه بود، یک شورش علیه وضعیت موجود. این کنسرت به نمادی از ضد فرهنگ تبدیل شد، گواهی بر قدرت موسیقی در تقویت ارتباطات و به چالش کشیدن هنجارهای اجتماعی. ما همیشه وودستاک ۶۹ را به عنوان یک زلزله فرهنگی که هنوز در تاریخ موسیقی طنین انداز است به یاد خواهیم آورد.
۵- کنسرت آلتامونت رولینگ استونز در (۱۹۶۹)
اجرای ۱۹۶۹ رولینگ استونز در آلتامونت در تاریخ راک اند رول ثبت شد، اما نه به دلایلی که میک جگر امیدوار بود. آلتامونت که زمانی به نام وودستاک ساحل غربی شناخته می‌شد، به یک کابوس پر هرج و مرج تبدیل شد. برنامه ریزی ضعیف، جمعیت انفجاری، و چاقو هولناک یک مرد جوان از مقیاس حماسی این رویداد کاست. در حالی که موسیقی پخش شده هیجان انگیز بود، کنسرت به خاطر انرژی تاریک و شومی که در هوا معلق بود به یاد می‌آید. رولینگ استونز ناخواسته زمینه را برای درگیری فاجعه بار بین ضد فرهنگ و واقعیت فراهم کرد که نمونه آن استخدام هلز آنجلز به عنوان امنیت کنسرت بود. این یک داستان هشدار دهنده بود که هر جشنواره موسیقی با صلح، عشق و حال خوب به پایان نمی رسد. آلتامونت به نماد پایان آشفته دهه ۶۰ تبدیل شد، جایی که رویای هارمونی با واقعیت های خشن آن زمان برخورد کرد. رولینگ استونز در آلتامونت یک نمایش حماسی به دلایل اشتباه بود.
۴- کنسرت The Wall Live Pink Floyd (1981-1980)
تور پینک فلوید The Wall Live از سال ۱۹۸۰ تا ۱۹۸۱ یک برنامه موسیقی عظیم بود که از مرزهای یک کنسرت معمولی فراتر رفت. دیواری عظیم را تصور کنید که در طول کنسرت آجر به آجر ساخته شده است و در نهایت گروه را از تماشاگران جدا می کند – استعاره ای هنری به اندازه خود آهنگ The Wall. تولید کنسرت باشکوه و عظیم بود، با عروسک های بزرگ بادی، نمایشگرهای نور خیره کننده و البته خوک پرنده همیشه حاضر. مقیاس عظیم این اجرا نشان دهنده عظمت آلبوم گروه بود و آن را به تجربه ای فراموش نشدنی تبدیل کرد. راجر واترز، دیوید گیلمور و سایر اعضای گروه نسخه ای بسیار احساسی از دیوار را اجرا کردند که قدرت موسیقی خود را با جلوه های صحنه شگفت انگیز ترکیب کردند. جلوه های بصری دقیق و شدت موسیقی تماشاگران را مبهوت می کرد. کنسرت Wall Live فقط یک کنسرت نبود، بلکه یک ماجراجویی چند رسانه ای در اعماق شاهکار پینک فلوید بود.
۳- کنسرت بازگشت به خانه بیانسه در کواچلا (۲۰۱۸)
کنسرت بازگشت به خانه بیانسه در کواچلا در سال ۲۰۱۸ فراتر از یک کنسرت بود. این یک رویداد فرهنگی بود که یک اجرای زنده موسیقی را دوباره تعریف کرد. ملکه بیانسه نه تنها روی صحنه رفت، بلکه یک امپراتوری بر روی آن ساخت. او در کواچلا سر و صدایی به پا کرد و اولین زن سیاه پوستی شد که در جشنواره خبرساز شد و تاریخ ساز شد. این نمایش با گروه بزرگی از رقصندگان و لباسی خیره کننده همراه بود که به کلاژهای تاریخ سیاه ادای احترام می کرد. این مجموعه همچنین سفری پرماجرا در مسیر حرفه ای درخشان بیانسه، از کلاسیک های Destiny’s Child تا لیموناد بود. انرژی عفونی او جمعیت عظیم در کواچلا را به یک کندوی تپنده از طرفداران تبدیل کرد. رقص دقیق و جذاب، دیدار مجدد غافلگیرکننده با Destiny’s Child و صدای عالی او در کنار هم منظره ای فراموش نشدنی را خلق کردند. بیانسه فقط اجرا نکرد، او تجربه ای خلق کرد که در اجراهای زنده طنین انداز شد. کنسرت Homecoming در کواچلا شاهکاری از شکوه موسیقی بود.
۲- جیمی هندریکس در جشنواره پاپ مونتری (۱۹۶۷)
در فضای مالیخولیایی جشنواره پاپ مونتری در سال ۱۹۶۷، جیمی هندریکس طوفانی به راه انداخت که برای همیشه مرزهای راک اند رول را دوباره تعریف کرد. هندریکس که با فندر استراتوکستر معروف خود مسلح شده بود، گیتار خود را در آتش می نواخت و تماشاگران را با هیبت و در حالی که شعله های آتش با ریتم تکنوازی های مهیج او می رقصیدند، رها کرد. مردی که زمانی گفت: “من همان کسی هستم که باید بمیرم وقتی زمان مرگ فرا می رسد، پس بگذار زندگی ام را آنطور که می خواهم زندگی کنم” این فلسفه را در یک نمایش آتش بازی به اجرا درآورد. این فقط یک نمایش نبود، بلکه یک انقلاب موسیقی بود. فضای کنسرت شامل اجرای باشکوه Wild Thing بود که صدای ماورایی هندریکس و گیتارش را برجسته می کرد و مرزهای نوازندگی گیتار معمولی را پیش می برد. سالن مونتری برای نمایش مهیج شمنی روی صحنه آماده نشده بود و حاضران نیز در آن حضور نداشتند. اجرای جیمی هندریکس در جشنواره پاپ مونتری، غسل تعمید آتش بود که نام او را در تاریخ راک ثبت کرد.
۱- کنسرت خداحافظی زیگی استارداست دیوید بووی (۱۹۷۳)
در سال ۱۹۷۳، دیوید بووی با زیگی استارداست در نمایشی عظیم که هنوز در تاریخ راک طنین انداز است، خداحافظی کرد. کنسرت خداحافظی یک نمایش عظیم بود که در Hammersmith Odeon در لندن برگزار شد. غرق در زرق و برق همیشگی زیگی، بوی عنکبوت ها را از مریخ به زمین در یک اودیسه موسیقایی هدایت کرد که بیشتر شبیه یک سفر عرفانی بود تا یک کنسرت. کنسرت خداحافظی زیگی استارداست فقط مربوط به موسیقی نبود، بلکه تضاد خیره کننده ای از زیبایی شناسی علمی تخیلی، مد فراتر از جنسیت و کاریزما جذاب بوئی بود. این کنسرت پایان نمادین زیگی استارداست، شخصیت جایگزین بووی را رقم زد و با اعلام بازنشستگی خود روی صحنه، طرفداران را شوکه کرد. تئاتری بودن این اجرا در کنار خداحافظی تلخ بویی، هیجانی عاطفی ایجاد کرد. مرگ زیگی امکانات موسیقی زنده را بازتعریف کرد و اثری در خاطرات افراد خوش شانسی گذاشت که شاهد سقوط نهایی Stardust باشند.
منبع: روزیاتو
